insan çocuk sahibi olduktan sonra 'ben ' diye bir kavram kalmaz...atık 'biz' var olur.dünyanızı onların üzerine kurarsınız,beklenti,istek ve gayeler hep 'onlar' için olur.her atılacak adım için onlar öncelikli olur.ancak bu şekilde bu dünyaya sağlıklı,mutlu ve huzurlu bir insan yetiştirsiniz.gönül verdiğiniz gencin ailesi sizi kabul etseydi,ama çocuklarınızdan biri bu duruma aykırı yanaşsaydı-ki emin olun bugün değil,ama mutlaka yarın bu olurdu,çocuğunuzu manevi bağ olarak kaybedebileceğinizin farkında olur muydunuz?bunu o genç için göze alabilirmiydiniz?daha dün mahalle maçında oynayan birinin kızınıza nasıl bir baba olacağını düşünüyordunuz?diyelim ki olabileceği sinyalini verdi,evlendikten sonra bu vazifenin ona ağır gelemeyeceğini nerden biliyorsunuz?hadi diyelim düşlediğinizden de harika bir baba oldu,kızınızı baz alıyorum çünkü yanınızda o yaşıyor,kızınız ergenliğe girdiğinde o uç isyanlardan birini çıkardığında bu gencin nasıl bi faktörü olmasını bekliyorsunuz?diyelim ki olaya bi baba olarak müdehale etti,kızınız:sana ne oluyor babam mısın ki karışıyorsun?dese bu durumda ne yapabilirsiniz?peki herşey mükemmel gidiyor,tıpkı bir peri masalı gibi,oğlunuzu hiç hesaba katıyor musunuz?bu çocuk büyüdüğünde annesinin kendisinden bi hayli küçük birinle evlendiğini daha iyi kavradığı zaman onun alacağı eleştirileri düşünebiliyormusunuz(özellikle baba ve baba tarafından akrabalar)?her açıdan falsolu olan bu ilişkiye sırf siz gönül verdiniz diye bu soruları cevaplayıp çocuklarınızı nasıl mutlu edip aynı anda siz de huzur bekliyordunuz?bu yüzden iyiki bitmiş,ne siz bu sıkıntılara girmişsiniz ne de çocuklarınızdan kopmuşsunuz.bunddan sonra da size tavsiyem,bir dahakine bir aday çıkarsa eğer geleceğinizi birlikte geçireceğiniz olarak,bu ve daha pek çok soruya cevap bularak bir beraberliğe başlayın...