Bazen öecbur kalıyorsun sadece eş çalışıyorsa ev varsa şu dönem kiralar 20k nasıl insan tek çalışıp ev geçindirsin ki
Ben aile apart. Oturmuyorum ama çok oturmak durumunda kalanlar var o yüzden yargılamıyorum
eşin sana hak veriyor anladığım kadarıyla. yapacağın tek şey mesafe koymak.Arkadaşlar merhabalar. Yaklaşık bir yıldır evliyim. Eşim evin tek çocuğu, aile apartmanında yaşıyoruz.
Çok uzun bir birlikteliğin ardından evlendik, ailesini de üç yıldır tanıyorum. Başta kayınvalidem problemliydi ama Allah var çok da bir problem yaşamadık. Sınırlarımızı eşimle beraber iyi çizdiğimizi düşünüyorum. Kaldı ki kayınvalidemi ve kayınpederimi çok çok severim. Annem babam gibidirler Faslı’nı geçiyorum, kimse anne baba gibi olamaz belki ama kayınpederime de farklı bir sevgim vardır baba figüründen yoksun büyüdüğüm için. İlk gördüğüm andan beri en az kendi babam kadar severim ve hürmet gösteririm.
Velhasıl kelam, ben öğretmen adayıyım. Evlilikten önce üç yıl sınava hazırlandım nasip olmadı, evliliği de ertelemek istemedi aileler ve benim evlendikten sonra baba evinde nasıl hazırlanıyorsam koca evinde de o şekilde hazırlanabileceğimi söylediler. Ben de bu şekilde atanmadan evlenmeye ikna oldum.
Eşim de her konuda beni desteklediği için problem olmayacağını biliyordum. Ama düşündüğüm gibi olmadı. Ben sınava çalışmaya başladığım günden itibaren baskılar başladı. Neden bize gelmiyor, niye bi uğramıyorsunuz vs bunun gibi tatlı tatlı serzenişler başladı ilk etapta. Ben elimden geldiğince gidip gelmeye onları çağırmaya gayret ettim.
Öğretmenlik sınavına hazırlanan arkadaşlarım bilir ki biz üç sınavdan sorumluyuz. Sabah kalktığım andan itibaren bir maratona uyanıyorum. Yaklaşık 25 dersim var ve bu derslerin her birine zaman ayırmak zorunda kalıyorum. Eşim de yardım etmese evi b.k götürür, yemek yapmaya bile zor zaman bulabiliyorum. Bu sıkışıklıkta onlara da zaman ayırmaya gönüllerini hoş tutmaya gayret ediyorum bir yandan.
Bu böyle geçti gitti. Bu hafta köy işlerinden dolayı eşim annesiyle 2 günlüğüne köye gitti. (Bu arada, ailemin başına bir felaket geldi ve bir müddet anneme gidip gelmek zorunda kaldım metanetli olması için. Annemlere giderken hep eşimle gittim. Bir kere de kayınailemle ziyarete gittik. Bunu da dipnot olarak belirteyim.) aileme destek olduğum süreçte derslerim biriktiği için eşimle ortak karar aldık ve ben köye gitmeyip dersime çalıştım.
akşamları kayınpederime indim evde değildi, telefonla aradım iki kez. Yemeğiniz var mı aç mısınız diye sormak için ama telefonlarıma dönüş yapmadı. Ben de işkillendim geri aramadım daha. Sonra eşim dönünce ona sordum hayatım bir şey dediler mi diye. Eşim de usulünce söyledi bana.
Ben hep annemlere gidiyormuşum, teyzeme gidiyormuşum. Onlar beni çağırdığında dersim var diyormuşum ama başka yer olunca koşa koşa gidiyormuşum. Haftada en fazla bir gün dışarıya çıkıyorum. Onda da ya annemgile ya da arkadaşlarımla görüşmeye giderim. Bazen öyle olur ki 10 gün market alışverişi haricinde hiç dışarı çıkmam. Çünkü benim önümde geleceğimi şekillendiren bir sınav var, buna odaklı yaşıyorum.
