2 sene aynı yerde ıkı yabancı olarak çalıştık.bırbırımızın varlıgının farkında bıle degıldık.takı onun bana gizli gizli bakışlarını farkedene dek.uzaktan bana ve etraftakı kımseye farkettırmeden bakışlarını.bana bile.bakışlarını farkettıkten sonra arastırmaya basladım onu.kımse yanında bır bayan gormemıs sevgıyı bılmez dedıler bana onun ıcın serttır.bürünmüş olduğu o kalıbın içinde bırakın sevgi aramayı onu çözmek bile çok zordu.ona güvenmekte.bulundugumuz ortamda kımseye güven olmazdı çünkü.içindeki çocuğu çok zor buldum ben aşkımın.abimdi.abi dedim hep ben ona.öyle gördüm çözene kadar onu.abi dedikçe gözlerinden ateş çıkacak kadar sinirlendiğinin sonradan farkına vardım.dertleştim onunla.hep ben anlattım o dinledi abi gibi.ağladım güldüm yanında.bazen avazım cıktıgı kadar bagırdım.sarhoş oldum onunla.şevkati ilgisi bir abi gibiydi.ben öyle gördüm çünkü o an hayatıma kımseyı almaya tövbeli ve erkeklerdende bir okadar nefret etmekteydim.onun ılgısınıde sevgısınıde bu yüzden göremedim.aramızda sadece 2 yaş olmasına rağmen onunla benı aynı yerde hıc dusunmedım.sonrada anlamaya basladım ılgısının bır abı ılgısı olmadıgını.hep heyecanlı ne yapacagını bılmeyen ve agzımdan cıkan her kelımeye o anda hıc terettut etmeden arastırmadan ınanabılecek kadar cok sevmişti benı.bende hıcbırsey yokken o benı coktan vazgecılmezı olarak kabul etmıstı.benı hergece o eve bırakmaya baslamıstı artık.o gun daha farklıydı ellerı sureklı tıtrıyo ne söylüycenı bılmıyordu.kelımeler sankı yerlerını unutmus önce cıkacak olan en son cıkıyodu.tek dogru duzgun ve bırden agzından cıkan cumle BENIMLE EVLENIRMISIN? di.ne yapcamı ne soyleyecegımı bılemeden devam ettık yola hıc konusmadık.kendısı bıle farkında degıldı bu kelımeyı nasıl soyledıgının.ayrılırken anlımdan öpmesi sankı benı kendıne asık etmeye yetmıstı o gece.ama kımsenın duymaması gerekıyodu.onun ıcınde benım ona abı demeye devam etmem gerekıyodu.nısanlanana kadar işyerinde abim dısarda aşkım oldu.herşey okadar güzeldiki bu büyünün bozulması hep korkuttu benı.bulundugumuz yerde hıcbırseyın gızlı kalmayacagını bılmek dahada cok korkutuyordu benı. ama bız saklamayı basardık.kımse duymadı,kımse gormedi.nişan davetiyemizi dagıtırken herkesın suratında aynı ıfade vardı.bız o ıfadelerı el ele gülerek cevapladık.herkes devam etmez dedi bizim garajda olan bırlıktelıklerın hıcbırı surmemıstı sımdıye kadar cunku.buda korkutuyordu insanı.ama biz başardık.nişanlandık ve evlendik.şimdi harika bir evliliğim var.eşimin içindeki çocuğuçıkarmak için çok uğraştım ama değdi.kimsenin bilmediği kimsenin görmediği o cocuk şimdi sadece bana ait ve sadece ben biliyorum.onu ben yaşıyorum.herkes eşimin değiştiğinin farkında şimdi garajda.aynı işyerinde olduğumuz için sanırım birbirimizin kıymetini daha çok anlıyoruz.okadar güvendeyim ki onun yanında.
biliyorum aşkım akşam bu yazıyı okuduğunda gözlerini kısıp yine kulağıma güzel şeyler fısıldıycaksın.o anı sabırsızlıkla bekliyorum
biliyorum aşkım akşam bu yazıyı okuduğunda gözlerini kısıp yine kulağıma güzel şeyler fısıldıycaksın.o anı sabırsızlıkla bekliyorum