- Katılım
- 21 Mart 2011
- Mesajlar
- 30.279
- Emoji Skoru
- 64.505
- Puanlar
- 798
Aynısını benim büyük cadı da 5 yaşındayken yapmıştı
Şimdi hatırlayınca gülüyorum ama inan o an aklım gidiyordu ve cadı o gün seslendiğim halde ses çıkarmamıştı
hatta sonradan başka bir reyona geçmiş birde bulduğumuzda kendime kifayet ( öyle diyordu ) baktım sonrada saklambaç oynadım sadece dedi 
valla o an nasıl kan beynime sıçradıysa o gün Anannesi olmasaydı kesin popişine sağlam bir tane patlatacaktım 
hemen Annem araya girdi aaa bırak çocuk o sonuçta dedi 
Bir keresinde de de Bakırköye gezmeye gittiğimizde ısrarla elimizi tutmadan önden önden gidiyordu bak kızım bir kere kayıp oldun sandım aklım gitti gel tut elimi yokkkk
Eşimde bırak ben ona yapacağımı biliyorum dedi
Bizim Cadı önden önden giderken eşimle birlikte hemen bir sütünün arkasına saklandık bizimkini görüyoruz tabi 
Bir an arkasını dönüp bizi göremeyince böyle oldu
bakındı durdu tabi bizi göremiyor o an bir türlü ve bizi kayıp ettiğini sandı ağlamaya başladı hemen çıktık saklandığımız yerden ve beni görünce hem bağırıyordu cadı korktum kaçtınız sandım diye hemde ağlamaya devam ediyordu Dedik bak işte böyle bir şey gerçekten olabilir o yüzden sakın elimizi bırakma diye
bir daha o oldu elimi bırakmadı hiç aksine pazara da gitsem ben elini bırakıp sebze meyve seçerken hemen kazağımı yada çeketimi tutardı o 10 saniyelik korku ona yetti de arttı 