Annemlerin başına gelen olayın vahametini de biliyorlar. Ailecek biz böyle bir süreçten geçerken kayınailemin bu şekilde arkamdan söylenmeleri beni çok hırpaladı. Halbuki yüzüme deseler konuşup çözülecek bir mesele.
Bunları dün öğrendim ve içim çok yandı, çok üzüldüm ağladım. Elimi yüzümü yıkayıp aşağı inmek istedim konuşup problemimizi halletmek için ama ikisi de yüzüme bakmadı. Ben sanki orda yokmuş gibi eşimle konuştular.
Annem de dün ilk defa bana kalmaya geldi, babam şehir dışına gitmişti. başımıza gelen durumdan dolayı evde tek kalamadı. Allahtan annem geldi yoksa hiç konuşmayacaklardı benimle.
Annem bile anladı durumumu, kızım gözlerine ne oldu diye sordu. Zaten kadın dertli ve sürekli tetikte. Ben de gözlerimde alerji olduğunu söyledim. Annem dahi halimi anladı ama onların anlamaması çok ağrıma gitti. Neyse fazla uzatmayayım gereken detayları inşallah sohbetin geri kalanında verebilirim.
Bu durumda benim ne yapmam lazım? Nasıl davranmak gerekir? Hakkınızı helal edin, cevap veren parmaklarınıza sağlık.
KK yı okuyana kadar aile apartmanının bu kadar yoğun ve problem olduğunu bimezdim.Hiç bir fikrim yoktu inanın.Burada gördüm.Büyükler ne kadar meraklıymış çoluğu çocuğu ile maaile oturmaya.Böyle olunca gençler büyüyemiyor işte.Arkadaşlar merhabalar. Yaklaşık bir yıldır evliyim. Eşim evin tek çocuğu, aile apartmanında yaşıyoruz.
Çok uzun bir birlikteliğin ardından evlendik, ailesini de üç yıldır tanıyorum. Başta kayınvalidem problemliydi ama Allah var çok da bir problem yaşamadık. Sınırlarımızı eşimle beraber iyi çizdiğimizi düşünüyorum. Kaldı ki kayınvalidemi ve kayınpederimi çok çok severim. Annem babam gibidirler Faslı’nı geçiyorum, kimse anne baba gibi olamaz belki ama kayınpederime de farklı bir sevgim vardır baba figüründen yoksun büyüdüğüm için. İlk gördüğüm andan beri en az kendi babam kadar severim ve hürmet gösteririm.
Velhasıl kelam, ben öğretmen adayıyım. Evlilikten önce üç yıl sınava hazırlandım nasip olmadı, evliliği de ertelemek istemedi aileler ve benim evlendikten sonra baba evinde nasıl hazırlanıyorsam koca evinde de o şekilde hazırlanabileceğimi söylediler. Ben de bu şekilde atanmadan evlenmeye ikna oldum.
Eşim de her konuda beni desteklediği için problem olmayacağını biliyordum. Ama düşündüğüm gibi olmadı. Ben sınava çalışmaya başladığım günden itibaren baskılar başladı. Neden bize gelmiyor, niye bi uğramıyorsunuz vs bunun gibi tatlı tatlı serzenişler başladı ilk etapta. Ben elimden geldiğince gidip gelmeye onları çağırmaya gayret ettim.
Öğretmenlik sınavına hazırlanan arkadaşlarım bilir ki biz üç sınavdan sorumluyuz. Sabah kalktığım andan itibaren bir maratona uyanıyorum. Yaklaşık 25 dersim var ve bu derslerin her birine zaman ayırmak zorunda kalıyorum. Eşim de yardım etmese evi b.k götürür, yemek yapmaya bile zor zaman bulabiliyorum. Bu sıkışıklıkta onlara da zaman ayırmaya gönüllerini hoş tutmaya gayret ediyorum bir yandan.
