Merhaba herkese,
Öncelikle ilk kez böyle bir platformda duygularımı paylaşacağım. biraz garip bir his, ama birilerine anlatmaya mecbur hissediyorum. Fikirlerinizi paylaşın lütfen : /
1buçuk yıla yakın bir süredir,benden 3,5 yaş küçük bir erkek arkadaşım var. Ondan önce çok uzun bir süredir birlikteliğim olmamıştı. Birbirimizi bulduğumuzda bu doğru kişi demiştim, diyordum. Taa ki son bir aya kadar..
Beni sevdiğini biliyorum. Birbuçuk yıldır zman zaman tartışmalar yaşadık: yaş farkından gelen benim ona inançsızlığım-şüphelerim olsun, birbirimizin duygusal dilini tam anlayamamaktan olsun, evli gibi yaşamak istemememden kaynaklı olsun.. tartışmalar oldu. Ama arada aşk vardı ve bir şekilde üstesinden geliyorduk. Yalan-aldatma gibi ciddi bir konu olmadı aramızda.
Çalışma tempom çok yoğun olduğu için son 6 aydır uykusuz dönemlerim oluyor. Her proje sonu tükenme hissi yaşayan biri olarak, bu dönemlerden birinde bir tartışma yaşadık. içeriğine girmeyeceğim. ilişkide tartışma-gerginlik tarzı olaylardan çok etkilenen biriyim ve aşırı baskı altında gözlerim illaki doluyor. dayanamadığım anda sular seller akmaya başlıyor. erkek arkadaşım bu tartışmalarda genellikle katı biri ve benim ağlıyor oluşum bile onu durdurmuyor. bu durum ilk zamanlar o 'aşk' hali yüzünden üstünü örttüğüm bişeyken son tartışmada ciddi olarak beni ondan soğuttu. tartışma sabahın ilk ışıklarına kadar sürmüşken 'neden ağlıyorsun' diye sinirle evden gitti. sonraki günler tabiiki görüştük ama ben o yanımdayken gerilmeye, tedirgin olmaya başladım. ve hep o evden çıkıp gidişini hatırladıkça, acımazsızlığı-katılığını hazmedemediği farkediyorum. affedemiyorum. herkes için deildir belki, benim için ağlamak -dur artık lütfen- anlamını da barıdırıyor içinde. onun ağladığı 3-4 olay ertesi(evet o da) ona hep sıkı sıkı sarılmıştım.
şimdi buraya kadar anlaşıldıysa mesele şu: 'sevdiğim' adama ne hissettiğimi bilmiyorum artık. duygularım eskisi gibi olacak mı diye gün sayıyorum ve çok saçma ama hissedemesem de onu tekrar sevebilmek istiyorum. yanındayken onu özlemek.. ne saçma di mi.. eski duygulara geri dönebilmek.. bu yoğun kavga döneminden sonra 'katılığına' dair bir özür bekledim. gelmedi. gelmediği her gün daha da uzaklaştım. ama hep iyi-ince davranmaya devam etti bana. eskisi gibi. görünürde hiçbirşey yok ama kötü hissediyorum.Daha kötüsü: hatta vicdan azabı! eskiden gizli biçimde-platonik olarak sevdiğim ama şimdiki erkek arkadaşımla tanışınca o zamanlarıma gülüp geçtiğim bir insanla tesadüfen birkaç kez aynı ortamda bulunduk ve ben o kişinin yanında daha mutlu zaman geçirdiğimi gördüğüm an ikinci bir bunalıma girdim. çünkü böyle biri değilim. bu durum aldatmak gibi geldi. erkek arkadaşıma tekrar bişeyler hissetmek isterken duygularım farklı şeyler söylüyor ve gerçekten hayatımda böyle bişey yaşamadım. kendimden de soğumaya başladım.
soru..: hapı yuttum yutmadım mı? aynı kişiye tekrar aşık olunması mümkün mü? bişeyler hissedebilmek..
burayı okuyan, fikir veren, anlayan, dalga dahi geçen herkesin düşüncesini merak ediyorum. aslında gerçekten herhangi birinin desteğine ihtiyacım var.
teşekkürler