- Konu Sahibi kirmizigitar
-
- #21
Bir arkadaşim 7 düşük yapti En sonuncu dogarken dr hatasi yuzunden öldü.Cenazeyi almaya eşim gitti aile perişandı.
Toparlanabilirsiniz .Düşünup durmayin.
Arkadaşının hikayesini okurken kanım dondu resmen :-( Allah konu sahibine ve böyle acılar yaşayan herkese sabır versin.benm bebegiminde 10 haftalikken kalbi durdu,bigun once gormustum halbuki kalbi pitir pitir atiyordu,ertesi gun ani bi kanamayla gozlerimin onunde dustu gitti.
oyuzden senin hissettiklerini cok iyi anliyorum.
benim toparlanmam 4 haftayi bulmustu,4 hafta diyorum yani aglama krizlerim azalmisti.
ani aglama krizlerin cok normal,ben gulerken bi anda aglamaya basliyordum.
ama 3 sene once benimle ayni anda hamile olan bi arkadasimin kardesi vardi,benden 2 hafta sonra dogum yapacakti,ben dogum yaptim ve duydum ki bebegi 39. haftada karninda olmussuni sanciyla olu dogum yaptirmislar kiza..
ikinci gebeligimde dusuk yaptigimda sarsildim ama hic neden ben demedim..
bana nimetini sinirsizca verirken neden verdin bunu Allahim demiyorum,aldigin icinde neden demeye haya ederim dedikce yukum azaldi sanki..
2 ay sonrasinda ise tekrar hamile kaldim cok sukur,insallah bu kez Rabbim tamamina erdirir diye dua ediyorum.
Veren ve alan Allahin sani yucedir,O ister olur..
uzul agla,acini yasa ama emin ol gececek..
Rabbim daha beteriyle sinamasin kimseyi..
Seni o kadar iyi anliyorumki 28 eylulde 9.5 haftalik bebegimi kalbi durduğu icin kurtaj olmak zorunda kaldim hala durup dururken aglamalarim gecmedi işe basladim hamile olan arkadaslarim var onlarin bana acir gozle bakmalarina herkesin gecmis olsun dediginde bile acimi her seferinde tekrar tekrar yasiyorum ruyamda kendimi hamile görüyorum neden diyorum hep hic bir sorun yoktu neden durup dururken böyle bisey oldu anlam veremiyorum karnıma dokundugumda hic birsey hissedemiyorum o varken icimde olduğunu hissediyordum onun icindi hersey onun icin o bizi birakip gitti aci geçmiyor iste ne yaparsan yap gecmiyor insanlar konusuyor dinliyorum onlari haklılar ama o zman onlari dinlemek iyi geliyor ama aradan zaman gecince tekrar tekrar hatırlıyorum her gece başımı yastiga koydugumda agliyorum ruyalarima giriyor artik allah birdaha kimseye yasatmasin bizede en yakin zamanda tekrar bebis versinkonu belki de yanlis yerdedir bilemedim.
Henuz 1 hafta oldu bebegimin kalbi durdugu icin benden kopartilali. Eger kalbi durmasaydi pazartesi gunu ikili test icin kontrolumuz vardi.
Ve ben eger grip olmamis olsaydim, doktorum gel bir bakalim gribin siddetine demeseydi, bebegimin icimde olu oldugundan haberim bile olmayacakti.
Allah a inanan ve tevekkul eden bir insan oldum herzaman. O ne uygun gorduyse ona boyun egmeyi bildim. Yine ondan gelene boynum kildan ince, yine biliyorum ki rabbim bu aciyi da verdiyse benim icin daha hayirlisi olacagi icin vermistir, o ne eylerse guzel eyler, biliyorum bilmesine de....
Canimin nasil yandigini tarif etmeme imkan dahi yok. Hani evlat acisi derler ya, tum iliklerime kadar o aciyi hissediyorum. Butun hucrelerim aciyor, durup dururken hicbirsey yokken aglama krizlerine giriyorum.