Bu böyle geçti gitti. Bu hafta köy işlerinden dolayı eşim annesiyle 2 günlüğüne köye gitti. (Bu arada, ailemin başına bir felaket geldi ve bir müddet anneme gidip gelmek zorunda kaldım metanetli olması için. Annemlere giderken hep eşimle gittim. Bir kere de kayınailemle ziyarete gittik. Bunu da dipnot olarak belirteyim.) aileme destek olduğum süreçte derslerim biriktiği için eşimle ortak karar aldık ve ben köye gitmeyip dersime çalıştım.
akşamları kayınpederime indim evde değildi, telefonla aradım iki kez. Yemeğiniz var mı aç mısınız diye sormak için ama telefonlarıma dönüş yapmadı. Ben de işkillendim geri aramadım daha. Sonra eşim dönünce ona sordum hayatım bir şey dediler mi diye. Eşim de usulünce söyledi bana.
Ben hep annemlere gidiyormuşum, teyzeme gidiyormuşum. Onlar beni çağırdığında dersim var diyormuşum ama başka yer olunca koşa koşa gidiyormuşum. Haftada en fazla bir gün dışarıya çıkıyorum. Onda da ya annemgile ya da arkadaşlarımla görüşmeye giderim. Bazen öyle olur ki 10 gün market alışverişi haricinde hiç dışarı çıkmam. Çünkü benim önümde geleceğimi şekillendiren bir sınav var, buna odaklı yaşıyorum.
Annemlerin başına gelen olayın vahametini de biliyorlar. Ailecek biz böyle bir süreçten geçerken kayınailemin bu şekilde arkamdan söylenmeleri beni çok hırpaladı. Halbuki yüzüme deseler konuşup çözülecek bir mesele.
Bunları dün öğrendim ve içim çok yandı, çok üzüldüm ağladım. Elimi yüzümü yıkayıp aşağı inmek istedim konuşup problemimizi halletmek için ama ikisi de yüzüme bakmadı. Ben sanki orda yokmuş gibi eşimle konuştular.
Annem de dün ilk defa bana kalmaya geldi, babam şehir dışına gitmişti. başımıza gelen durumdan dolayı evde tek kalamadı. Allahtan annem geldi yoksa hiç konuşmayacaklardı benimle.
Annem bile anladı durumumu, kızım gözlerine ne oldu diye sordu. Zaten kadın dertli ve sürekli tetikte. Ben de gözlerimde alerji olduğunu söyledim. Annem dahi halimi anladı ama onların anlamaması çok ağrıma gitti. Neyse fazla uzatmayayım gereken detayları inşallah sohbetin geri kalanında verebilirim.
Bu durumda benim ne yapmam lazım? Nasıl davranmak gerekir? Hakkınızı helal edin, cevap veren parmaklarınıza sağlık.
Genel bir problem gerçekten, bilseydim asla aile apartmanını kabul etmezdimEvet seni ben çok iyi anladım.
Çünkü bende senin gibi tek gelinim ve bina aynı
(Daire ayrı)
bazen öyle serzeniste bulunabiliyorlar normal.
Ayni seyleri bende yasadim.
Mutlaka haftada bi iki gorunmeni isterler yani illaki.
Cikmayinca tam tersi olabiliyor hayirdir ne var gorunmuyorsun.
Ben 3 senelik evliyim.
Ben de artık alismisliktan dolayi duruma gore hareket ediyorum bi denge kurdum.
Ona gore bi belli duzen olustu.
Sabirla zamanla oluyor tabi.umarim sizinkide düzelir.
