- 16 Mayıs 2020
- 604
- 651
- Konu Sahibi birzerdali
- #1
Herkese merhaba,
Daha önce detaylı bir konu açmıştım. Kısaca bahsedecek olursam, ailem ile yaşıyorum. Abim dışarıdan bakıldığında efendi, düzgün, işinde gücünde güvenilir biridir. Kendini şuan nişanlı. Nişanlısını çok sevdiğini düşünürdüm, çünkü ne zaman en ufak sorun yaşasalar çok üzülür, kızı mutlu etmek için elinde geleni yapar.
Nişan arefesindeyken telefonunda bir mesaj gördüm. İstemsiz baktım. Gay bir çocuk ile bir yazişmasina denk geldim. Flörtlesmek gibi bir yazişmaydi. Cinsellik var mı bilmiyorum ama olma ihtimali var. Farklılık denemek istemiş gibi.
Gördüğüm an inanılmaz bir şok yaşadım. Elim ayağım titredi o an bir anda anneme söyledim. Daha kontrollü davranmam gerekirdi ama şokun etkisi ile her şey yanlış gitti, doğru yönetemedim. Annem duyduğu günlerde yataklara düştü, ikimiz de perişan olduk. Sonra annem abimle konuşmayı denedi, benim bildiğimi hissetirmeden.
Abimin sesini duydum odadan. Kadına resmen deli muamelesi yaptı. Uydurduğunu, ona iftira attığını, okuduğunu anlamadığını söyledi ve üste çıkmaya çalıştı. Öyle çirkin bir tavrı vardı ki bu konunun böylece kapanmasına razı gelemedim ve ben de bildiğimi ,her şeyi gördüğümü söyledim. Tabi her şey karıştı böylelikle. Birbirimize kötü şeyler söyledik, benim bildiğimi öğrenince ne diyeceğini şaşırdı. Haliyle aile bireyleri de öğrendi. Aslında böyle olmasını istemedim, tamamen kontrolümuzu yitirdik.
İlerleyen günler onun için de bizim icin de çok zor geçti. İntihara meyil edecek bir durgunluk oluştu üzerinde abimin. Onun gibi biri için bu ağır bir şey m Sadece öylesine konuştuğunu, sıradan bir arkadaş gibi gördüğünü, öylesine bir şey olduğunu söylemiş erkek kardeşime, ağlayarak. Hep babamız gibi gördüğümüz biriydi, böyle bir durum ile karşı karşıya kalmak onu çok etkiledi.Ben ise yemeden içmeden kesildim. Nişanlısını düşündükçe içinden çıkılmaz bir vicdani yük hissettim. Hâlâ daha hissediyorum. Bütün bunların sonunda herkes inkar yoluna gidip, üstünü örttü. Hatta babam oğluma iftira atıyorsun diyerek üzerime yürüdü. Evden kovmak istedi beni. Çok zor günler geçirdim. Erkek kardeşim bu durumu kapatmam gerektiğini, daha fazla ustelemenin onu intihara sürükleyecegini, bu kadar rezilliğin ona ders olmasıni umduğunu söyledi ve konu unutmaya çalıştı. Bana da bunu tavsiye etti. Herkes normaline döndü.
Nişanlısı dini gerekliliklerine çok bağlı bir kız, böyle bir durum yaşam şekline çok ters. Bilmek hakkı. Şuan çok mutlu gibiler, kız abimi çok seviyor, görünüşte de abim üzerine titriyor ama arka da olan böyle bir gerçek var.
O günden beridir abim ile bir daha hiç konuşmadım, üzerimde bıraktığı bu vicdani yük için onu hiç affetmedim, etmeyeceğim de. Kıza söylemek istedim ama evde yasayacaklarimdan korktum. Kıza bağlılığı, üzerine titreyisi de tek siginagim oldu ama vicdanım rahat değil. Aklım hep bu konuda.
Arkadaşlar çok kötü hissediyorum. Biliyorum doğrusu bunu kıza söylemek, ailemi karşıma almak ama olmuyor işte. Bana neler yasatirlar bilmiyorum, gerçekten geçici saçma sapan bir şey ise ve ben mutlu olmasını engellersem diye bile düşünüyorum. Çünkü evlenmek istiyor, daha önceki hiç bir kız arkadaşı ile olduğu gibi değil nişanlısı ile. İlk kez bu denli değer verdiğini, kıymet verdiğini görüyorum.
Psikolojim bozulmuş durumda. Kızın yerine kendimi koydukca hiç bir yere sigamiyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum. Öyle zor durumdayım ki. Bana tavsiyeleriniz nelerdir ?
