- Konu Sahibi GazozGofret
-
- #1
Şöyle hayatıma baktığımda şimdiye kadar bana en çok zarar veren, canımı acıtan öz abim. Sizlerle paylaşıyorum çünkü arkadşlarımla paylaşamıyorum. 19 yaşındayım abimle aramda 2 yaş var. ama biz birbirimizden nefret ediyoruz. konuya nasıl nerden başlayayım bilmiyorum. ama çok doluyum. abimle beraber büyürken hep kavga ederdik her abi kardeş gibi ama bir zaman geldi normal abi kardeşler duruldu biz daha beter olduk. neydi alıp veremediğimiz ? ben sorunlarımda hep önce kendimi suçlarım ve suç bendeyse sorunlar kolay hallolur çünkü çözebilirim. ama hayatımda en net olduğum konulardan birisi bu suç bende değil artık eminim. abime göre o ne derse o ben onun hizmetçisiyim. on tane sarayı olsa birini benimle paylaşmaz bu karakterde birisi ( şimdiden annemlere miras konusunu açıp araba koyu maviye kalsın gerisi benim diyebilecek kadar lakayt) bense hep hakkımı savunan birisiyim. konuşabileceğim yerde asla susmam susmayacağım da. abimle ufak sebeplerden tekme tokat a varabılecek kavgalarımız oluyor. bilgisayar basında saatlerce oturdugunda kalk bi yarım saat işim var diyince bile kafamı yumrukladığı olmustur. bi süre sonra ben ne yaptım durmadım ben de o bana vurunca altta kalmadım gücümün yettiğince vurdum. en basit örnek vereyim bir gün anneannemlere gidecektiler annemler sehır dısına okul var dıye biz evdeydık abim olacak hayvanla annem bana para verdi bozdur yarısını abine ver dedi tamam dedim onları ugurladık ben paranın yarısını abime verdim hepsini alabilmek için sorgusuz sualsiz bana daldı ( yanlış anlaşılmasın maddı durumumuzda da sıkıntı yok Allah a şükür ) o gün bei odanın duvarlarına vura vura dövdü elimden geldiğince kendimi korumaya çalışsam da çok hırpaladı beni aynı olayın daha fenasını teyzemlerde yaptı beni herkese rezil etti. sudan sebeple. anlatmaya kalkmıyorum o olayı yoksa yazım iyice uzayacak.
Bunun dışında benim haricimdeki insanlara karşı o kadar farklı ki. benim yaşıtım bi kız vardı lisede onun okulunda ikisi kankaydı sözde bir gün yolda otobüs bekliyorum ikisi yanımdan yürüdü geçti abim baktı yüzünü cevirdi bana ve o kız benım onun kardesı oldugumu biliyor. düşünün olayın anormalliğini. bu kavgalar hep 2 sene önce oldu ve 2 senedir biz artık hiç konusmuyoruz. o da ben de il dışında okuyoruz. ne arıyoruz ne soruyoruz birbirimizi gram özlemiyorum abim olarak ailemden biri olarak görmüyorum ben onu ama bu durum annemi çok üzüyor gecen yengem laf etmıs ikimiz hakkında ona çok üzülmüştü. Dinimizde de çok günah küs kalmak biliyorum ama o adam olmayacak biliyorum bana insan gibi davranmayacak. Şuan şunları yazarken bile asıl utanıyorum çünkü bütün bu şiddeti hep sakladım çevremden. ama artık nasıl bir yol çizeceğimi bilmiyorum şimdi evdeyim ben haftaya o da gelecek. kötü olan bir de şu aynı odayı paylaşıyoruz.
Sizler, çoğunuz benden büyüksünüz fikirleriinizi almak istiyorum sabrımı nasıl koruyabilirim. çünkü konuşmasam bile sofrada yemek yıyoruz mesela tip tip yüzüme bakıyo inceliyo sinir olduğumu bildiği için. geçerken sertçe çarpıyo, telimi şarja takıp uyuyorum kalktıgımda bakıyorum 3 lü prizi kendı tarafına cekmıs telefonum yerlerde surunuyo şarjdan cıkmıs vaziyette v.s . Ben bununla nasıl başa çıkabilirim çok tükendim artık.
Bunun dışında benim haricimdeki insanlara karşı o kadar farklı ki. benim yaşıtım bi kız vardı lisede onun okulunda ikisi kankaydı sözde bir gün yolda otobüs bekliyorum ikisi yanımdan yürüdü geçti abim baktı yüzünü cevirdi bana ve o kız benım onun kardesı oldugumu biliyor. düşünün olayın anormalliğini. bu kavgalar hep 2 sene önce oldu ve 2 senedir biz artık hiç konusmuyoruz. o da ben de il dışında okuyoruz. ne arıyoruz ne soruyoruz birbirimizi gram özlemiyorum abim olarak ailemden biri olarak görmüyorum ben onu ama bu durum annemi çok üzüyor gecen yengem laf etmıs ikimiz hakkında ona çok üzülmüştü. Dinimizde de çok günah küs kalmak biliyorum ama o adam olmayacak biliyorum bana insan gibi davranmayacak. Şuan şunları yazarken bile asıl utanıyorum çünkü bütün bu şiddeti hep sakladım çevremden. ama artık nasıl bir yol çizeceğimi bilmiyorum şimdi evdeyim ben haftaya o da gelecek. kötü olan bir de şu aynı odayı paylaşıyoruz.
Sizler, çoğunuz benden büyüksünüz fikirleriinizi almak istiyorum sabrımı nasıl koruyabilirim. çünkü konuşmasam bile sofrada yemek yıyoruz mesela tip tip yüzüme bakıyo inceliyo sinir olduğumu bildiği için. geçerken sertçe çarpıyo, telimi şarja takıp uyuyorum kalktıgımda bakıyorum 3 lü prizi kendı tarafına cekmıs telefonum yerlerde surunuyo şarjdan cıkmıs vaziyette v.s . Ben bununla nasıl başa çıkabilirim çok tükendim artık.