Onları da anlıyorum ben evet zor. Kesinlikle hiç birimiz de demiyoruz ki siz çok rahatsızsınız da biz değiliz diye. Senin eşinin yaşında gitmediğini biliyorum, benim erkek arkadaşım da aynı şekilde yaşıtlarıyla değil ve bir çoğumuzda da böyle aslında durum. Eminim ki çevrelerindekiler onlara çocuk olarak geliyordur. Birilerinden emir almak hatta kendilerinden yaşça küçük kimselerden emir almak zorlarına gidiyordur. Sonra bizlerden, evlerinden, sevdikleri her şeyden uzaklar. Bunlar zor evet ama biz bunları inkar etmiyoruz zaten. Ama onlar anlayamıyorlar buradaki durumu. Bekleyen olmak ne demek bilmiyorlar. Benim günüm bu sorularla geçiyor : uykusunu alabildi mi , yemek yiyebildi mi, su içebildi mi, teri sırtında soğumuş mudur acaba yine, gözü kötüleşti mi tekrar acaba, gribi nasıl oldu iyileşti mi, akşam arayabilecek mi, arayamadığında acaba hastalandı da hastaneye mi götürdüler acaba, ceza mı aldı acaba, komutanlarıyla mı takıştı acaba, göreve falan mı gittiler acaba, acaba, acaba, acaba... Daha da uzar gider bunlar. Onunla yatıyorum onunla kalkıyorum. Annem diyor ki kızım annesi babası senin kadar düşünmüyordur diye. İşte onlar bizim bunları yaşadığımızı bilmiyorlar. Ve işin ilginç yanı dışarıya istediğimiz gibi çıkıyor olmak onların gözünde tamamen özgürlük.
Ben o yüzden onun için tuttuğum deftere bunları da yazmayı ihmal etmiyorum. Okursa belki anlar diye. Ve siz de eğer ki defter tutuyorsanız yazın bunları. Kırgınlıklarınızı da yazın ki okuduklarında kafalarına bir şey dank etsin. Her şey göründüğü gibi kolay değil öyle bilsinler
Daha bugün bir arkadaşım dedi ( erkek kendisi ) Vay bee demek asker mi bekliyorsun şimdi sen, hem de uzun dönem diye. Sonra da ekledi valla ben kız olsam bekleyemem diye. Beyefendilerin değerimizi anlaması lazım. Bunu da yazıcam bugün.
Nihahahaha