Daha önce detaylı bir konu açmıştım. Kısaca bahsedecek olursam, ailem ile yaşıyorum. Abim dışarıdan bakıldığında efendi, düzgün, işinde gücünde güvenilir biridir. Kendini şuan nişanlı. Nişanlısını çok sevdiğini düşünürdüm, çünkü ne zaman en ufak sorun yaşasalar çok üzülür, kızı mutlu etmek için elinde geleni yapar.
Nişan arefesindeyken telefonunda bir mesaj gördüm. İstemsiz baktım. Gay bir çocuk ile bir yazişmasina denk geldim. Flörtlesmek gibi bir yazişmaydi. Cinsellik var mı bilmiyorum ama olma ihtimali var. Farklılık denemek istemiş gibi.
Gördüğüm an inanılmaz bir şok yaşadım. Elim ayağım titredi o an bir anda anneme söyledim. Daha kontrollü davranmam gerekirdi ama şokun etkisi ile her şey yanlış gitti, doğru yönetemedim. Annem duyduğu günlerde yataklara düştü, ikimiz de perişan olduk. Sonra annem abimle konuşmayı denedi, benim bildiğimi hissetirmeden.
Abimin sesini duydum odadan. Kadına resmen deli muamelesi yaptı. Uydurduğunu, ona iftira attığını, okuduğunu anlamadığını söyledi ve üste çıkmaya çalıştı. Öyle çirkin bir tavrı vardı ki bu konunun böylece kapanmasına razı gelemedim ve ben de bildiğimi ,her şeyi gördüğümü söyledim. Tabi her şey karıştı böylelikle. Birbirimize kötü şeyler söyledik, benim bildiğimi öğrenince ne diyeceğini şaşırdı. Haliyle aile bireyleri de öğrendi. Aslında böyle olmasını istemedim, tamamen kontrolümuzu yitirdik.
İlerleyen günler onun için de bizim icin de çok zor geçti. İntihara meyil edecek bir durgunluk oluştu üzerinde abimin. Onun gibi biri için bu ağır bir şey m Sadece öylesine konuştuğunu, sıradan bir arkadaş gibi gördüğünü, öylesine bir şey olduğunu söylemiş erkek kardeşime, ağlayarak. Hep babamız gibi gördüğümüz biriydi, böyle bir durum ile karşı karşıya kalmak onu çok etkiledi.Ben ise yemeden içmeden kesildim. Nişanlısını düşündükçe içinden çıkılmaz bir vicdani yük hissettim. Hâlâ daha hissediyorum. Bütün bunların sonunda herkes inkar yoluna gidip, üstünü örttü. Hatta babam oğluma iftira atıyorsun diyerek üzerime yürüdü. Evden kovmak istedi beni. Çok zor günler geçirdim. Erkek kardeşim bu durumu kapatmam gerektiğini, daha fazla ustelemenin onu intihara sürükleyecegini, bu kadar rezilliğin ona ders olmasıni umduğunu söyledi ve konu unutmaya çalıştı. Bana da bunu tavsiye etti. Herkes normaline döndü.
Nişanlısı dini gerekliliklerine çok bağlı bir kız, böyle bir durum yaşam şekline çok ters. Bilmek hakkı. Şuan çok mutlu gibiler, kız abimi çok seviyor, görünüşte de abim üzerine titriyor ama arka da olan böyle bir gerçek var.
O günden beridir abim ile bir daha hiç konuşmadım, üzerimde bıraktığı bu vicdani yük için onu hiç affetmedim, etmeyeceğim de. Kıza söylemek istedim ama evde yasayacaklarimdan korktum. Kıza bağlılığı, üzerine titreyisi de tek siginagim oldu ama vicdanım rahat değil. Aklım hep bu konuda.
Arkadaşlar çok kötü hissediyorum. Biliyorum doğrusu bunu kıza söylemek, ailemi karşıma almak ama olmuyor işte. Bana neler yasatirlar bilmiyorum, gerçekten geçici saçma sapan bir şey ise ve ben mutlu olmasını engellersem diye bile düşünüyorum. Çünkü evlenmek istiyor, daha önceki hiç bir kız arkadaşı ile olduğu gibi değil nişanlısı ile. İlk kez bu denli değer verdiğini, kıymet verdiğini görüyorum.
Psikolojim bozulmuş durumda. Kızın yerine kendimi koydukca hiç bir yere sigamiyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum. Öyle zor durumdayım ki. Bana tavsiyeleriniz nelerdir ?