Sure gectikce hafifler dedigim acim gunden gune buyuyor icimde. Kurtaj sonrasi kontrole gittim persembe gunu. Doktorum 10 gun rapor vermisti, kontrole gittigim gune kadar esimden baska tek bir kisiyle ne gorustum ne telefonlara ciktim. O gun kendimi toplayacagim artik diye kararlastirip dus aldim, ozenerek giyindim, takilarimi taktim, fon cektim, makyaj yaptim. İyi gorunursem iyi hissederim sandim. Doktorum muayene sonrasi fiziksel olarak iyi oldugumu, ama psikolojik olarak destek almam gerektigini soyledi. Gerek olmadigini belirttim. Kendim halledebilirim dedim.
Doktorum o an dedi ki, sen istedigin kadar giyin hazirlan, ellerin titriyor kelimeleri karistriyorsun, bu odada seninle ne kadar cok heyecanlandiran zamanlar yasadik birlikte, normalde heyecanlndiginda verdigin tepkilerin bunlar olmadigini biliyorum dedi...
Dun gece ise cok ama cok buyuk bir aglama krizi gecirdim. Sabaha kadar uyku tutmuyor zaten, yatakta oturuyordum. Sabaha karsi bir saatti ve telefondan oyun oynayarak kafami dagitmaya calisiyordum. Aniden icimde kocaman acisini hissettim ve bagira bagira haykira haykira aglamaya basladim. Ellerim ayaklarimin bagi cozuldu sanki, yigilip kaldim yataga. Esim adamcagiz uykusundan uyanip ne yapacagini sasirdi bana. Yaklasik 1,5 saat kriz seklinde agladim.
Psikolojik destek alacagim, kendi kendime atlatamiyorum farkindayim. Ama hersey anlamini yitirmis durumda su an. Birileri beni teselli edecek bir seyler soylediginde saatlerce bana gayet mantikli ve guzel konussa dahi konusmanin sonunda tek bir cumleyle anlamsizlastiriyorum anlattiklarini. "Senin hic cocugun öldü mü? "
Bu gibi kayiplar travmalar yasayanlar bu sureci nasil atlattilar paylasabilirlerse cok sevinirim.
konu belki de yanlis yerdedir bilemedim.
Henuz 1 hafta oldu bebegimin kalbi durdugu icin benden kopartilali. Eger kalbi durmasaydi pazartesi gunu ikili test icin kontrolumuz vardi.
Ve ben eger grip olmamis olsaydim, doktorum gel bir bakalim gribin siddetine demeseydi, bebegimin icimde olu oldugundan haberim bile olmayacakti.
Allah a inanan ve tevekkul eden bir insan oldum herzaman. O ne uygun gorduyse ona boyun egmeyi bildim. Yine ondan gelene boynum kildan ince, yine biliyorum ki rabbim bu aciyi da verdiyse benim icin daha hayirlisi olacagi icin vermistir, o ne eylerse guzel eyler, biliyorum bilmesine de....
Canimin nasil yandigini tarif etmeme imkan dahi yok. Hani evlat acisi derler ya, tum iliklerime kadar o aciyi hissediyorum. Butun hucrelerim aciyor, durup dururken hicbirsey yokken aglama krizlerine giriyorum.
Sure gectikce hafifler dedigim acim gunden gune buyuyor icimde. Kurtaj sonrasi kontrole gittim persembe gunu. Doktorum 10 gun rapor vermisti, kontrole gittigim gune kadar esimden baska tek bir kisiyle ne gorustum ne telefonlara ciktim. O gun kendimi toplayacagim artik diye kararlastirip dus aldim, ozenerek giyindim, takilarimi taktim, fon cektim, makyaj yaptim. İyi gorunursem iyi hissederim sandim. Doktorum muayene sonrasi fiziksel olarak iyi oldugumu, ama psikolojik olarak destek almam gerektigini soyledi. Gerek olmadigini belirttim. Kendim halledebilirim dedim.
Doktorum o an dedi ki, sen istedigin kadar giyin hazirlan, ellerin titriyor kelimeleri karistriyorsun, bu odada seninle ne kadar cok heyecanlandiran zamanlar yasadik birlikte, normalde heyecanlndiginda verdigin tepkilerin bunlar olmadigini biliyorum dedi...
