- 18 Ekim 2017
- 570
- 1.134
- 113
- Konu Sahibi Azyiyen_azimli
- #1
Merhabalar güzel kadınlar!
Ben 2 ay oldu İstanbul dan yurtdışına taşındım, normalde istanbulda doktora yapiyordum, burda tez calismami yapabilecek hoca vs ariyorum, ablamin yaninda yasiyorum. Lisans mezuniyet sonrasi hep calistim şimdi ise işsizlikten sıkılmaya başladım, ablam malesef benim alanımla ufaktan bir ilgisi yok. Ablamın 3 çocuğu var ve 3 senedir onlar da buraya taşınmış durumdalar, bana aile hayatı 10 sene tek yaşadıktan sonra zor geldi.
Buraya geldiklerinden beri genel olarak çocukların okul, ödev, hastahane randevu alma, ablamın kredi odemeleri vs uzaktan istanbuldan ilgileniyordum, ve malesef buna ablam alışmış durumda. Ablamın bu ülkenin dilini bilmiyor diye yapıyordum, ve bir baktım oda pek öğrenemiyor. Şimdi bazılarını kendisi yapıyor ama geldiğimden beri sanki siyam ikiziyiz gibi oraya buraya gidiyorum. Ona göre belki ben pek bir şey yapmıyorum çünkü zaten hep yaptığım şeyler. Maddi olarak evinde kaldığım için herhangi bir ücret ödemiyorum, ki eğer bu şehirde iş bulursam aynı evde kalmaya düşünmüyorum.
Buna ek olarak ablamla eniştem arası çok iyi değil ve ben hep arada kalmaktan yoruldum, ablama bir kaç kez dedim, ama ne yaparsan yine arada bırakıyor. Geçen kötü tartiştilar ve istemsizce aralarına girmiş bulundum, çünkü ablama hakaret etti. Güven sorunları var( bir daha girmeye düşünmüyorum)
Şimdi barıştılar ve ablamın ciddi olmayan bir rahatsızlıği var ve memlekete gidip ameliyat olmak istiyor, yaklaşık 6 -8 hafta kalacak, küçüğünü alıp iki büyük çocukları bana bırakmaya düşünüyor.
Ben bu sorumluluğu almak istemiyorum, eniştem tır şöförü bir hafta var bir hafta yok, çocuklar 9-8 yaşındalar okullar tatıl 3 tane kursa gidiyorlar, ve normalde ablam getir götür yapıyor, gidince bana kalacak, bu bir taraftan benim başvurularıma olumlu cevap gelirse ben bir an önce işe başlamak istiyorum.
Ben 2-3 kez dedim cocuklarının sorumluluğunu almak istemiyorum, 1,5-2 ay üstelik aciliyeti olmayan bir tedavi için.
Bunu ablama diyince sen insafsız hayırsız oldum.
Ben bekar bir insanım, iş dışında cocuk gibi önemli bir mesuliyetim olmadi. Empati kurup gerçekten ben hayırsız bir kardeş miyim kabul etmemekle birlikte?
(İmla hatalarım için özür dilerim, türkçe eğtım olarak TUR101, ve TUR102 ders dışında hiç eğitim almadım) ( ablama destek olarak hep zamanımdan oldu, herhangi bir parasal yardımda bulunamadım).
Ben 2 ay oldu İstanbul dan yurtdışına taşındım, normalde istanbulda doktora yapiyordum, burda tez calismami yapabilecek hoca vs ariyorum, ablamin yaninda yasiyorum. Lisans mezuniyet sonrasi hep calistim şimdi ise işsizlikten sıkılmaya başladım, ablam malesef benim alanımla ufaktan bir ilgisi yok. Ablamın 3 çocuğu var ve 3 senedir onlar da buraya taşınmış durumdalar, bana aile hayatı 10 sene tek yaşadıktan sonra zor geldi.
Buraya geldiklerinden beri genel olarak çocukların okul, ödev, hastahane randevu alma, ablamın kredi odemeleri vs uzaktan istanbuldan ilgileniyordum, ve malesef buna ablam alışmış durumda. Ablamın bu ülkenin dilini bilmiyor diye yapıyordum, ve bir baktım oda pek öğrenemiyor. Şimdi bazılarını kendisi yapıyor ama geldiğimden beri sanki siyam ikiziyiz gibi oraya buraya gidiyorum. Ona göre belki ben pek bir şey yapmıyorum çünkü zaten hep yaptığım şeyler. Maddi olarak evinde kaldığım için herhangi bir ücret ödemiyorum, ki eğer bu şehirde iş bulursam aynı evde kalmaya düşünmüyorum.
Buna ek olarak ablamla eniştem arası çok iyi değil ve ben hep arada kalmaktan yoruldum, ablama bir kaç kez dedim, ama ne yaparsan yine arada bırakıyor. Geçen kötü tartiştilar ve istemsizce aralarına girmiş bulundum, çünkü ablama hakaret etti. Güven sorunları var( bir daha girmeye düşünmüyorum)
Şimdi barıştılar ve ablamın ciddi olmayan bir rahatsızlıği var ve memlekete gidip ameliyat olmak istiyor, yaklaşık 6 -8 hafta kalacak, küçüğünü alıp iki büyük çocukları bana bırakmaya düşünüyor.
Ben bu sorumluluğu almak istemiyorum, eniştem tır şöförü bir hafta var bir hafta yok, çocuklar 9-8 yaşındalar okullar tatıl 3 tane kursa gidiyorlar, ve normalde ablam getir götür yapıyor, gidince bana kalacak, bu bir taraftan benim başvurularıma olumlu cevap gelirse ben bir an önce işe başlamak istiyorum.
Ben 2-3 kez dedim cocuklarının sorumluluğunu almak istemiyorum, 1,5-2 ay üstelik aciliyeti olmayan bir tedavi için.
Bunu ablama diyince sen insafsız hayırsız oldum.
Ben bekar bir insanım, iş dışında cocuk gibi önemli bir mesuliyetim olmadi. Empati kurup gerçekten ben hayırsız bir kardeş miyim kabul etmemekle birlikte?
(İmla hatalarım için özür dilerim, türkçe eğtım olarak TUR101, ve TUR102 ders dışında hiç eğitim almadım) ( ablama destek olarak hep zamanımdan oldu, herhangi bir parasal yardımda bulunamadım).
