- 15 Nisan 2017
- 3.518
- 9.124
- 158
- Konu Sahibi strawberry_cake
- #1
Iyi aksamlar hanimlar. Bir suredir icim buruk kafami bir turlu toparliyamiyorum. Icimi dokmeye ihtiyacim var cunku cevremde pek konusacak kimsem yok. 8 yil once Turkiyeye yerlestim. Kendi istegimle verdigim bir karardi ama bu kadar zorlanacagimi bilmiyordum acikcasi. Evliyim iki cocugum var. Benim sorunum bu 8 yil icerisinde bende bir turu bir aidiyet duygusu olusmadi. Hala yabancilik cekiyorum eski cevremi guven bagi kurdugum ortami ve insanlari cok ozluyorum. Yasadigim yerde deger gormek icin sadece 'insan' olmak yeterliydi. insanlar isini layikiyle yaptigi icin herhangi bir kurum veya bir hizmete ihtiyac duydugumda gonul rahatliyigla gidip isimi halletmenin ve buna benzer seylerin eksikligini cok hissediyorum. Kendimi cok yanliz ve guven duygusundan uzak hissediyorum burda. Guven duygusundan kastim kafamda hic bir endise olmadan kendimi 'rahat' hissedebilmek. Tam olarak ifade edebildimmi kendimi bilmiyorum ama bu anlatmaya calistigim seyler yuzunden modum cogu zaman dusuk oluyor. Hayat dolu ve kendiyle barisik insanlari gorunce cok gipta ediyorum buda buruklugumu dahada arttiriyor. Insanlarla iletisim kurdugumda cogu zaman bir kopukluk oldugunu hissediyorum buda beni uzaklastiriyor herkesten. Kendi memleketimde olmama ragmen komsularim haric pek kimseyle diyalogum yok. Turkiyeyi gömmek icin anlatmiyorum bunlari lutfen buraya cekmesin kimse konuyu. Oraya tekrar gitmek bir cozum degil cunku esim istemiyor. Bu kadar yil gecmesine ragmen alismis olmam gerekmezmiydi bulundugum ortama. Aceba hersey kafamdami bitiyor. Annem hala burdaki yasantiyi kabullunemedigimi soyluyor. Gercekten kabullenmeye calissam daha mi kolay olacak alismak. Ben bu yanlizlik ve guvende hissedememe duygusundan artik cok muzdaribim cunku bu hisler bende agir psikolojik sorunlara yol acti. Uzun suren bir depresyondan sonra kaygi bozuklugu ve saglik takintilarim olustu. Bu sorunlarim yuzunden kendimi harabe gibi hissediyorum.Psikologa gitmek cozum olurmu? Acikcasi gidersem 'dinlenmis' gibi gozukup bir sonuc elde edemeden gonderilmekten korkuyorum. Bu dusuncede bende olusan psikolojik sorunlarin bir etkisidir belki bilmiyorum. Hayat tecrubesi olan kisilerin fikirlerine cok ihtiyacim var 
Elbette kendi ülkenin yeri başka, Erasmus yaptım ülkemi o kadar özledim ki. Oysa çok güzel bir ülkedeydim, her şey harikaydı ama yok ısınamadım. O zaman anladım ki başka ülkede yaşayamazmışım. Böyle diyorum ama eşim iş teklifi aldı yurt dışından ciddi ciddi düşündük temelli gitsek mi diye. Eğer olsaydı ve gitseydik özlem olurdu belki alışmakta sıkıntı olurdu ama neticede ailem Yanımda olurdu 8 senede illa ki alışır, kendimi mutlu etmenin bir yolunu bulurdum. Bir yere alışmak bence tamamen insanın kendi elinde. Burda bir üye vardı Bursa’ya gelin gitmiş İstanbul’dan her hafta alışamadım diye konu açıyordu. Komşularım soğuk, iş yerindekilere ısınamadım, tek gezmeyi sevmem, evde oturup eşimi bekliyorum eşim çok çalışıyor yazıyordu. E bu durumda tabi alışamaz çünkü çaba göstermiyordu ve beynini hep alışamadıma yoruyordu.
Bir de güneşin parlaması
