Ağır İmtihanlar

Savaşacak gücüm kalmadı
Ben hayatla bir savaş halinde olmayida anlamyrm hasta olanlar içinde hep derler ya iyi savastm vs inann savaşmaya gerek kalmıyor siz isteyin yada istemeyin iyileşiyorsunuz bir sağlıkçı olarak şahit olduğum şey zaman herseyin ilacı en büyük yaraları bile değiştiren tek şey zaman sizin zamana ihtycn var yaşınız genç. Hepimizin travmaları sevgisizlikleri aşktan yüzü gulmemeleri mevcut sizin yaşlarınizda daha çok dost kazığı yemiştim daha çok aşk acisi vs şimdi 33 yaşındayım ne dost kazığı cekyrm ne aşk meşk evliyim hayatımın çizgisi değişti düşünceler değişti travmalar bile unutuldu gitti
 
Evet ben çok safim hemen manipüle edilebilirim .Annem babam abim ablamdan nefret ediyorum zaten en büyük zararı onlar verdi bana burada yazmadigim o kadar çok şey var ki ama bazen merhamet ediyorum onlara duygu karmaşası yaşıyorum
Hiç merhamet etme. Kan bağının olması "olsun, ne yaparsa yapsınlar onlar benim ailem" demeni gerektirmiyor.
Sen de onların kızı, kardeşisin ona göre davransalarmış.
Sadece kendini düşün sen.
Okulunu bitir, iş hayatına atıl, onlardan ayrı bir hayat kur kendine.
 
İyi günler önceki konularımdan beni tanırsınız .Ben 23 yaşındayım diş hekimliği son sınıfım dünde konu açmıştım bugün hayatımı anlatacağım ne yapmam gerekiyor bilmiyorum sadece çok çok üzgünüm yani hiç olmaması gereken bir hayatmiş benimki gibi .Benim anne rahmine dustugum anda imtihanim başlamış annem beni düşürmek için ilaç içmiş ve o ilaçlar sağlığımı çok etkilemiş ayağim doğuştan eğriydi yuruyemiyordum tam 19 yaşına kadar.Ben hiç istenmeyen bir cocukmuşum ne annem sevdi beni ne ablam ne abim nede diğer büyükler kimseye birşey yapmadığım halde ablam abim sakat köpek diyip benimle dalga geçiyordu eşek kadar da dayak yiyordum onlardan ablam ve abimin maskarasiydim sürekli aşağilanma sürekli dalga gecilme ezilme dayak ve annem beni hiç ama hiç korumuyordu.Kucucuk bir çocuk en güvenli sandığı yerde evde bunları yaşıyordu .Hep korkak çekingen pisirik urkektim daha sonra okul hayatımda çok çok kötü geçti herkes sakat olusumla dalga geçiyordu lisede bu baskılardan yaşadığım zorbaliklardan majör depresyon geçirdim uzun yıllardır antidepresan kullanıyorum .Psikoga da gittim bir süre sonra maddi durumdan bırakmak zorunda kaldım.
Evet şuan iyi bir bölümde okuyorum ama artık hayatım yasamanin benim için bir anlamı olduğunu düşünmüyorum çünkü çok acı çektim hayatta burda yazamayacak kadar çok ve bambaşka şeyler en güzel yıllarım çocukluğum gençliğim gitti ellerimden artık hayallerimin gerçek olmasının hiçbir önemi yok gibi hissediyorum.Ne aşktan güldü yüzüm ne aileden hayata 10-0 geride başlamışım zaten .
Ne zaman konuşmak dertleşmek istersen buradayız..
 
