ben konuyu başka bir yönden yanıtlayacağım.
lohusalık çok zor bir süreç,bir anda değişen hormonlar, bir anda üstlenilen sorumluluklar...kendimden örnek vereyim: ben şaşkındım, mutluydum ama yorgundum, uykusuzdum, bebeği kıskanıyordum, titizlik gelmişti üstüme, herkes ve her şey batıyordu. o yüzden ne yaparsa yapsın hoşgörülü olun, her fırsatta uyumasını sağlayın. süt var mı yok mu yetiyor mu yetmiyor mu mevzusuna girmeyin bile. bebeği ağladıkça kendisine vermeniz bile yeter.yemeği, temizliği halledin o bebeğiyle ilgilensin.mesela geceleri bebeği doyurup eşiyleyürüyüşe çıksın.gayet iyi niyetlisiniz, eminim üstesinden gelirsiniz.