- Konu Sahibi kirmizigitar
-
- #1
konu belki de yanlis yerdedir bilemedim.
Henuz 1 hafta oldu bebegimin kalbi durdugu icin benden kopartilali. Eger kalbi durmasaydi pazartesi gunu ikili test icin kontrolumuz vardi.
Ve ben eger grip olmamis olsaydim, doktorum gel bir bakalim gribin siddetine demeseydi, bebegimin icimde olu oldugundan haberim bile olmayacakti.
Allah a inanan ve tevekkul eden bir insan oldum herzaman. O ne uygun gorduyse ona boyun egmeyi bildim. Yine ondan gelene boynum kildan ince, yine biliyorum ki rabbim bu aciyi da verdiyse benim icin daha hayirlisi olacagi icin vermistir, o ne eylerse guzel eyler, biliyorum bilmesine de....
Canimin nasil yandigini tarif etmeme imkan dahi yok. Hani evlat acisi derler ya, tum iliklerime kadar o aciyi hissediyorum. Butun hucrelerim aciyor, durup dururken hicbirsey yokken aglama krizlerine giriyorum.
Sure gectikce hafifler dedigim acim gunden gune buyuyor icimde. Kurtaj sonrasi kontrole gittim persembe gunu. Doktorum 10 gun rapor vermisti, kontrole gittigim gune kadar esimden baska tek bir kisiyle ne gorustum ne telefonlara ciktim. O gun kendimi toplayacagim artik diye kararlastirip dus aldim, ozenerek giyindim, takilarimi taktim, fon cektim, makyaj yaptim. İyi gorunursem iyi hissederim sandim. Doktorum muayene sonrasi fiziksel olarak iyi oldugumu, ama psikolojik olarak destek almam gerektigini soyledi. Gerek olmadigini belirttim. Kendim halledebilirim dedim.
Doktorum o an dedi ki, sen istedigin kadar giyin hazirlan, ellerin titriyor kelimeleri karistriyorsun, bu odada seninle ne kadar cok heyecanlandiran zamanlar yasadik birlikte, normalde heyecanlndiginda verdigin tepkilerin bunlar olmadigini biliyorum dedi...
Dun gece ise cok ama cok buyuk bir aglama krizi gecirdim. Sabaha kadar uyku tutmuyor zaten, yatakta oturuyordum. Sabaha karsi bir saatti ve telefondan oyun oynayarak kafami dagitmaya calisiyordum. Aniden icimde kocaman acisini hissettim ve bagira bagira haykira haykira aglamaya basladim. Ellerim ayaklarimin bagi cozuldu sanki, yigilip kaldim yataga. Esim adamcagiz uykusundan uyanip ne yapacagini sasirdi bana. Yaklasik 1,5 saat kriz seklinde agladim.
Psikolojik destek alacagim, kendi kendime atlatamiyorum farkindayim. Ama hersey anlamini yitirmis durumda su an. Birileri beni teselli edecek bir seyler soylediginde saatlerce bana gayet mantikli ve guzel konussa dahi konusmanin sonunda tek bir cumleyle anlamsizlastiriyorum anlattiklarini. "Senin hic cocugun öldü mü? "
Bu gibi kayiplar travmalar yasayanlar bu sureci nasil atlattilar paylasabilirlerse cok sevinirim.
Henuz 1 hafta oldu bebegimin kalbi durdugu icin benden kopartilali. Eger kalbi durmasaydi pazartesi gunu ikili test icin kontrolumuz vardi.
Ve ben eger grip olmamis olsaydim, doktorum gel bir bakalim gribin siddetine demeseydi, bebegimin icimde olu oldugundan haberim bile olmayacakti.
Allah a inanan ve tevekkul eden bir insan oldum herzaman. O ne uygun gorduyse ona boyun egmeyi bildim. Yine ondan gelene boynum kildan ince, yine biliyorum ki rabbim bu aciyi da verdiyse benim icin daha hayirlisi olacagi icin vermistir, o ne eylerse guzel eyler, biliyorum bilmesine de....
Canimin nasil yandigini tarif etmeme imkan dahi yok. Hani evlat acisi derler ya, tum iliklerime kadar o aciyi hissediyorum. Butun hucrelerim aciyor, durup dururken hicbirsey yokken aglama krizlerine giriyorum.
Sure gectikce hafifler dedigim acim gunden gune buyuyor icimde. Kurtaj sonrasi kontrole gittim persembe gunu. Doktorum 10 gun rapor vermisti, kontrole gittigim gune kadar esimden baska tek bir kisiyle ne gorustum ne telefonlara ciktim. O gun kendimi toplayacagim artik diye kararlastirip dus aldim, ozenerek giyindim, takilarimi taktim, fon cektim, makyaj yaptim. İyi gorunursem iyi hissederim sandim. Doktorum muayene sonrasi fiziksel olarak iyi oldugumu, ama psikolojik olarak destek almam gerektigini soyledi. Gerek olmadigini belirttim. Kendim halledebilirim dedim.
Doktorum o an dedi ki, sen istedigin kadar giyin hazirlan, ellerin titriyor kelimeleri karistriyorsun, bu odada seninle ne kadar cok heyecanlandiran zamanlar yasadik birlikte, normalde heyecanlndiginda verdigin tepkilerin bunlar olmadigini biliyorum dedi...
Dun gece ise cok ama cok buyuk bir aglama krizi gecirdim. Sabaha kadar uyku tutmuyor zaten, yatakta oturuyordum. Sabaha karsi bir saatti ve telefondan oyun oynayarak kafami dagitmaya calisiyordum. Aniden icimde kocaman acisini hissettim ve bagira bagira haykira haykira aglamaya basladim. Ellerim ayaklarimin bagi cozuldu sanki, yigilip kaldim yataga. Esim adamcagiz uykusundan uyanip ne yapacagini sasirdi bana. Yaklasik 1,5 saat kriz seklinde agladim.
Psikolojik destek alacagim, kendi kendime atlatamiyorum farkindayim. Ama hersey anlamini yitirmis durumda su an. Birileri beni teselli edecek bir seyler soylediginde saatlerce bana gayet mantikli ve guzel konussa dahi konusmanin sonunda tek bir cumleyle anlamsizlastiriyorum anlattiklarini. "Senin hic cocugun öldü mü? "
Bu gibi kayiplar travmalar yasayanlar bu sureci nasil atlattilar paylasabilirlerse cok sevinirim.