Dun gece ise cok ama cok buyuk bir aglama krizi gecirdim. Sabaha kadar uyku tutmuyor zaten, yatakta oturuyordum. Sabaha karsi bir saatti ve telefondan oyun oynayarak kafami dagitmaya calisiyordum. Aniden icimde kocaman acisini hissettim ve bagira bagira haykira haykira aglamaya basladim. Ellerim ayaklarimin bagi cozuldu sanki, yigilip kaldim yataga. Esim adamcagiz uykusundan uyanip ne yapacagini sasirdi bana. Yaklasik 1,5 saat kriz seklinde agladim.
Psikolojik destek alacagim, kendi kendime atlatamiyorum farkindayim. Ama hersey anlamini yitirmis durumda su an. Birileri beni teselli edecek bir seyler soylediginde saatlerce bana gayet mantikli ve guzel konussa dahi konusmanin sonunda tek bir cumleyle anlamsizlastiriyorum anlattiklarini. "Senin hic cocugun öldü mü? "
Bu gibi kayiplar travmalar yasayanlar bu sureci nasil atlattilar paylasabilirlerse cok sevinirim.
Bende aglayarak okudum bende aynilarimi yasadim 3aylikken bebegim neyazikki düşükle sonuclandi ben bebegimin elinden tutamadım düşerken elimden gelen tek care aglayarak ninni söylemek olduAğlayarak okudum inan ki iki evladını hissedemeden kaybeden bir Anne'yim ben de ..Rabbim kimseye yaşatmasın canımdan can gitti vardır Rabbimin bir bildiği vardır illa ki .ama üzülmemek elde değil seni öyle iyi anlıyorum ki .şimdi tekrar hamileyim her hafta doktora gittim doktor artık az l diyor bebeğimi gördüğümde çok ağlamamdan şikayet ediyor. Bu acıyı yaşadınız mı bu korkuyu biliyor musunuz diyemiyorum sadece.bi yerde okumuştum bebeklerimizi melekler cennete götürmek isterlermiş. Ben Annemi bekliyorum dermiş meleklerimiz Annen benim diye kandırma istermiş melekler .hayır ben Annemi kokusundan tanırım dermiş. Ne kadar gerçek bilmiyorum ama içim çok yanmıştı. Şuna inanıyorum ki mahşerde meleklerimiz karşılayacak bizi. Üzülme demenin çok saçma olduğunu o kadar iyi biliyorum ki içinde kopan fırtınayı da.en güzel sen özetlenmişsin. "Sizin hiç çocuğunuz öldü mü? "Rabbim sabır versin ve en kısa zamanda sağlıklı bir evlat nasip etsin inşallah..
Amin kardeşim darısı hepinizin başına. .ne korkular yaşıyorum inan ki en iyi sen ,aynı acıyı tadan kardeşlerim anlar en iyi .karnıma dokunup sevemiyorum bile meleğimi. Babası ben sadece ne olur gitme sana ihtiyacımız var diyebiliyoruz. Rabbim kimseye evlat acısı yaşatmasın ne anlatılır, ne tedavi edilir. Allah 'ım gönüllerinizi ferahlatsin ..Bende aglayarak okudum bende aynilarimi yasadim 3aylikken bebegim neyazikki düşükle sonuclandi ben bebegimin elinden tutamadım düşerken elimden gelen tek care aglayarak ninni söylemek oldu1 sene önceydi hic unutamamdim cok zordu hala yavrumla evde tek basinayken konusuyorum beni duyuyordur diye düşünüyorum bizi bekliyorlar haklisin canim simdi hamilelik istiyorum ama cok korkuyorum... oglumherseyim suan hamileymissin ALLAHIM kucagina sagliklica almayi nasip etsin İNŞALLAH kardeşim
AMIN kardeşim.. bu aciyi tadan bilir korkularini cok iyi anliyorum senin icin dua edicem İNŞALLAH meleğine kavusursun RABBiM size bağışlasın kuzum. Evimiz bebeklerimizin sesleriyle neşelensin INŞALLAHAmin kardeşim darısı hepinizin başına. .ne korkular yaşıyorum inan ki en iyi sen ,aynı acıyı tadan kardeşlerim anlar en iyi .karnıma dokunup sevemiyorum bile meleğimi. Babası ben sadece ne olur gitme sana ihtiyacımız var diyebiliyoruz. Rabbim kimseye evlat acısı yaşatmasın ne anlatılır, ne tedavi edilir. Allah 'ım gönüllerinizi ferahlatsin ..
