Arkadaşlar yıllar önce hamileliğimde çok ezildim. Yalnız bırakıldım ve azar işittim. Şimdi oğlum özel bir çocuk. Gelişimi normal degil. Her muayene de form doldurdum hamileliğiniz stresli miydi diye soruluyor. Depresyon vs de var formda. Şimdi benim tek odak noktam çocuğum olmalı biliyorum. Yapanlar yaptıklarından zaten pişman değil. Hatta ben kötü niyetli ama onlar idare eden iyi niyetliler. Neyse sonuçta akraba vs diye uzun süre küsmeme rağmen sırf vicdanım el vermediği için bayramlarda vs tekrar görüşmeye başladım. Afet özgürles dedim. Şimdi beni üzen 2 yaşça baya büyük kadın vardı. O kadınlardan birinin kızı birinin gelini olan başka dünyalar tatlısı bir kadın hamile şuan.. . (Allah sağlıkla kucağına aldırsin ) kendisini çok severim. Zaten haberi yok olanlardan hiç anlatmadım. Ama çok ağladım yine olanlar aklıma geldi. Sonra bebeğe dua ettim iyi olsun diye. Annesine dua ettim stressiz atlatsin diye. Ve fakat kendi hamileligim çıkmıyor aklımdan yine. Yurtdışında kendi ailemden uzaktayım. Acaba zayıf mi buldular beni kimsesiz mi buldular da ezdiler diyorum. Daha doğrusu öyle hissediyorum. Af edemiyorum. Gönlüm özgürlessin istiyorum çok zorlaniyorum...