Hiç merhamet etme. Kan bağının olması "olsun, ne yaparsa yapsınlar onlar benim ailem" demeni gerektirmiyor.
Sen de onların kızı, kardeşisin ona göre davransalarmış.
Sadece kendini düşün sen.
Okulunu bitir, iş hayatına atıl, onlardan ayrı bir hayat kur kendine.
Dedikleriniz çok doğru onlar her durumda bana kıydılar acı çekmem hiç umurlarinda olmadı
 
Hayat mavisi farz et şu an annenin karnından yeni çıktın! Yepyeni bir dünya seni bekliyor.sil geride kalanı, hatırlamaktansa yasananlari resetlemek daha kolay değil mi?şimdi sen olsam bunu yapar ;bundan sonramin keyfini çıkarırdim yap bunu.. yeri geldiğinde hepimiz yapalım hatta😎
 
İyi günler önceki konularımdan beni tanırsınız .Ben 23 yaşındayım diş hekimliği son sınıfım dünde konu açmıştım bugün hayatımı anlatacağım ne yapmam gerekiyor bilmiyorum sadece çok çok üzgünüm yani hiç olmaması gereken bir hayatmiş benimki gibi .Benim anne rahmine dustugum anda imtihanim başlamış annem beni düşürmek için ilaç içmiş ve o ilaçlar sağlığımı çok etkilemiş ayağim doğuştan eğriydi yuruyemiyordum tam 19 yaşına kadar.Ben hiç istenmeyen bir cocukmuşum ne annem sevdi beni ne ablam ne abim nede diğer büyükler kimseye birşey yapmadığım halde ablam abim sakat köpek diyip benimle dalga geçiyordu eşek kadar da dayak yiyordum onlardan ablam ve abimin maskarasiydim sürekli aşağilanma sürekli dalga gecilme ezilme dayak ve annem beni hiç ama hiç korumuyordu.Kucucuk bir çocuk en güvenli sandığı yerde evde bunları yaşıyordu .Hep korkak çekingen pisirik urkektim daha sonra okul hayatımda çok çok kötü geçti herkes sakat olusumla dalga geçiyordu lisede bu baskılardan yaşadığım zorbaliklardan majör depresyon geçirdim uzun yıllardır antidepresan kullanıyorum .Psikoga da gittim bir süre sonra maddi durumdan bırakmak zorunda kaldım.
Evet şuan iyi bir bölümde okuyorum ama artık hayatım yasamanin benim için bir anlamı olduğunu düşünmüyorum çünkü çok acı çektim hayatta burda yazamayacak kadar çok ve bambaşka şeyler en güzel yıllarım çocukluğum gençliğim gitti ellerimden artık hayallerimin gerçek olmasının hiçbir önemi yok gibi hissediyorum.Ne aşktan güldü yüzüm ne aileden hayata 10-0 geride başlamışım zate
 
İyi günler önceki konularımdan beni tanırsınız .Ben 23 yaşındayım diş hekimliği son sınıfım dünde konu açmıştım bugün hayatımı anlatacağım ne yapmam gerekiyor bilmiyorum sadece çok çok üzgünüm yani hiç olmaması gereken bir hayatmiş benimki gibi .Benim anne rahmine dustugum anda imtihanim başlamış annem beni düşürmek için ilaç içmiş ve o ilaçlar sağlığımı çok etkilemiş ayağim doğuştan eğriydi yuruyemiyordum tam 19 yaşına kadar.Ben hiç istenmeyen bir cocukmuşum ne annem sevdi beni ne ablam ne abim nede diğer büyükler kimseye birşey yapmadığım halde ablam abim sakat köpek diyip benimle dalga geçiyordu eşek kadar da dayak yiyordum onlardan ablam ve abimin maskarasiydim sürekli aşağilanma sürekli dalga gecilme ezilme dayak ve annem beni hiç ama hiç korumuyordu.Kucucuk bir çocuk en güvenli sandığı yerde evde bunları yaşıyordu .Hep korkak çekingen pisirik urkektim daha sonra okul hayatımda çok çok kötü geçti herkes sakat olusumla dalga geçiyordu lisede bu baskılardan yaşadığım zorbaliklardan majör depresyon geçirdim uzun yıllardır antidepresan kullanıyorum .Psikoga da gittim bir süre sonra maddi durumdan bırakmak zorunda kaldım.
Evet şuan iyi bir bölümde okuyorum ama artık hayatım yasamanin benim için bir anlamı olduğunu düşünmüyorum çünkü çok acı çektim hayatta burda yazamayacak kadar çok ve bambaşka şeyler en güzel yıllarım çocukluğum gençliğim gitti ellerimden artık hayallerimin gerçek olmasının hiçbir önemi yok gibi hissediyorum.Ne aşktan güldü yüzüm ne aileden hayata 10-0 geride başlamışım zaten .
Umarım mesleğini eline alırsin kendi hayatını kurup geçmiste ailen bile olsa sana bunları yaşatan insanları hayatından çıkarırsın
 
