9 yıllık ilişkim 2 ayda nasıl bitti !

nabzım 160 işe gidemedim bugün. Beni öldürdüler. Ölüyorum. Doktorlar yaşamazsın dedi. O sırada dayısının oğlunun kaynanasının yengesinin tweeti önüme düştü. Hemen annesini aradım. Beni engelledi. Ama kardeşi engelimi açmış.Gittim faceden baktım orada engelliyim. Ama halasının öğretmeni beni hala engellememiş. Bence manyak bunlar. Taktılar bana! Anlatamıyorum ben, o beni seviyor. her gün arıyorum açıyor. Gözlerinde görüyorum. Kahve kokusu içimde. Ölüyorum.

Konu sahibi de böyle göründüğünü anlasa keşke. Eski sevgilisinin gözünde de üstelik. Çok komik, çok tahmin edilebilir ama birinin benim hakkımda böyle düşündüğünü hayal edince tüylerim ürperiyor.
 
herkese merhabalar.

öncelikle, doux hayırlı uğurlu olsun demek istiyorum, umarım bi sorun yoktur.

adam olacak kız sen ne yaptın nasılsın? umuyorum ki sende de bi sorun yoktur. aklım sendeydi merak ettim.

etiketlemeyi denedim ama olmadı neden bilmiyorum.

aptalaşık veya aptalinsan tekrar karşılaşmak güzel. hoşgeldiniz. hemen üzmüşler sizi ama gördüğüme sevindim.

bana gelince, iyiyim. kalp ilacının dozu yarıya indi, antidepresanı bıraktım. tezimi sundum düzeltmeleri yapıp teslim ettikten sonra her şey istediğim gibi olacak inşallah, alanı seviyorum çünkü. yüksek lisans sınavına da bakmam gerekiyor.

eskisi kadar yorgun depresif hissetmiyorum. aynalardan kaçmıyorum hatta aylar sonra güzel olduğumu bile düşünüyorum.

borderline denmiş. çok bilgim yok ama anladığım kadarıyla süregelen anksiyete gibi. kronik.

bi kadını hayatının en buhranlı zamanlarında tanıyıp da böyle bi yargıya varmak ne kadar doğru bilemiyorum.

ha illa bi hastalık yakıştırılacaksa bana, fikrimi sorarsanız asperger derim.
teşhis konulacak yaştayken yeni yeni alanyazına giriyordu ve dehb ile karıştırılıyordu. dehb teşhisim var zaten. ama bu yaştan sonra asperger teşhisi konması çok zor diye biliyorum.

kimseyi kırmak incitmek istemiyorum, o yüzden alınan olduysa kusura bakmasın.

büyü var yok konusuna girmiyorum. sonuç olarak yapıldığı tarihten önce burada yazmıyordum, o dönemlerimi bilmiyorsunuz.

iyiyim yani. daha da iyi olacağımı umuyorum, mutlu günler diliyorum.

doux ve özlemden de iyi haberler bekliyorum.
 
çok geçmiş olsun tekrar, allah şifa versin.

@ koydum da nicki yazınca altta kutucuk gelmesi gerekiyordu tıklamam için, o gelmedi. telefon ağırlaşınca chrome hata verebiliyor.
 
herkese merhabalar.

öncelikle, doux hayırlı uğurlu olsun demek istiyorum, umarım bi sorun yoktur.

adam olacak kız sen ne yaptın nasılsın? umuyorum ki sende de bi sorun yoktur. aklım sendeydi merak ettim.

etiketlemeyi denedim ama olmadı neden bilmiyorum.

aptalaşık veya aptalinsan tekrar karşılaşmak güzel. hoşgeldiniz. hemen üzmüşler sizi ama gördüğüme sevindim.

bana gelince, iyiyim. kalp ilacının dozu yarıya indi, antidepresanı bıraktım. tezimi sundum düzeltmeleri yapıp teslim ettikten sonra her şey istediğim gibi olacak inşallah, alanı seviyorum çünkü. yüksek lisans sınavına da bakmam gerekiyor.

eskisi kadar yorgun depresif hissetmiyorum. aynalardan kaçmıyorum hatta aylar sonra güzel olduğumu bile düşünüyorum.

borderline denmiş. çok bilgim yok ama anladığım kadarıyla süregelen anksiyete gibi. kronik.

