Kendimle ilgili bir şey anlatayim. Aslinda bir iç dökme gibi de düşünülebilir
Ben annemi çok sevdiğim halde ve cok istememe ragmen çok boynuna sarilamam cok öpemem.( 4 kardeşiz en küçük hariç boyleyiz)
Sürekli kendime sordum neden bu kadar istememe ragmen yapamiyorum diye.
Sonra bir gün aklıma geldi ve anneme sordum. (Tabi onu da kirmadan ve çaktırmadan )
"Anne biz küçükken ilişkimiz nasildi , yani çok opermiydin cok sarilirmiydin cok zaman gecirirmiydin bizimle " diye. Hayir dedi, kalabaliktik kv, kp, görümce kayin hepimiz birlikte yasardik ve ben hep işleri bitirme derdinden sizinle ilgilenemezdim. Sadece temel ihtiyaçlarinizi karsilayabilirdim gerisini yapamazdim dedi.
O günden sonra ekstra dikkat etmeye başladım. Çünkü ben ilerde bana sarilacak beni öpecek evlatlarim olsun istiyorum, o yuzden şu an her firsatta oğlumla bir birimize sarılıp birbirimizi öperiz hatta çoğu zaman bi bakiyorum arkamda anne sariliyim mi anne opim miii
herr fırsatı degerlendiriyoruz. Kızım la da ayni şekilde ilerliyoruz şimdilik en cok ben öpüyorum umarim oda abisi gjbi olur.
Bana ihtiyaçları olduğu an beni istedikleri an önceliğim onlar. Onlara yetebilmem için de kendimi dinlemem şart.. yapabildiğim kadar yapacagim
hayir cok fazla tesadüf barindiriyor 
kaptan duymasın tabi
gerçi merak ediyorum neler konuşulmuş,diye iyisimi bir taraftan bebeğimi sallarken diğer taraftan geçmişi okuyayım
