- 26 Temmuz 2017
- 13
- 12
- 3
- 28
- Konu Sahibi Mutlulukaraniyor
-
- #1
doğru söylüyorsunuz sanırım asla değişmicekti . Böylesi en hayırlısı olduğuna tamamen inanıyorum şu anSizden ayrılır ayrılmaz başka arayışlara girenden ne hayır gelir ki? Evlenseniz hakaret işitmeye devam ederdiniz, evlilik sihirli değnek değil ki değişecek olsa ilişki içinde değişirdiniz. Hayırlısının bu olduğunu kabullenip ileriye bakın. Usulün ağlayın ilerde de kendime haksızlık etmişim böyle biriyle sevgili olarak diyeceğiniz günler gelecek, umutsuzluğa kapılmayın.
Eski hallerimi hatırladım anlattıklarını okuyunca.. Özellikle sonda yazdığın düşüncen "korkuyorum bir daha birini öyle sevemezsem diye ondan sonra hayatıma giren daha kotu olursa diye" Ben de bu korkuyu yaşayanlardandım ve eminim çoğu insan yaşıyordur. Ama anlattıklarına göre benim gördüğüm şu ki bu kişiyle sonu yok gibi. Bazı şeyler çok yıpranmış olan olmuş kalpler kırılmış. Ve maalesef bunların telafisi olmuyor. Öyle zor ki... "Bir daha böyle sevemem, bir sonra ki daha kötü olur" gibi düşünceleri de bence bir an önce bir kenara bırak. Çünkü gerçekten ne olursa olsun daha iyisi var. Ve bir başkasını da seviyorsun sevebiliyorsun. Emin ol nefes aldığın sürece sevebilirsin çok sevebilirsin aşık olabilirsin ayakların yerden kesilebilir. Hep umudun olsun. Birde unutmadan, bunları yaşadığında yani çok sevdiğinde karşındaki kişi bunları hakediyor olsun..
Cok yuz goz olmussunuz bence bir kere kavganin sınırlarını asinca gerisi gelir.aranizdaki dialog cok saglikli gelmedi bana..
Saolun içimi ferahlattiniz dediniz ya kendimi hatırladım diye peki siz yeniden sevebildiniz mi başkasını veya sevdiğinize değdi mi kıymetiniz bilindimi başkası tarafından umarım öyle olmuştur çünkü insan her seferinde yıpranıyor hayal kırıklığına uğruyor.
saolun gerçekten böyle umutsuzluğa kapildigim günlerde böyle umut verici kısa bi cümle bile okumak hele ki yaşanmış birinden inanılmaz enerji veriyorŞöyle diyeyim sizin gibi düşündüğüm günlerden sonra daha iyisi çıktı karşıma onu daha da sevdim ve daha da sevildiğimi hissettim ama yapılan bazı hatalar bazı "çocukluklar" yüzünden diyim o ilişki de yıprandı ve bitti. Tüm umudumu kaybetmişken "artık bundan da iyisi yoktur bu zamanda bütün erkeklerin gözü dışarda, artık mutlu olamam heralde" diye düşünürken hayallerimin erkeğiyle tanıştım hiç hissetmediğim gibi hissettim sevildiğimi. Zaman zaman prensesler gibi hissettiğim oldu kendimi. Özetle demek istediğim şu; nefes alıyor olmak umut etmek için yeterli. "Olmaz, sevmez,sevemem" gibi kalıplar gerçekçi değil. İster istemez kendimizi bu düşüncelere kaptırıyoruz ama arada gerçeğe dönüp umut etmek lazım yoksa yaşanır mı :)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?