bi kadını hayatının en buhranlı zamanlarında tanıyıp da böyle bi yargıya varmak ne kadar doğru bilemiyorum.

ha illa bi hastalık yakıştırılacaksa bana, fikrimi sorarsanız asperger derim.
teşhis konulacak yaştayken yeni yeni alanyazına giriyordu ve dehb ile karıştırılıyordu. dehb teşhisim var zaten. ama bu yaştan sonra asperger teşhisi konması çok zor diye biliyorum.

kimseyi kırmak incitmek istemiyorum, o yüzden alınan olduysa kusura bakmasın.

büyü var yok konusuna girmiyorum. sonuç olarak yapıldığı tarihten önce burada yazmıyordum, o dönemlerimi bilmiyorsunuz.

iyiyim yani. daha da iyi olacağımı umuyorum, mutlu günler diliyorum.

doux ve özlemden de iyi haberler bekliyorum.

DEHB teşhisi bir ara Türkiye'de okul çağındaki çocukların yarısına konuluyordu. Asperger'in gözden kaçacağını pek sanmıyorum, çok ciddi otistik bozukluk belirtileri var. Ancak kendinizi ifade edişiniz, dili kullanımınız için böyle bir şüphe varolabilir, ama onlar da Asperger için fazla duygu dolu.

Zaten anlatmak istediğim de bu. Sizin motor becerilerimi kaybediyorum, kaybettim dediğiniz durumlar bana daha çok buhran yüzünden yanılsama gibi geliyor. Ya da obsesyon sonucu diyelim.

Tabi ki tanı, teşhis denemeleri çok salakça olur sanal bir ortamdan. Ancak terapi ile ilgiye ihtiyaç duyma probleminizi çözmeniz gerektiğine inanıyorum. Sizi huzura götürecek ana yol bence budur.

Mesela neden eski sevgilinize bulaşmadan duramıyorsunuz? Hatta ailesine? Bunun cevabı ne DEHB ile, ne muhtemel Asperger ile ilgili değil ki. Eski sevgilinizle bile ilgili değil. Evinizde duran çeyizleriniz, kırılan hayalleriniz, ama asıl olarak evlenememenizle ilgili. Bu da beni toplumsal baskılar sonucu saplantınızın ortaya çıktığı ihtimaline yönlendiriyor.

Büyüyle ilgili yorum yapmayacağım artık. Kendimi kötü hissediyorum. Yokluğa varlık anlatmak gibi geliyor.
 
toplumsal baskı değil de... yani benimle 10 sene gezdi tozdu bırakamaz olayı değil tam olarak benim hissettiğim. iki insan anlaşamıyorsa ayrılabilir. herkes kendi hayatıyla ilgili istediğini yapabilir. kimseyi ilgilendirmez. ilgilendirmemeli. insanların bu kadar yorum yapma gereksinimi beni bu hale getirdi belki de. yıl oldu, hala insanlar bana selam verdikten sonra onu görüp görmediğimi evlenip evlenmediğini hayatında biri olup olmadığını soruyor. beni bu üzüyor. ha evlenmiş olsak bebek yok mu diyeceklerdi o ayrı. dağ başına gitmek istiyorum gerçekten. tek başıma. evden de bu yüzden ayrılıyorum. nasılsın dediğim insan iyiyim dedikten sonra direk sen nasılsın görüşüyor musun nasıl gidiyor muhabbetine giriyor. ben unutmaya çalışsam da hatırlatılıyor. gitmek en iyisi belki de.
 
toplumsal baskı değil de... yani benimle 10 sene gezdi tozdu bırakamaz olayı değil tam olarak benim hissettiğim. iki insan anlaşamıyorsa ayrılabilir. herkes kendi hayatıyla ilgili istediğini yapabilir. kimseyi ilgilendirmez. ilgilendirmemeli. insanların bu kadar yorum yapma gereksinimi beni bu hale getirdi belki de. yıl oldu, hala insanlar bana selam verdikten sonra onu görüp görmediğimi evlenip evlenmediğini hayatında biri olup olmadığını soruyor. beni bu üzüyor. ha evlenmiş olsak bebek yok mu diyeceklerdi o ayrı. dağ başına gitmek istiyorum gerçekten. tek başıma. evden de bu yüzden ayrılıyorum. nasılsın dediğim insan iyiyim dedikten sonra direk sen nasılsın görüşüyor musun nasıl gidiyor muhabbetine giriyor. ben unutmaya çalışsam da hatırlatılıyor. gitmek en iyisi belki de.

