annesi cok iyi bir insan demiyorum zaten,
gercekten kk da okudugumuz en kotu kv.lerden birine dusmussunuz,
nikah sonrası nasıl davranırdı bilemem tabii, can ciger kuzu sarması olursanız da kadının zaten bariz olan davranıslarına ciddi dengesizligi de ekler, iyi iletisim kurulması ne kadar memnuniyet verici de olsa bir doktra gozuksun derdim...
fakat size hak verdigim empati kurdugum bazı konularda da bence cok ince dusunuyorsunuz. "sen sec, ben begenirsem alırım" cumlesine totomla guler, gider secer ve aldırırdım. o almıyor mu, oglu alacak zaten.
eş adayım "annem izin vermiyor" diyorsa da "defolsun gitsin, gozum gormesin, guya dedesiyle erkeklik taslıyordu hani, noldu...?" diye dusunurum.
eger arayı bulmak istiyorsa elbise icin bana daha makul bir yaklasımda bulunmasını beklerdim. tabii bir yandan her seyi nikahtan sonraya erteleme egiliminde oldugunu farkettiysem, surekli alttan almamı ogutluyorsa 3ay sonra muziceyle karsılasmayacagımın da farkında olurdum.
dediginiz gibi her seyi kasıtlı yaptıklarını farzedelim.
es adayınız tavırları da mı kasıtlıydı? o kimin gazına geldi?
evlenince anasının evine gidip dolup dolup sonra da eşine kükreyen minik kedilere mi benzeyecek?
konuyu onun yaptıkları-yapmadıkları, anladıkları-anlamadıkları noktasına degerlendirirseniz sonucu olumlu/olumsuz kabullenmeniz ve daha net bir karara baglamanız da kolaylasacaktır.
meramımı nasıl anlatacağımı bilemiyorum artık. "benim sınırlarım" yok, "ayıp" zaten yok, "çekinirim" yok, "utanmak" hiç yok, "rahatsız olmak" yok, "benim evim" yok. küçüğe zaten saygı gösterilmez.
konu tam da bununla alakalı, gozunun icine baktıgında her seyinizi anlıyor olabilir ancak aileyle ilgili birsey oldugunda herhangi bir konuda sizi anlamayı reddedip sanki cocukluktan kalma bir tavırmıs gibi "saygı"dan, "kisisel alan ve sınırlar"dan bihaber insan oluveriyor...
konu aileye varınca tum bildiklerini unutuyor olmalı. ustelik 9yılın en azından son 20-25 yas arasında bunun farkında olmanız beklenirdi.
neyse hep iyiye yormussunuzdur, aklına gelmemistir, olabilir... fakat su an farkındasınız ve elinizdeki bu, kararınızı da buna gore vereceksiniz sonucta.
ne kadar dogru bir tavır emin degilim ama bazı seyleri onun anlamasını beklemeyin zaten.
mesela sizde gelinin annesi damadı cıplak gorecek diye tuhaf bir adet olsa o buna uyar mıydı? "ne munasebet, sizin neyi normal karsılayıp karsılamadıgınız degil, bu konu kisisel birsey, ayıp vs toplumsal hicbir norma uymasa dahi istemiyorum, kabul etmiyorsan da yapabilecegim birsey yok" dese ya bitirecek ya da saygı gosterecektiniz degil mi?
işte ona dabu ikilemden baska secenegi olmadıgını, ailesiyle buyuk bir kavgaya tutusmasını vs zaten beklemediginizi, ancak bu konuda saygı gosteremeyecek ve kabullenemeyecekse kp ile ister istemez goruseceginızden dolayı boyle bir evliligin icinde bulunmak istemediginiz soyleyebilirdiniz...
fakat yıllardır zor ikna ettim, tam adını koymusken resti cekemezdim diyorsanız birsey diyemem. sonrasında istemediginiz seyleri gordukce farklılıklar hakkında sohbet etmek yerine surekli didismek zorunda kalırsınız -ki bu konuda galip gelecek taraf da belli, "ooh nikah oldu ne de olsa, her istedigimi derim yaparım" rahatlıgı olmamasına ragmen su asamada bile ailesi agır basıyor-
