- 7 Ağustos 2014
- 1.372
- 2.169
- 133
- 41
- Konu Sahibi Gondergelsin
-
- #1
2 aylık kızım var arkadaşlar. Tüp bebek tedavisiyle allah bize bağışladı. Yani çok istedim çok dua ettim çok zorlu tedavilerden sonra oldu. Çok şükür sağ salim kucağımıza aldık. Ama ben tam bir depresyon yaşıyorum hem de hala. Lohusayken eşimle kavga ettik bilirsiniz olmazsa olmazdiro benim ailemi istemedi ben de onunkini. Kimse gelmedi destek olmadı çocuk bakmayı bilmezken tek başımıza bu aya kadar getirdik. Bebeğim kolik ve huzursuz bir bebek 36. Haftada doğduğu için sanırım sürekli kucakta kalmak istiyor. Yani memeler yara gündüz uykusu yok sürekli mızir danan. Gece sık kalkmak da yordu beni. Bu arada eşim çalışıyordu tekrar çalışmaya devam edecekti ama benim de gaza getirmemle işten ayrıldı şimdi o kadar iyi bir iş bulamıyor ve sürekli beni suçluyor. Bu ayrı bir gerginlik sebebi zaten. Bu arada tedavi surecindeyken bebeğin bokunu yerim herhalde diye düşünen ben çoğu zaman tahammülsüz bir insan oldum. Bebeğimden tabiki çıkarmıyorum ama başka şeylerden çıkartıyorum sinirimi. Bazen kriz geçirmekten korkuyorum. Bebekle tek kalmak istemiyorum ona zarar verebileceğim bile aklıma geliyor.yani Lohusalık uzadı sanırım. Bebeği bırakıp bir yere de gidemiyorum zaten bir eşim bir ben var. Ben olmazsam mama alacak çünkü zaten sürekli memede bir bebek ve sagmaya fırsat olmuyor mama içmesini de istemiyorum. Ama evde oturmaktan da bunaldım. Yani o hayalini kurduğum hayat uzak bana onu seviyorum tabiki ama çok zor geldi bakması bir yandan da bunun vicdanını çekiyorum. Çıkamadım işin içinden belki bana tavsiye verecek olan vardır teşekkürler simdiden