Amin inşaAllah.ben de sizler için dua edeceğim. .AMIN kardeşim.. bu aciyi tadan bilir korkularini cok iyi anliyorum senin icin dua edicem İNŞALLAH meleğine kavusursun RABBiM size bağışlasın kuzum. Evimiz bebeklerimizin sesleriyle neşelensin INŞALLAH
Basın sağolsun cnm biliyorum zor ben iki evladimi erken doğumla kaybettim elini tutup yüzüne baktıktan sonra gomdum toprağa yıllarda geçse acin bitmez sadece acıyla yaşamayı öğrenirsin eğer acının hafiflemesini istiyorsan tek çare tekrar anne olup evladına sarılmak ben usanmadim bikmadim isyan etmedim sende sabret yeri gelince ağla dua et ama isyan etmeden Allah tan hayirlisini iste inşallah Allah yeniden bi melek gönderir sana ve acin hafiflerkonu belki de yanlis yerdedir bilemedim.
Henuz 1 hafta oldu bebegimin kalbi durdugu icin benden kopartilali. Eger kalbi durmasaydi pazartesi gunu ikili test icin kontrolumuz vardi.
Ve ben eger grip olmamis olsaydim, doktorum gel bir bakalim gribin siddetine demeseydi, bebegimin icimde olu oldugundan haberim bile olmayacakti.
Allah a inanan ve tevekkul eden bir insan oldum herzaman. O ne uygun gorduyse ona boyun egmeyi bildim. Yine ondan gelene boynum kildan ince, yine biliyorum ki rabbim bu aciyi da verdiyse benim icin daha hayirlisi olacagi icin vermistir, o ne eylerse guzel eyler, biliyorum bilmesine de....
Canimin nasil yandigini tarif etmeme imkan dahi yok. Hani evlat acisi derler ya, tum iliklerime kadar o aciyi hissediyorum. Butun hucrelerim aciyor, durup dururken hicbirsey yokken aglama krizlerine giriyorum.
Sure gectikce hafifler dedigim acim gunden gune buyuyor icimde. Kurtaj sonrasi kontrole gittim persembe gunu. Doktorum 10 gun rapor vermisti, kontrole gittigim gune kadar esimden baska tek bir kisiyle ne gorustum ne telefonlara ciktim. O gun kendimi toplayacagim artik diye kararlastirip dus aldim, ozenerek giyindim, takilarimi taktim, fon cektim, makyaj yaptim. İyi gorunursem iyi hissederim sandim. Doktorum muayene sonrasi fiziksel olarak iyi oldugumu, ama psikolojik olarak destek almam gerektigini soyledi. Gerek olmadigini belirttim. Kendim halledebilirim dedim.
Doktorum o an dedi ki, sen istedigin kadar giyin hazirlan, ellerin titriyor kelimeleri karistriyorsun, bu odada seninle ne kadar cok heyecanlandiran zamanlar yasadik birlikte, normalde heyecanlndiginda verdigin tepkilerin bunlar olmadigini biliyorum dedi...
Dun gece ise cok ama cok buyuk bir aglama krizi gecirdim. Sabaha kadar uyku tutmuyor zaten, yatakta oturuyordum. Sabaha karsi bir saatti ve telefondan oyun oynayarak kafami dagitmaya calisiyordum. Aniden icimde kocaman acisini hissettim ve bagira bagira haykira haykira aglamaya basladim. Ellerim ayaklarimin bagi cozuldu sanki, yigilip kaldim yataga. Esim adamcagiz uykusundan uyanip ne yapacagini sasirdi bana. Yaklasik 1,5 saat kriz seklinde agladim.
Psikolojik destek alacagim, kendi kendime atlatamiyorum farkindayim. Ama hersey anlamini yitirmis durumda su an. Birileri beni teselli edecek bir seyler soylediginde saatlerce bana gayet mantikli ve guzel konussa dahi konusmanin sonunda tek bir cumleyle anlamsizlastiriyorum anlattiklarini. "Senin hic cocugun öldü mü? "
Bu gibi kayiplar travmalar yasayanlar bu sureci nasil atlattilar paylasabilirlerse cok sevinirim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?