Esimle 3aylik arkadaslik doneminden sonra nissanlandik 2 ay sonrada evlendik ve dugunumuz olmadi kayinpederimin isleri kotuydu ama dugun yapamayacak kadar degil tabi ama yapmadi nisanimda sacma sapandi resmi nikahtan sonra esim yurtdisina cezaire gitti 20 gun sonra bende hop arkasindan ailemin piskolajini tahmin edersiniz
esim fazla kiskanc bu yuzden butun arkadaslarimi cikardi hayatimdan cezairde 5ay kaldim dil bilmem yol yordam bilmem evlilik ilk asamari alisma suresi kavgalar tartismalar tek bir akrabam esim dostum yok turkiyeyi ailemi adam akilli arayamiyodum cunku fatura cok az konusmama ragmen 1 milyar geliyordu intihara bile kalkistim 5 ay hergun agladim sabahlara kadar bagira cagira sonunda dondum simdi kaynanamin evindeyim ama burdada mutlu degilim adam akilli bir duzen kuramadim hayal ettigim herseyin tersini yasadim ailemin tek kiziyim ve daha 21 yasindayim kaynanam iyi bir ladin evet ama yasanacak kadar degil hala alisamadigim durumlar icinde boguluyorum monoton sacma sapan bir hayatin icine dustum anlatamadigim o kadar cok sey varki hala benim bile anlamadim kaldiramiyorum artik esimin bana sevgisi olmasa olurdum heralde
bir dedigimi 2 etmeyen esime ihtiyaclarim var diyemiyorum bu duruma alisamadim bekarkende hic ailemden istemezdim cunku gani gani verirlerdi simdi herseyi onun dusunmesini bekliyorum tel bir arkadasim yok ailem uzakta onun akrabalari hep gizli kapakli hep fesat oysaki ben agzimdaki lokmayo cikarip veririm hep sevecenimdir onlar oyle degiller o yuzden esim beni onlardanda uzak tutuyor ama cok binaliyorum yalniz olmaktan
(((