İşte bu anlattığın toplumsal baskı yakın çevrende kimse hayırlısı olsun diyip geçemedi bi kere

Bir de senin bu yaşta evlenmiş olmalıydım durumun var bu yaş evli kadın yaşı gibi
 
toplumsal baskı değil de... yani benimle 10 sene gezdi tozdu bırakamaz olayı değil tam olarak benim hissettiğim. iki insan anlaşamıyorsa ayrılabilir. herkes kendi hayatıyla ilgili istediğini yapabilir. kimseyi ilgilendirmez. ilgilendirmemeli. insanların bu kadar yorum yapma gereksinimi beni bu hale getirdi belki de. yıl oldu, hala insanlar bana selam verdikten sonra onu görüp görmediğimi evlenip evlenmediğini hayatında biri olup olmadığını soruyor. beni bu üzüyor. ha evlenmiş olsak bebek yok mu diyeceklerdi o ayrı. dağ başına gitmek istiyorum gerçekten. tek başıma. evden de bu yüzden ayrılıyorum. nasılsın dediğim insan iyiyim dedikten sonra direk sen nasılsın görüşüyor musun nasıl gidiyor muhabbetine giriyor. ben unutmaya çalışsam da hatırlatılıyor. gitmek en iyisi belki de.
Böyle davranan eş dost tanıdık takımından uzakta durman gerekiyor gerçekten de. Ayrı eve mi çıkacaksın? İmkanın varsa iyi fikir. Ben de yakın çevrem harici hısım akrabadan uzak duruyorum bu ara, laf söz dinlemek istemiyorum.

Bana da boşandıktan sonra meraklı meraklı soranlar oluyor, boşverin sormayın bişey diyorum. Ya da ayy çok üzüldük tribine girenler oluyor (sanki acır gibi hani), ben bu kadar üzülmüyorum size noluyor anlaşamadık ayrıldık işte ne var bunda deyip geçiyorum. Artık kimse kurcalayamıyor. Ayrılık bir kez üzüyorsa bu saçma sapan insanlar beş kez üzüyor, zaten mutsuz evlilikler de bu baskıdan sürüne sürüne devam ediyor.

Sen hasta falan değilsin pofuduk, afilli isimli hastalıkların adı geçmiş düşünme bile onları. Benim bildiğim asberger sendromlu tek kişi sheldon cooper o da dizi karakteri. O rahatsızlıklara gerçekten sahip insanları yok saydığımdan değil sadece sen kendini hasta psikolojisine sokma diye söylüyorum.

Uzaklaş o insanlardan, hayatında herşey yoluna girecek. Güzelsin akıllısın sağlıklısın daha ne olsun. Hayatın tadını çıkar
 
aspergeri ben düşünmüştüm aslında, hem de bu olaylardan önce. belirtiler uyuyordu çünkü. aptalinsan'ın da anında fark ettiği gibi dile olan takıntım, ilgilendiğim şeyleri bütün ayrıntısıyla bilmek isteyişim, plansız şeylerden hoşlanmamam falan. denge sorunum. tek ayak üstünde duramam ben, bana atılan şeyleri asla yakalayamam. arkadaş edinme zorluğu. kayınvalidemin sürekli belirttiği gibi pek yabani değilim aslında ama öyle sevgi kelebeği hemen herkesle samimi olan biri de değilim. herkese iyi ilgili davranırım, herkesle selamım vardır ama öyle çok candan sadece londra'daki arkadaşım vardı.

bu olaylar olmadan önce hastanedeki dosyamı tekrar inceletmeyi düşünüyordum ama sonra önemsiz kaldı.

evden ziyade, şehri değiştirmeyi düşünüyorum. bilmiyorum bi de yüksek lisans sınavına gireceğim kazanırsam gidemem.

benim yaşımdaki insanlar evliden ziyade, benim yaşımdaki insanlar düzenini kurmuş oluyor. ben her şeye baştan başlayacağım.
 