İyi günler önceki konularımdan beni tanırsınız .Ben 23 yaşındayım diş hekimliği son sınıfım dünde konu açmıştım bugün hayatımı anlatacağım ne yapmam gerekiyor bilmiyorum sadece çok çok üzgünüm yani hiç olmaması gereken bir hayatmiş benimki gibi .Benim anne rahmine dustugum anda imtihanim başlamış annem beni düşürmek için ilaç içmiş ve o ilaçlar sağlığımı çok etkilemiş ayağim doğuştan eğriydi yuruyemiyordum tam 19 yaşına kadar.Ben hiç istenmeyen bir cocukmuşum ne annem sevdi beni ne ablam ne abim nede diğer büyükler kimseye birşey yapmadığım halde ablam abim sakat köpek diyip benimle dalga geçiyordu eşek kadar da dayak yiyordum onlardan ablam ve abimin maskarasiydim sürekli aşağilanma sürekli dalga gecilme ezilme dayak ve annem beni hiç ama hiç korumuyordu.Kucucuk bir çocuk en güvenli sandığı yerde evde bunları yaşıyordu .Hep korkak çekingen pisirik urkektim daha sonra okul hayatımda çok çok kötü geçti herkes sakat olusumla dalga geçiyordu lisede bu baskılardan yaşadığım zorbaliklardan majör depresyon geçirdim uzun yıllardır antidepresan kullanıyorum .Psikoga da gittim bir süre sonra maddi durumdan bırakmak zorunda kaldım.
Evet şuan iyi bir bölümde okuyorum ama artık hayatım yasamanin benim için bir anlamı olduğunu düşünmüyorum çünkü çok acı çektim hayatta burda yazamayacak kadar çok ve bambaşka şeyler en güzel yıllarım çocukluğum gençliğim gitti ellerimden artık hayallerimin gerçek olmasının hiçbir önemi yok gibi hissediyorum.Ne aşktan güldü yüzüm ne aileden hayata 10-0 geride başlamışım zaten .
Aksine okuduğunuz bölüm, aklı başında haliniz, iyi kalbiniz, yürüyor, görüyor olmanız hayata 10-0 ileride başladığınızı gösteriyor. Kendi paranızı da kazanınca hayatın aslında o kadar kötü olmadığını göreceksiniz
 
Bana da herşeye çok geç kalmışım gibi geliyor
aksine hayatina yeniden basliyorsun sana iyi gelmeyenlere ragmen inadina cok mutlu ol hayatini en guzel gecirmen hayatina yeni girecek kisilerinde sana iyi gelenleri sec ailenden sana kötülük yapanlara onlara tenezzül etme muhatapda muhtac olma Rabbim yar ve yardimcin olsun ömrün boyunca amin güzel kardesim
 
İyi günler önceki konularımdan beni tanırsınız .Ben 23 yaşındayım diş hekimliği son sınıfım dünde konu açmıştım bugün hayatımı anlatacağım ne yapmam gerekiyor bilmiyorum sadece çok çok üzgünüm yani hiç olmaması gereken bir hayatmiş benimki gibi .Benim anne rahmine dustugum anda imtihanim başlamış annem beni düşürmek için ilaç içmiş ve o ilaçlar sağlığımı çok etkilemiş ayağim doğuştan eğriydi yuruyemiyordum tam 19 yaşına kadar.Ben hiç istenmeyen bir cocukmuşum ne annem sevdi beni ne ablam ne abim nede diğer büyükler kimseye birşey yapmadığım halde ablam abim sakat köpek diyip benimle dalga geçiyordu eşek kadar da dayak yiyordum onlardan ablam ve abimin maskarasiydim sürekli aşağilanma sürekli dalga gecilme ezilme dayak ve annem beni hiç ama hiç korumuyordu.Kucucuk bir çocuk en güvenli sandığı yerde evde bunları yaşıyordu .Hep korkak çekingen pisirik urkektim daha sonra okul hayatımda çok çok kötü geçti herkes sakat olusumla dalga geçiyordu lisede bu baskılardan yaşadığım zorbaliklardan majör depresyon geçirdim uzun yıllardır antidepresan kullanıyorum .Psikoga da gittim bir süre sonra maddi durumdan bırakmak zorunda kaldım.
Evet şuan iyi bir bölümde okuyorum ama artık hayatım yasamanin benim için bir anlamı olduğunu düşünmüyorum çünkü çok acı çektim hayatta burda yazamayacak kadar çok ve bambaşka şeyler en güzel yıllarım çocukluğum gençliğim gitti ellerimden artık hayallerimin gerçek olmasının hiçbir önemi yok gibi hissediyorum.Ne aşktan güldü yüzüm ne aileden hayata 10-0 geride başlamışım zaten .
Allah im yardımcın olsun.İnsallah bunlar sana cennet kazandırır.
 
