Benim de erkek evladım var. 1 tanesi, 1 yaşında ve aşırı huysuz bir çocuk. Ben evladımı 9 ay karnımda taşıdım, çok zor bir gebelik geçirdim. 9 ay boyunca kemiklerim kırılırcasına ağrıdı, uyku uyumadım. Karnımda çatlaklar, vücudumda esneme oldu.
Doğdu ve hastalıkları ile mücadele ettim. Ağır reflüsü vardı uyurken bile başından ayrılmadım kusup boğulmasın diye. 1 yaşına geldi huysuz, mızmız bir çocuk. Ben çalışıyorum, işten gelince beni görür görmez ağlar ona " Yorgunum, biraz dinleneyim. Açım yarım saat sonra seninle ilgileneyim" deme lüksüm yok.
Geceleri saat başı uyanır ağlar. "Yarın işe gideceğim uyumam lazım" diyemem. Sürekli yaramazlık yapar, kızmaya kıyamam. Babası ona keza adam nöbetten çıkar uykusuz, oğlum ikna olana kadar bırakmaz, uyutmaz.
Bir evim, bir arabam var. Iki kisi çalısıyoruz. Sadece ikimiz olsak bu yeter. Gençlik elden gidiyor ama, halen calışıyoruz. Niye? Çocuklarımın standartı düşmesin, egitimleri için birikim yapalım. Biz ölürsek bankada eğitim paraları olsun, kimseye muhtaç olmasınlar vs. Diye.
Say say bitmez yani...
Eşiniz o, 30 yaşından sonra yatağa bağımlı kalsa, altını temizleseniz, yemeğini yedirseniz, eve bağımlı kalsanız. Veya aklını kaybetse evi dağıtsa, dısarı bırakamasanız, ulu orta halıya işese vb. Şeyleri olsa off demeden kaç gün bakarsınız? Ya da o çekmeye çalıştıgınız aileniz kaç gün bakar? (Vefalı kendini bilen eşleri tenzih ederek konuşuyorum)
Ben baktım, emek verdim diyede oğlum evlenince tepesine binmem. Evinin içinde yaşadığı kendini ilgilendirir. Beni saysın haddini bilsin yeter.
İstiyorsunuz ki, inek gibi biri beslesin sonra biz satın alalım etinden, sütunden faydalanalım. Lakin o, mal değil insan evladı.
Erkek veya kız tarafının, evlenen çiftlerin artık kendi dünyalarının oldugunu kabul etmeleri ve sınırlarını bilemeleri gerekir. Evlenen çiftlerinde yediği kaba s****maması gerekir. Herkes haddinu bilecek.
Gelin haddini bilmiyorsa ilişkimi keserim. Oğlum ve torunum ile görüşmeme mani olması onun içinin kirliliği. Kaynana, kayınbaba haddini bilmiyorsa yine ilişkisini kesebilir, hakkıda ama, evladı ile münasebeti kimseyi ilgilendirmez.
Ne gelin, ne erkek ailesi haddini aşmamalı. Aşan var ise bununda bir oluru olmalı. Ötesi psikolojik şiddettir.
Ne demek ya? Benim ailem kötü ve eşim sevmiyor ise kendisi görüşmesin. Görüş diyemem. Ama, "Ailenle görüşemezsin" diyemez, haddine değil. Ortada kalır mıyım? Evet. Aileme gittiğimde eşim hakkında dediklerine kulak tıkarım. Veya eşimin ailem hakkında dediklerini duymam, laf taşımam. Sonra zaten ortalık durulur, durum normalleşir. Aradaki husumet sursede birbirine laf etmekten bıkarlar.