kardeşim veya eski sevgilim diyemem, ikisinden birini seçemem. beraber yaptılar desem daha doğru olur. görüştük, mevzu olumsuz geçmesi de değil üstelik, çok daha fazlası var. ben tekrar eskisi gibi olabileceğimi sanmıyorum.
ya şöyle örnekleyeyim, telefonu çaldı açmadı. sonra sigara içerken baktı, kardeşiymiş, geri aradı. dayısının kızının kaynanası ölmüş, annesi cenazeye gidecekmiş, bunu bilet alsın diye aramışlar. bu açmayınca kendileri almışlar ama becerememiş olabilirlermiş. neyse konuştular, sonra suçlusu ben oldum. önemliymiş de benim yüzümden açamamamışmış. ben açma falan demedim ki. sonra eve geldim, sinirim bozuk gerçekten, kapı çaldı gittim açtım benimki sevgilisiyle gelmiş bana da "sıkıyosa ağzını aç" der gibi bakıyor. ya bi kadın hem görümcesi hem yengesi için ezilip ötelenince bu ağır geliyor ya. kardeşi veya sevgilisi, birinden biri yanında olmaz mı? bu sadece örnekti, son üç yılda bunun gibi binlerce durum sayarım, sevgilim askere gittiği sıralar kardeşim kızı eve getirmeye başladı, sene 2013. ondan sonra ikisi için de önemli olmadım ben. ondan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmadı. ve artık bunu taşıyamıyorum. annem hasta yatıyor şu an, kadın sinirden hasta oldu.
evlenmeyi de istemiyorum. birinin daha ailesinin nazını kaprisini çekemem artık. her ne kadar çok aşırı mutlu evliliklerin varlığına inansam bile, ailesi çevresi arasında illa ki idare etmem gereken biri çıkacak, ben kendimi idare edemiyorum.