ha bu arada annemleri memlekete gönderdim, evde yalnızım. ay resmen tatil. kardeşim sevgilisini eve getirmesine izin vermedim diye trip atıyor ama geçer nasılsa.

bu arada ben norogrizovimin son üç tanesini yaptırmadım. evde ufak çaplı kıyamet koptu.

babam diyor ki sen 4 yaşındayken hastanede kan vermen gerektiğinde kolunu uzatıyordun bu şımarıklık ne şimdi?
ya yine kan veririm ama konumuz o değil ki. iğneden korkuyorum değil. iğneden korksam doktor sordu bana iğne olur mu dedi olur dedim orda olmaz derdim.
bi düşün diyorum 4 yaşımda kolumu uzatıp bu yaşta yaygara koparıyorum demek ki gerçekten çok acıyor.

annem diyor ki ben böyle şey görmedim iğne içinde kırılıyordu.

bi gün doktor yazacak olursa aklınızda bulunsun. istemiyorum yaptırmayacağım zorla mı be.çok acıyor.
 
Asperger temelde empati yoksunluğu değil mi,kesin tanı sebebi, birinin yakını vefat eder ağlar, Aspergerli kişi niye ağlıyo ki diyebilirmiş kaba bi örnekle, sende bu yok ki sen baya empati yapan birisin çok yönlü düşünüyosun çoğu zaman gereksiz yere
 
benimki empatiden çok saygı. karşımdakinin sebeplerini irdeleyip saygı duyabiliyorum anlayış gösterebiliyorum.

anneannemin cenazesinde dayak yiyordum ama evet. allah rahmet eylesin kadıncağızın çok fazla hastalığı vardı, daha mutlu olacağı daha güzel yere gitti bence. ölmeden önce de herkesle helalleşti. böyle bi ölüme insanların neden üzüldüğünü anlayamamıştım. ya kadın öleceğini anlamış tuvalete gitmek istemiş tuvaletten gelince de teyzeme teşekkür edip gözlerini kapatmış. bu kadar. keşke allah bana da böylesini verse diyeceğim cinsten.

empati yoksunluğu değil ama sanırım.
 
aspergeri ben düşünmüştüm aslında, hem de bu olaylardan önce. belirtiler uyuyordu çünkü. aptalinsan'ın da anında fark ettiği gibi dile olan takıntım, ilgilendiğim şeyleri bütün ayrıntısıyla bilmek isteyişim, plansız şeylerden hoşlanmamam falan. denge sorunum. tek ayak üstünde duramam ben, bana atılan şeyleri asla yakalayamam. arkadaş edinme zorluğu. kayınvalidemin sürekli belirttiği gibi pek yabani değilim aslında ama öyle sevgi kelebeği hemen herkesle samimi olan biri de değilim. herkese iyi ilgili davranırım, herkesle selamım vardır ama öyle çok candan sadece londra'daki arkadaşım vardı.

bu olaylar olmadan önce hastanedeki dosyamı tekrar inceletmeyi düşünüyordum ama sonra önemsiz kaldı.

evden ziyade, şehri değiştirmeyi düşünüyorum. bilmiyorum bi de yüksek lisans sınavına gireceğim kazanırsam gidemem.

benim yaşımdaki insanlar evliden ziyade, benim yaşımdaki insanlar düzenini kurmuş oluyor. ben her şeye baştan başlayacağım.
Ya pofuduk bu saydıkların hastalık belirtisi mi allasen herkesin biraz dengesiz tarafları vardır normal bu. Ben de herkesle selamlaşırım yüzeysel konuşurum ama samimi arkadaşı zor edinirim. Ben de ayrıntıcıyım, takıntılı bir tarafım vardır benim de annem zaman zaman söyler hatta. Ama bence ben hasta falan değilim, sen de değilsin. Elbette kişiliğinde seni hayatını zorlaştıran taraflar var, bunu da ya kendi kendine ya da yardım alarak aşabilirsin.

Doktor değilim şimdi yanlış kelimeler kullanmak istemem (bilenler düzeltsin lütfen) ama senin psikoz derecesinde hastalıkların yok, kendini öyle sanma. Sadece büyük bir hayal kırıkığı ve travma yaşadın, etkileri de zamanla geçecek.