İyi günler önceki konularımdan beni tanırsınız .Ben 23 yaşındayım diş hekimliği son sınıfım dünde konu açmıştım bugün hayatımı anlatacağım ne yapmam gerekiyor bilmiyorum sadece çok çok üzgünüm yani hiç olmaması gereken bir hayatmiş benimki gibi .Benim anne rahmine dustugum anda imtihanim başlamış annem beni düşürmek için ilaç içmiş ve o ilaçlar sağlığımı çok etkilemiş ayağim doğuştan eğriydi yuruyemiyordum tam 19 yaşına kadar.Ben hiç istenmeyen bir cocukmuşum ne annem sevdi beni ne ablam ne abim nede diğer büyükler kimseye birşey yapmadığım halde ablam abim sakat köpek diyip benimle dalga geçiyordu eşek kadar da dayak yiyordum onlardan ablam ve abimin maskarasiydim sürekli aşağilanma sürekli dalga gecilme ezilme dayak ve annem beni hiç ama hiç korumuyordu.Kucucuk bir çocuk en güvenli sandığı yerde evde bunları yaşıyordu .Hep korkak çekingen pisirik urkektim daha sonra okul hayatımda çok çok kötü geçti herkes sakat olusumla dalga geçiyordu lisede bu baskılardan yaşadığım zorbaliklardan majör depresyon geçirdim uzun yıllardır antidepresan kullanıyorum .Psikoga da gittim bir süre sonra maddi durumdan bırakmak zorunda kaldım.
Evet şuan iyi bir bölümde okuyorum ama artık hayatım yasamanin benim için bir anlamı olduğunu düşünmüyorum çünkü çok acı çektim hayatta burda yazamayacak kadar çok ve bambaşka şeyler en güzel yıllarım çocukluğum gençliğim gitti ellerimden artık hayallerimin gerçek olmasının hiçbir önemi yok gibi hissediyorum.Ne aşktan güldü yüzüm ne aileden hayata 10-0 geride başlamışım zaten .
 
Güzelim onların kalbi sakatmış. Ne ciddiye alıyorsun onları. Hayatın ve sen önemli. Şimdi kalk ve silkelen sen senin için değerlisin kendini sev yeterli başkasının sevgisine neden ihtiyacı duymasın ki. Kendin için giyin ye iç süslen sktiret onları değerimi yaa! Gereğinden fazla değer vermişsin sen onlara farkına var
 
