- 16 Şubat 2012
- 6.594
- 11.147
- 448
- Konu Sahibi penceremden
- #1
85 yaşlarında kayınvalidem var.Şimdiye kadar iyiydik.Normalde eltimde kalıyor onların başka işi olduğu için eşim bize getirdi.Kadın iki gün kalıp gidecekti.
Kadını aşağıya inip kapıda karşıladım her türlü özeni gösterdim.Yemekler olsun başka konular olsun.Sıkılmasınlar diye annemide çağırmıştım.Annem ne zamandır gelemiyordu.Kayınvalide gelir gelmez oğluma taktı.Önceki gelişlerinde de aynı şeyi soruyordu.İkide bir bu çocuk böyle değildi niye emeklemiyor vay niye kusuyor sürekli soruyor.Babamda bende usulünce anlatıyoruz ama kadının kafasına girmiyor.Aynı şeyi defalarca söylüyor.Çeneside hiç susmuyor.En sonunda annemle babam kafamız ağrımaya başladı dedi.
Ben çocukla ilgiliniyorum diye hayır olur evladım sevap olur diyor.Sevap olsada olmasa benim evladım elbet yapacağım dedim.Akşam oldu yemek yedik bulaşık yıkıyorum bu seferde boğazını sıkıp atamazsında
ne yapacaksın bakacaksın diyor.İçimden sabret diyorum.Her zaman abuk sabuk konuşan bir insan olduğunu herkes biliyor .Hala daha çocuğu konuşuyor.Güya torununu özleyen seven babaanne..Neyse yattık akşam, sabah olmuş 4 hala sesi geliyordu.Annemle mutfakta oturmuş konuşuyorlar.Kadın makineye bağlamış.Neyse ben biraz daha uyudum onlar hala oturuyorlardı uykumuz kaçtı dediler.Sabah kahvaltıyı hazırladım eşim falanda gelmişti.Kadın herkes güzel güzel konuşurken Oğlun inşallah çok yaşamaz dedi.
Herkes dondu kaldı sonra annem sus sus diyor kadına.Meğerse gecede öyle konuşmuş anneme annem sakın öyle söyleme çocukları üzme demiş.Ben cevap vermedim ama kötü oldum.Lokma ağzıma dizildi yiyemedim.Ağladığım anlaşılmasın diye başka şeylerle uğraştım başka odaya geçtim.Sonra dünden bir yere gezmeye gitmek için anlaşmıştık.Babamlar daha fazla üzülmesin diye zaten bende gittim.Dönüşte kadın anneme ağıza alınmayacak bir laf söyledi.Annem yine alttan aldı.Eşim annesinin konuşmalarına bozuldu.Neyse annemleri evlerine bıraktık.Kadınıda eve getirdik.Ama ona o kadar sinirlendim ki hiç konuşmadım giderken yolcuda etmedim.
Kadını aşağıya inip kapıda karşıladım her türlü özeni gösterdim.Yemekler olsun başka konular olsun.Sıkılmasınlar diye annemide çağırmıştım.Annem ne zamandır gelemiyordu.Kayınvalide gelir gelmez oğluma taktı.Önceki gelişlerinde de aynı şeyi soruyordu.İkide bir bu çocuk böyle değildi niye emeklemiyor vay niye kusuyor sürekli soruyor.Babamda bende usulünce anlatıyoruz ama kadının kafasına girmiyor.Aynı şeyi defalarca söylüyor.Çeneside hiç susmuyor.En sonunda annemle babam kafamız ağrımaya başladı dedi.
Ben çocukla ilgiliniyorum diye hayır olur evladım sevap olur diyor.Sevap olsada olmasa benim evladım elbet yapacağım dedim.Akşam oldu yemek yedik bulaşık yıkıyorum bu seferde boğazını sıkıp atamazsında
ne yapacaksın bakacaksın diyor.İçimden sabret diyorum.Her zaman abuk sabuk konuşan bir insan olduğunu herkes biliyor .Hala daha çocuğu konuşuyor.Güya torununu özleyen seven babaanne..Neyse yattık akşam, sabah olmuş 4 hala sesi geliyordu.Annemle mutfakta oturmuş konuşuyorlar.Kadın makineye bağlamış.Neyse ben biraz daha uyudum onlar hala oturuyorlardı uykumuz kaçtı dediler.Sabah kahvaltıyı hazırladım eşim falanda gelmişti.Kadın herkes güzel güzel konuşurken Oğlun inşallah çok yaşamaz dedi.Herkes dondu kaldı sonra annem sus sus diyor kadına.Meğerse gecede öyle konuşmuş anneme annem sakın öyle söyleme çocukları üzme demiş.Ben cevap vermedim ama kötü oldum.Lokma ağzıma dizildi yiyemedim.Ağladığım anlaşılmasın diye başka şeylerle uğraştım başka odaya geçtim.Sonra dünden bir yere gezmeye gitmek için anlaşmıştık.Babamlar daha fazla üzülmesin diye zaten bende gittim.Dönüşte kadın anneme ağıza alınmayacak bir laf söyledi.Annem yine alttan aldı.Eşim annesinin konuşmalarına bozuldu.Neyse annemleri evlerine bıraktık.Kadınıda eve getirdik.Ama ona o kadar sinirlendim ki hiç konuşmadım giderken yolcuda etmedim.
Son düzenleme:
