kimsecikler yok ama ben yine kendi kendime konuşmaya devam edeceğim
gerçekten grubumuza, motivasyonumuza ve kilo verme inancımıza sıkı sıkıya sarılmalıyız
bir görseniz eski çalıştığım yerlerden veya tanıdıklardan kimi görsem herkes aynı şeyi söylüyor sen amma zayıflamışsın ! ben de hemen böyle daha iyi ama demi diyorum evet tabi diyolar..düşünüyorum da benim şuanki fazlalıklarım gözüme böylesine batarken o zamanlar nasıl da körmüşüm neden daha önce verememişim diye hayıflanıyorum...insanın kendine güveni geliyor en başta, giydikleri yakışıyor alışverişe gittiğinde daha mutu oluyosun...
hatta geçen gece bir durum yaşadım bu beni biraz üzdü bakalım siz ne yorum yapacaksınız.Lise zamanlarımda beğendiğim bir çocuk vardı
tabi o zamanlar ben hafiften tombul yine
yakışıklı da bi çocuktu neyse olmamıştı o zamanlar, zaten ne kadar çocuksu duygular olduğunu sonradan anlıyor insan, gecen gece alışveriş merkezindeki bir mağazada cüzdan bakıyordum bir de karşıya baktım o oradaydı tanıdım o da beni tanıdı farkettim, sonra ben cıkısa doğru ilerlerken o da gelmeye başladı benden tarafa ben ne yaptım görmezden geldim ne var yanı yüzüne bakıp bi meraba desem öyle anlarda bazen ne yapacağımı bilemiyor gibi oluyorum :/ sonradan üzüldüm ama niye böyle davrandım diye onun kalbini kırdım mı diye, tamam cok samimiyetimiz yoktu belki ama sonuçta bir meraba diyebilirdim...
(