İyi günler önceki konularımdan beni tanırsınız .Ben 23 yaşındayım diş hekimliği son sınıfım dünde konu açmıştım bugün hayatımı anlatacağım ne yapmam gerekiyor bilmiyorum sadece çok çok üzgünüm yani hiç olmaması gereken bir hayatmiş benimki gibi .Benim anne rahmine dustugum anda imtihanim başlamış annem beni düşürmek için ilaç içmiş ve o ilaçlar sağlığımı çok etkilemiş ayağim doğuştan eğriydi yuruyemiyordum tam 19 yaşına kadar.Ben hiç istenmeyen bir cocukmuşum ne annem sevdi beni ne ablam ne abim nede diğer büyükler kimseye birşey yapmadığım halde ablam abim sakat köpek diyip benimle dalga geçiyordu eşek kadar da dayak yiyordum onlardan ablam ve abimin maskarasiydim sürekli aşağilanma sürekli dalga gecilme ezilme dayak ve annem beni hiç ama hiç korumuyordu.Kucucuk bir çocuk en güvenli sandığı yerde evde bunları yaşıyordu .Hep korkak çekingen pisirik urkektim daha sonra okul hayatımda çok çok kötü geçti herkes sakat olusumla dalga geçiyordu lisede bu baskılardan yaşadığım zorbaliklardan majör depresyon geçirdim uzun yıllardır antidepresan kullanıyorum .Psikoga da gittim bir süre sonra maddi durumdan bırakmak zorunda kaldım.
Evet şuan iyi bir bölümde okuyorum ama artık hayatım yasamanin benim için bir anlamı olduğunu düşünmüyorum çünkü çok acı çektim hayatta burda yazamayacak kadar çok ve bambaşka şeyler en güzel yıllarım çocukluğum gençliğim gitti ellerimden artık hayallerimin gerçek olmasının hiçbir önemi yok gibi hissediyorum.Ne aşktan güldü yüzüm ne aileden hayata 10-0 geride başlamışım zaten .
İğrenç bir ailen varmış
Ama sen pırlanta gibi parlamışsın onların yanında
Diş hekimliğini kazanmış ve okuyorsun
Ailen seninle gurur duyacağı yeri hakaretler etmeyi tercih ediyorsa bu onların kabahati
Abin , ablan ne okuyor ?
Eminim boştur hepsi
Belki de seni kıskanıyorlar
Bu açıdan bak biraz da

Onlar seni sevmiyorsa yapabileceğin bir şey yok

Okuluna ve kendi hayatına odaklan

Okulunu en iyi şekilde oku mezun ol ve bir iş bulup ayrıl o aileden
 
Yazdıklarını okudum ve gerçekten çok üzüldüm. İstanbul avrupa yakasında isen önerebileceğim fiyatı biraz daha uygun bir psikoloji kliniği var onu önerebilirim. Maalesef psikolojimizi etkileyen faktörler anne karnında başlıyor ve çocukluk dönemimizde yaşadıklarımızla da şemalarımız oluşuyor. Yani kendimizi ömrümüzün geri kalanında ya çok değersiz hissediyoruz, ya ben her konuda haklıyım diyip diğer insanları eziyoruz ya terk edilmekten korkuyoruz, ya her konuda öfkeli insanlar oluyoruz, yada bağlılık şeması oluşuyor ve bazı insanlara bağımlı yaşıyoruz onların onayı olmadan bir adım dahi atamıyoruz (hayatı yeniden keşfedin kitabını öneririm)

Şimdi öncelikle emdr terapi şema terapi gibi terapileri bende öneririm ama bunlara başlamadan önce sana nacizane bazı tavsiyelerim olacak

-Öncelikle ailene sınır koy, sınır koyma ile ilgili internette birçok bilgi var. Sınır koymak hep aklının bir köşesinde dursun. Sadece ailene değil arkadaşlarına sevgiline eşine hatta çocuklarına bile sınır koyman gerekecek
-Çok güzel bir işin var çoğu insanın hayalini kurduğu bir işe sahip olacaksın. Zaten sonuna gelmişsin, mümkün olduğunca ailenden uzak bir yerde iş bul farklı bir ilde hatta yurtdışına çık senin mesleğin ve çalışkanlığın kimseye muhtaç olmadan hayatını devam ettirmeye yeterde artar bile. Ailene başarılarınla cevap ver kendini işini ada ve başarılarınla beslen ki içindeki iyilik güzellik duygusu büyüsün

Sen insansın ve çok değerlisin, Allah’ın emriyle bu dünyaya gelmişsin bütün engellere rağmen. Kimse ondan daha iyi bilemez. Sen hayatına bak, EMDR terapi bütün bu yükleri senden alacaktır ama ailene yakın olduğun sürece yeni travmaların olmaya devam edebilir

Önünde uzun bir hayat var, bunu güzelleştirmek senin elinde. Eminimki sonunda işini çok güzel yapan bir doktor ve çocuklarına çok iyi bakan bir anne ve çok güzel bir eş olacaksın. Sadece biraz daha sabır…
 
