- 17 Haziran 2011
- 5.446
- 3.150
- 373
selam kızlar,
öncelıkle 3 abım var ve 3 yengem..dolu dolu bir görümceyim yanı:)genel olarak kımsenın işine gücüne karışmam yardım dışında ve gerçekten çok severler benı..biri dışında..
ortanca abım çok hızlı bir evlilik yaptı..6 ay içinde tanıştı nişanlandı evlendi..yaşı 37 idi,belkide son şansım diye düşündü o dönem bilmiyorum..5 yıllık evlıler ve bir kızları var..
gelinimizde müthiş bir öfke var,hayata karşı insanlara karşı..herkese herşeye..sadece 2 kız kardeşi ve annesi birde kızı..onun dünyası okadar..
abimde çok sevilen yumuşak huylu karışmayan etmeyen kadına saygılı bır adam..
okadar büyük baskı altındaki..
her hareketi,konuşması,esprı yapması,şurdan bardak alıp su içse o bardaklamı içiyosun ne biçim içiyosun o orayamı konur,koydunda nıye yıkamadın gibi saçam sapan bir eleştiri zinciri var hatunda..adam bunalmış ama aile üzülmesin diye bizede anlatmıyor..
herkes inanılmaz ilgi gösterdi aileye dahil etmek istedi,özellıkle ben aynı yastayız daha iyi bağ kurabiliriz diye ilgilendim,davet ettim,dışarıda görüştüm,organızasyon yaptım konustum,açmaya çalıştım vs..
ama yok yanı..
defalarca laf sokar,begenmez,mutsuzdur,gelir bı kenarda oturur telefonuyla oynar gider,merhaba nasılsın demezsen asla demez..
toparlayamıyorum artık neyse,çokta detaya girip yermiyim..
ama konu şu,abim gerçekten çok mutsuz,bikaç kez anneme bikaç kez bana dedi,şeytan diyo aç boşanma davası bitir bu işi ama kızıma kıyamıyorum,onu haftada bir görmek istemıyorum..buarada kızına annesi bakıyor ve evlerının mesafesi arabayla 10-15 dk idi..haftaiçi kızını orda bırakıyordu.yeğenım 3 yaşında şuan
sabah kızı bırak akşam al zor oluyor diye,annesinin 2 bina yanında ev aldırdı..abim biraz zorlanıcam ama en azından kızım akşamları ynaımda olacak aile gibi birarada olucaz deyıp girdi borcun altına..ne oldu hala haftaiçi akşamları çocugu almayıp annesınde bırakıyor ve haftasonları alıyor..abimden işten gelınce mecburen oraya gidip kızını orda görüyor..düzen sıfır yani..
nıye anlattım bilmiyorum ben işin içine de girmek istemıyorum,karı kocalar sonuçta kendı meseleleri..ama ne yapabılırım diye çok sorguluyorum kendımı..sinir olsam bile sürekli birarada olmayamı çalışsam yoksa ne halınız varsda görün deyip bagımı koparsam bilmiyorum..
uzun oldu..
öncelıkle 3 abım var ve 3 yengem..dolu dolu bir görümceyim yanı:)genel olarak kımsenın işine gücüne karışmam yardım dışında ve gerçekten çok severler benı..biri dışında..
ortanca abım çok hızlı bir evlilik yaptı..6 ay içinde tanıştı nişanlandı evlendi..yaşı 37 idi,belkide son şansım diye düşündü o dönem bilmiyorum..5 yıllık evlıler ve bir kızları var..
gelinimizde müthiş bir öfke var,hayata karşı insanlara karşı..herkese herşeye..sadece 2 kız kardeşi ve annesi birde kızı..onun dünyası okadar..
abimde çok sevilen yumuşak huylu karışmayan etmeyen kadına saygılı bır adam..
okadar büyük baskı altındaki..
her hareketi,konuşması,esprı yapması,şurdan bardak alıp su içse o bardaklamı içiyosun ne biçim içiyosun o orayamı konur,koydunda nıye yıkamadın gibi saçam sapan bir eleştiri zinciri var hatunda..adam bunalmış ama aile üzülmesin diye bizede anlatmıyor..
herkes inanılmaz ilgi gösterdi aileye dahil etmek istedi,özellıkle ben aynı yastayız daha iyi bağ kurabiliriz diye ilgilendim,davet ettim,dışarıda görüştüm,organızasyon yaptım konustum,açmaya çalıştım vs..
ama yok yanı..
defalarca laf sokar,begenmez,mutsuzdur,gelir bı kenarda oturur telefonuyla oynar gider,merhaba nasılsın demezsen asla demez..
toparlayamıyorum artık neyse,çokta detaya girip yermiyim..
ama konu şu,abim gerçekten çok mutsuz,bikaç kez anneme bikaç kez bana dedi,şeytan diyo aç boşanma davası bitir bu işi ama kızıma kıyamıyorum,onu haftada bir görmek istemıyorum..buarada kızına annesi bakıyor ve evlerının mesafesi arabayla 10-15 dk idi..haftaiçi kızını orda bırakıyordu.yeğenım 3 yaşında şuan
sabah kızı bırak akşam al zor oluyor diye,annesinin 2 bina yanında ev aldırdı..abim biraz zorlanıcam ama en azından kızım akşamları ynaımda olacak aile gibi birarada olucaz deyıp girdi borcun altına..ne oldu hala haftaiçi akşamları çocugu almayıp annesınde bırakıyor ve haftasonları alıyor..abimden işten gelınce mecburen oraya gidip kızını orda görüyor..düzen sıfır yani..
nıye anlattım bilmiyorum ben işin içine de girmek istemıyorum,karı kocalar sonuçta kendı meseleleri..ama ne yapabılırım diye çok sorguluyorum kendımı..sinir olsam bile sürekli birarada olmayamı çalışsam yoksa ne halınız varsda görün deyip bagımı koparsam bilmiyorum..
uzun oldu..