Öncelikle hepinize merhaba benim bir derdim var sizden de yardım istiyorum ablalarım,kardeşlerim bana yardımci olun
En baştan başlıyorum biraz uzun surecek ablalarim kardeslerim
Küçüklüğümden bu yana babamdan hem fiziksel şiddet hem de psikolojik şiddet yaşadım sürekli bizi eziyor evde dısarıda her yerde eziyor ses çıkardığım anda ise daha kötü yapıyor dövmekle tehdit ediyor bazılarının babasını görünce içim acıyor hiç sevemedim babamı ve sevmiyorum o kadar bunalıyorum ki bunu size nasıl anlatayım bilemiyorum beni hep kücük görüyor malak gerizekalı aptal diye laf atıyor evde hiç huzurum yok ayrıca çok baskıcı biri evden izinle dışarı çıkıyorum çiktıgım zamanlarda bin kere arıyor nerdesin diye halbuki erkek arkadaşım yok normal arkadaşlarımla çikıyorum kötü bir sey yaptigimda yok su ana kadar hep kendini dusundu 54 yasinda hep kendine kiyafet aliyor borcumuz bitmiyor ustune borc ekliyor ben ise istedigim seyleri alamiyorumayrica ambulans hemsireligi universite mezunuyum atanamadim bunalimdayim is ariyorum yok zaten kucuk bir sehirde yasiyorum agir bir depresyon yasiyorum hemsiresin is bulursun der gibisiniz ama ablalarim param yok gidecegim yerde ise param ev kirasi suna buna gidecek cok para vermiyorlar ozelde ben ne yeyip ne icecegim hic bir hayat tecrubem yok su an varya hic disari cikmiyorum cunku cikarsam istedigim veya gordugum kiyafetleri alamayacagim biliyorum gozum kaliyor ablalarim herkesiinternette goruyorum hergun farkli kiyafet giyiyorlar geziyorlar yiyorlar para kaygisi dusunmeden gencligimin baharindayim arkadasim yok ki gezeyim evet o da yok bana cok yanlis yaptilar ben iyilik yaptikca suistimal ettiler ben de herkesi sildimboguluyorum istedigim seyler olmuyor ya mesela hastaneye gidiyorum ya o yolu gidene kadar 1 kere bela geliyor yani cok ugursuzum sanssizim o kadar dusunuyorum kimsenin ahini almadim yanlis bir sey yapmadim niye boyle cekiyorum ya bir is tamam rast gitmezama benim hicbir isim gitmiyor dua ediyorum hergun hergun ama hicbiri kabul olmuyor hayattan o kadar umutsuzum ki ne ailemden yana sansliyim ne arkadastan ne paradan ne yapayim ayrica yasadigim sehirde ise girmek istiyorum pastanelere babam izin vermiyor varya o babam bir iste calissam butun parami somurur oyle biri elimdeki paralarida alir doymadigozu doymadi 54 yasinda ac ne yapacagim intihari her gun dusunuyorum ama gunah ama Allah kucuk bir umut verse ona tutunurum ama hicbir sey yok ya hergunum ayni hergunum evdeyim kalkiyorum yemek yiyorum aksam oluyor babam butun isi bana yaptiriyor cay getir bunu getir sunu getir anneminde boyle olmasina sinir oluyorum zaten butun bu seyi bana o yapti hep beni susturdu hakli olsam bile savundurmadi hic beni savunmadi suan konusamiyorum insanlarla,agzim laf yapmaz yani laf sokamam gozum acik degil beni saf salak yetistirdi be napayim ben ne kardesim bile beni eziyor ya bir tavsiye bir sey yazin lutfen...
kendimi ifade edememis olabilirim kusura bakmayin
En baştan başlıyorum biraz uzun surecek ablalarim kardeslerim
Küçüklüğümden bu yana babamdan hem fiziksel şiddet hem de psikolojik şiddet yaşadım sürekli bizi eziyor evde dısarıda her yerde eziyor ses çıkardığım anda ise daha kötü yapıyor dövmekle tehdit ediyor bazılarının babasını görünce içim acıyor hiç sevemedim babamı ve sevmiyorum o kadar bunalıyorum ki bunu size nasıl anlatayım bilemiyorum beni hep kücük görüyor malak gerizekalı aptal diye laf atıyor evde hiç huzurum yok ayrıca çok baskıcı biri evden izinle dışarı çıkıyorum çiktıgım zamanlarda bin kere arıyor nerdesin diye halbuki erkek arkadaşım yok normal arkadaşlarımla çikıyorum kötü bir sey yaptigimda yok su ana kadar hep kendini dusundu 54 yasinda hep kendine kiyafet aliyor borcumuz bitmiyor ustune borc ekliyor ben ise istedigim seyleri alamiyorumayrica ambulans hemsireligi universite mezunuyum atanamadim bunalimdayim is ariyorum yok zaten kucuk bir sehirde yasiyorum agir bir depresyon yasiyorum hemsiresin is bulursun der gibisiniz ama ablalarim param yok gidecegim yerde ise param ev kirasi suna buna gidecek cok para vermiyorlar ozelde ben ne yeyip ne icecegim hic bir hayat tecrubem yok su an varya hic disari cikmiyorum cunku cikarsam istedigim veya gordugum kiyafetleri alamayacagim biliyorum gozum kaliyor ablalarim herkesiinternette goruyorum hergun farkli kiyafet giyiyorlar geziyorlar yiyorlar para kaygisi dusunmeden gencligimin baharindayim arkadasim yok ki gezeyim evet o da yok bana cok yanlis yaptilar ben iyilik yaptikca suistimal ettiler ben de herkesi sildimboguluyorum istedigim seyler olmuyor ya mesela hastaneye gidiyorum ya o yolu gidene kadar 1 kere bela geliyor yani cok ugursuzum sanssizim o kadar dusunuyorum kimsenin ahini almadim yanlis bir sey yapmadim niye boyle cekiyorum ya bir is tamam rast gitmezama benim hicbir isim gitmiyor dua ediyorum hergun hergun ama hicbiri kabul olmuyor hayattan o kadar umutsuzum ki ne ailemden yana sansliyim ne arkadastan ne paradan ne yapayim ayrica yasadigim sehirde ise girmek istiyorum pastanelere babam izin vermiyor varya o babam bir iste calissam butun parami somurur oyle biri elimdeki paralarida alir doymadigozu doymadi 54 yasinda ac ne yapacagim intihari her gun dusunuyorum ama gunah ama Allah kucuk bir umut verse ona tutunurum ama hicbir sey yok ya hergunum ayni hergunum evdeyim kalkiyorum yemek yiyorum aksam oluyor babam butun isi bana yaptiriyor cay getir bunu getir sunu getir anneminde boyle olmasina sinir oluyorum zaten butun bu seyi bana o yapti hep beni susturdu hakli olsam bile savundurmadi hic beni savunmadi suan konusamiyorum insanlarla,agzim laf yapmaz yani laf sokamam gozum acik degil beni saf salak yetistirdi be napayim ben ne kardesim bile beni eziyor ya bir tavsiye bir sey yazin lutfen...
kendimi ifade edememis olabilirim kusura bakmayin