Teşekkür ederim ama okuduğum bölümü de küçümseyici konuşuyorlar işte tıp doktoru olmak daha iyi dış hekimliği milletin ağız kokusu vs diyorlar
Bak nasıl sinir oldum şimdi.. Çok biliyorlarsa onlar da tıp doktorluğu okusunlar.. Amcamın oğlu ve gelini diş hekimi Rabbim daha çok versin paraya para demiyorlar.. Kendi kliniklerini açtılar, çalışma saatleri belli, hastaları belli.. Olunabilecek en güzel hekimlik bence.. Sana verecek bu kadar çok aklı varsa ailenin, onlar tıp doktoru olsun..
 
İyi günler önceki konularımdan beni tanırsınız .Ben 23 yaşındayım diş hekimliği son sınıfım dünde konu açmıştım bugün hayatımı anlatacağım ne yapmam gerekiyor bilmiyorum sadece çok çok üzgünüm yani hiç olmaması gereken bir hayatmiş benimki gibi .Benim anne rahmine dustugum anda imtihanim başlamış annem beni düşürmek için ilaç içmiş ve o ilaçlar sağlığımı çok etkilemiş ayağim doğuştan eğriydi yuruyemiyordum tam 19 yaşına kadar.Ben hiç istenmeyen bir cocukmuşum ne annem sevdi beni ne ablam ne abim nede diğer büyükler kimseye birşey yapmadığım halde ablam abim sakat köpek diyip benimle dalga geçiyordu eşek kadar da dayak yiyordum onlardan ablam ve abimin maskarasiydim sürekli aşağilanma sürekli dalga gecilme ezilme dayak ve annem beni hiç ama hiç korumuyordu.Kucucuk bir çocuk en güvenli sandığı yerde evde bunları yaşıyordu .Hep korkak çekingen pisirik urkektim daha sonra okul hayatımda çok çok kötü geçti herkes sakat olusumla dalga geçiyordu lisede bu baskılardan yaşadığım zorbaliklardan majör depresyon geçirdim uzun yıllardır antidepresan kullanıyorum .Psikoga da gittim bir süre sonra maddi durumdan bırakmak zorunda kaldım.
Evet şuan iyi bir bölümde okuyorum ama artık hayatım yasamanin benim için bir anlamı olduğunu düşünmüyorum çünkü çok acı çektim hayatta burda yazamayacak kadar çok ve bambaşka şeyler en güzel yıllarım çocukluğum gençliğim gitti ellerimden artık hayallerimin gerçek olmasının hiçbir önemi yok gibi hissediyorum.Ne aşktan güldü yüzüm ne aileden hayata 10-0 geride başlamışım zaten .
sen hayatının merkezinden çıkaracaksın bu insanları. çünkü harika bir mesleğin olacak ve sen çok başarılı olacaksın. zaten hasta randevularından hiçbir şey aklına bile gelmeyecek. sonra bir bakacaksın aslında sen sadece fizikten ibaret değilsin sen bir bütünsün. seçimlerin, hayatına kabul ettiğin insanlar ve en önemlisi üstesinden geldiğin ''hayır ''demeyi başardığın şeylerle daha da ileriye gideceksin. belki ailen seni istememiş olabilir. onlar senin sadece dünyaya gelmene vesile olan kişiler senin seçimin değil. sen ise kendi aileni oluşturabilirsin. hem de sana değer veren ve hayatında bir önemi olan insanlarla. sakın yapma. başkalarının ahlaksızlıklarına takılıp onlara muhtaçmiş rolüne sakın girme
 
Her şey haria olacak! Harika bir mesleğin olacak ınsallah aileni sil at zamanı gelince. Ve iyi bir terapistten EMDR al mutlaka o kötü anılarım hepsini temizleyecek ❤️
 
Herkesin hayalinde olan bir bölüm okuyorsun, okulunu bitir kendine kendi istediğin gibi bir hayat kur. Mesleğini eline aldığında daha güzel terapiler alır iyileşirsin, kendinden vazgeçme
 
Back
X