Bahsediyorum ,anlatıyorum , kitaplar bile okutuyorum. Ama ertesi gün herşey yine aynı değişen bişey olmuyor. Sonra tekrar baştan anlatıyorum, konuşuyorum sonra yine yine.. Kısır döngü anlayacağınız..
Ailesi bırakıp kredi çekip kapatmayı nerdeyse inkar edecek moddalar .
Bende çok fazla duygusalım, içime attım herşeyini çok ağır geldi ama gececek dedim yuttum. Sonuc bu işte hislerimi kaybetmek üzereyim.
Bende eşime çok üzülüyorum işte kıyamıyorum. Ailen tarafından bunları yaşamak çok acı olsa gerek. Ama ben ona destek olmaya çalıştıkça benim onun ailesinin yanında olduğumu düşünüp bana yüklenmesi çok acı. sonucta bugün yarın veya 5 yıl sonra onlar normale dönecek sonucta kan bağı var o zaman benim dediklerim unutulmayacak. bunun için taraf olmak istemiyorum.
Evet, anladım ben sizi. Allah sizin de yardımcınız olsun inşallah. Anlatmaya çalıştığım gibi benim meselem borç harç değil bunlardan ötürü gelen tepkilerin canımı yakması. hemde hiç alakam yokken. Çok şükür çalışıyoruz elimiz ayağımız tutuyor kalıcı değil bu borçlar. Hepsi bitecek ama bana aldığım darbeler kalacak.
Ya biz gerçekten anlaşamıyoruz ya da benim algılarım kapanmış. Altınsız gelinim demedim orda yanlış ifade etmişim. İnsanın kafası her zaman yerinde olmuyor. Bile bile evlendim herşeyden haberim vardı ama bilmediğimiz tek şey onların düğünü biz yapacağız , düğünden sonra da ufaktan destek cıkacağız deyip kenara çekilip sadece izlemeleriyle. Tırnaklarımızla kazıyarak ikimiz yaptık herşeyimizi. Eşim de bunları kaldıramıyor. Gelip bana dert yanıyor. Bende olur böyle şeyler geçer annen baban o senin problem değil vs dediğim zaman patlıyor. Tersini söylesem daha da hırslanacak. Siz olsanız napardınız? Kuzenimin düğününe göndermek istemedi beni altınsız gelin mi olur nereye gidiyorsun rezil oluruz vs diyerek.