nasıl başlayayım cümleye bilmiyorum hata mı ettim desem yoksa yok hata değil bu bir sınav mı desem bilemiyorum. 13 ay önce mutlu bir evlilik yaptım. görücü usulü gibi birşey uzak şehirlerde yaşadığımız için çok ta yakından tanıyamadık birbirimizi, her ne söylenirse ona inanmak zorundaydık. aslında aynı memleketli oluşumuzun verdiği bir rahatlama vardı iki taraftada ortak tanıdıklar güven veriyordu bize derken evlendik. eşimin ailesinin evine gelin geldim ayrı bir evim yok başta öyle anlaşmıştık kayınbiraderim onlara göre kötü bir evlilik yaptığı için bende gelin ne demekmiş görmek istediler hani ben saygılıyım cevap vermiyorum cinsinden. 2 ay beraber oturucaz sonra yavaş yavaş bizim eşyalarımız alınacak ve ayrılacaz diye anlaştık başta bu bir babanın normal bir isteği gibi geldi 2. ayın sonunda eşya ev hayali kurarken aslında bu sürenin 2 ay değil 2 yada 3 sene olduğunu öğrendim kendilerine ait 4 tane ev var bu arada sıkıntı yok yani. neyse bunu öğrendiğim gün dünyam başıma yıkıldı tabi bununla bitmedi ünv mezunuyum diyen eşimin aslında lise mezunu olduğunu 2 yıllık meslek yüksek okulunu terk ettiğini öğrendim ben öğretmenlik mezunuyum ama atanamadım. benim için sigarayı bırakan adam eşim, aslında bu alışkanlığından hiç vazgeçmemiş bunu öğrendim. zamanla öğrendiklerim katlanarak devam etti her geçen gün kandırıldığımı aldatıldığımı hissettim eşimin gözündeki değerimin aslında 2. konumda olduğunu annesinin sevgisinin daha başka olduğunu öğrendim klasik ana kuzusu yani annesi boşa bu kızı dese bir an olsun tereddüt etmez o derece yani.neyse hemen hergün kavga ediyoruz zaten sevdiğini biliyorum bende seviyorum onu ama bazen ne konuştuğunu bilmiyor gerçekten. dün akşam yine kavga ettik benim annem babam çok yaşlı babam 75 yaşında keza annemde öyle çok fark yok ve ikiside hasta en son temmuz ayında gördüm onları ve çok özledim onlarda beni özlemişler rüyalarımdan ağlayarak uyanıyorum kötü olduklarını görünce hergün arayıp soruyorum sesimi duymadıklarında üzülüyorlar para gönderelim gel diyorlar. bir haftalığına gitmek istediğimi söyledim yol parasını falan annemler ödüyor. kabul etmedi aklınıza parayı annemler ödediği için etmemiştir gibi bir şey gelmesin bu ilk yardımları değil babamın verdiği harçlıkları bile gayet rahat bir şekilde elimden alan biridir. neyse kabul etmedi gedeceksen kapı orada dedi buyur canın ne kadar kalmak istiyorsa kal dedi arkasını dönüp yattı horul horul ben ağladım tabi yapacak bir şeyim yok yapı itibariyle cevap veren biri değilim susmayı tercih ederim herzaman sadece ağlarım bu gün içimi dökmek istedim sadece . mutlu değilim kayınvalidemin kayınpederimin davranışları çileden çıkarıyordu zaten birde eşimin davranışları artık tak etti canıma başkası olsa belki boşanır bu hayatı çekmez ama ben anama babama kıyamıyorum onların üzülmelerine tahammül edemiyorum yapamıyorum ne yapacağımıda bilmiyorum sadece yazmak istedim hepsi bu.