Düzen demişken yine kendimden örnek vereyim sana. Zaten ben de dertliyim dilim de şişti döküleyim gitsin. Son 4 yılda kaç düzen yapıp bozduğumu hatırlamıyorum. Ankaradaki öğrenci evini bozup ailemin yanına döndüm işe başladım. Biraz çalıştım evle iş çok uzaktı ayrı eve çıktım baştan düzen. Sonra onu bozup tekrar ankaraya döndüm yeniden ev tutup eşya aldım bir düzen daha kurdum. Sonra evlendim memlekette bir ev daha tuttum iki yıl iki ayrı şehirde iki ayrı düzen (exle iş nedeniyle ayrı şehirerdeydik). Arada taşındım onu saymıyorum. Sonra memlekete geri döndüm ardından boşandım ailemin yanına döndüm. Şimdi baştan bir düzen daha kurmam lazım :KK70:

Ben ki rutini düzenli hayatı severim, tüm düzenim dengem kaç defa bozuldu. Şimdi de ailemin evinde eşyalarım bavullarda hurçlarda kutularda ağır geliyor insana ya. Yine de ne zaman melankoliye kapılacak olsam aklıma getiriyorum, mihail herşey yoluna girecek bu sadece bir dönem diyorum rahatlıyorum. Hepimiz için geçerli bu, hayatta bazen dibe vururuz sonra rayına girer güzel şeyler olur.

İmkanın varsa yeni bir şehir iyi gelir sana, eskişehir mesela hem rahat hem ucuz hem sosyal hem insanı iyi hem de ailene yakın kalırsın yine. Herşey o kadar hızlı iyiye gider ki sen bile şaşırırsın yeter ki modunu düşürme. Hastayım falan da deme yemezler :)
 
hasta değilim, taşikardim yok artık. şu yüksek lisans bi netleşsin de şehir belli olur.

düşünmem gerekiyor. çok ciddi.

bi de ankarada zaten yalnız yaşadığın bi evin varsa neden ailenin yanına döndün ki?
 
Ankarada iş dolayısıyla bulunuyordum ve evliydim, eşim memleketimizde bem ankaradaydım. Sonra memleketimde iş buldum geldim aile birliğini sağlayayım diye. Sonra eşimle ayrıldık ailemin yanına o şekilde döndüm.
 
aspergeri ben düşünmüştüm aslında, hem de bu olaylardan önce. belirtiler uyuyordu çünkü. aptalinsan'ın da anında fark ettiği gibi dile olan takıntım, ilgilendiğim şeyleri bütün ayrıntısıyla bilmek isteyişim, plansız şeylerden hoşlanmamam falan. denge sorunum. tek ayak üstünde duramam ben, bana atılan şeyleri asla yakalayamam. arkadaş edinme zorluğu. kayınvalidemin sürekli belirttiği gibi pek yabani değilim aslında ama öyle sevgi kelebeği hemen herkesle samimi olan biri de değilim. herkese iyi ilgili davranırım, herkesle selamım vardır ama öyle çok candan sadece londra'daki arkadaşım vardı.

bu olaylar olmadan önce hastanedeki dosyamı tekrar inceletmeyi düşünüyordum ama sonra önemsiz kaldı.

evden ziyade, şehri değiştirmeyi düşünüyorum. bilmiyorum bi de yüksek lisans sınavına gireceğim kazanırsam gidemem.

benim yaşımdaki insanlar evliden ziyade, benim yaşımdaki insanlar düzenini kurmuş oluyor. ben her şeye baştan başlayacağım.
bende aynen boyleyim. Cok samimi oldugum iki arkadasim vardir. Onun disinda cok kisi tanirim ama asla yakinlasmam. 4 sene uni de ayni sinifta olupta adini bilmrdigim insanlar vardi benim. Annem don yagin dolmasi der bana hatta. Kisilik tipi brnce hastalik degil bu.
Simdi ben evliyim cocugum var ama bi duzenim yok. Cocuk buyuyecek. Kres bulacagim. Saati uygun is bulacagim. Kafamda gelecekte ne olacagina dair bir ton soru var.

Dayim vefat ettiginde bende icten ice sevinmistim. Cunku als hastasiydi goz kapaklarini bile oynatamiyodu ve iyilesme ihtimali yoktu. Bu da insani bi duygu bence.

Sen herseyden once her duruma bir sorumlu aramayi birakmalisin.
 
Back
X