Gerçekten öyle ne yaparsam yapayım beklentileri asla bitmiyor. En başından o çizgiyi korumaya gayret ettim, kayınvalidem ve eltileri genç olmasına rağmen kendi kayınvalidelerinin evi temizleneceği zaman bana ‘sen de gel yardım et bize parası neyse veririm’ dedi gitmedim. kaldı ki diğer yengelerin de gelinleri var onlar gelinlerine böyle bir şey diyemiyor ama benimki beni ikna etmek için para teklif ediyor?? Kafayı yiyecektim ama yine saygısızlık olmasın dedim nazikçe reddettim.Sınava hazirlanmasaydin ve her an oraya inseydin emin ol başka başka bahaneler uretilerdi bende aynısından yaşadım yani ayni binadaydik ve köle olsamda memnun edemedim o yüzden elinden geleni yap ve takma ha bizim nasl cozuldu onlar çıktılar binadan uzağa taşındılar sorunların yüzde 99 u çözüldütabi 5 senemde çöp oldu o ayrı
Hayır dediğiniz doğru beni niye tenzih edesiniz? Bu ev alındığında eşimin de çalışmasıyla alındı mesela. Ev eskiydi her bir köşesinde kanı teri var. Aynı şekilde kayınbabam da uğraştı. Emeklerini asla zayi edemem, uğraşmadı bizim için desem yalan olur. Bu yüzden hep ona saygı duydum bizim için çabalıyor dedim ama bu çabalar sonradan yüzümüze vurmak için. Özgeci davranıyor, siz onun bir dediğini yapmazsanız ben bu halimle bunları bunları yaptım diyebiliyor.Sizi tenzih ediyorum ama Aile apartmanı bana şey gibi geliyor. Anne baba evlatlarına ev veriyor evlatları da ona hizmet edecek hürmet gösterecek hesap verecek.
Bunları kendilerine hak görüyorlar. Size vermeseler kiraya verip para kazanabilirlerdi ama size verdiler ee karşılığı ?? ee bunlar işte.
Evet asla empati yapmak yok. Hoş empati kurabilecek biri olsa bu kadar hassas bir dönemde annemlere gittiğimin çetelesini tutmazdıYüzüme bakmadilar diyorsunuz besbelli alttan alayım da düzelsin moduna sokacaklar sizi.Basiniz cok agrır benden söylemesi ,eşinizin size o laflari aktarması büyük hata.Onlara da size karısamayacaklarina dair uygun bir konuşma yapmalıydi.Sizi ailesiyle karsi karsiya bırakan eş sizi arkalamıyor demektir.19 yıllik evliyim yasadiklarinizin cogunu tecrube ettim.Babam öldügünde k.validem cenaze evimize dedikodu aramaya geldi.Yani diyecegim o ki,basiniza gelen musibetlere sizin kadar üzülmelerini,empati kurmalarını bekleme çünkü bu asla olmayacak.Umarım atanırsın.
aksine apartmanda yasadıgınız ıcın bunalr göze batıyor. Belkı art nıyet yoktur ıclerınde bılemıyorum gıtmıyorsunuz sızı sevıyorlar beraber olmak ıstıyorlar dıye alınganlık yapmıslardırTabii ki benim apartmanda yaşamakla alakalı hiçbir sorunum yok vallahi de. Beni asıl yaralayan bir problem olduğunda bana değil de adeta bir çocuğu şikayet eder gibi eşime söylemeleri. E hani ben sizin kızınızdım? Kaldı ki elimden geldiğince onlar bize gelir biz onlara gideriz. Onların da zor günleri oldu hep koştum, koşmam da gerekirdi. Bunlar neden unutuldu?
Sizin adınıza gerçekten çok sevindim, darısı benim başıma inşallahSizi o kadar çok iyi anlıyorum ki. Sınava 5 kez hazırlandım ve hepsinde evliydim. İlkinde hamileydim, diğerlerinde çocuğum vardı.
Benim hikayemin sonu mutlu bitti, inşallah sizde atanirsiniz.
Ben farklı bir sehirdeydim, ama illaki onlar geliyordu geldiklerinde 2-3 hafta kalıyorlardı, onlar varken çalışmak olmuyordu. Belirli aralıklarla biz gidiyorduk memlekete, oraya da kitap goturemiyordum. İlk sene biraz anlayış vardı ders çalışmamda 2-3-4 olunca artık dalga geçmeye başlamıştı eşimin aile tarafı.
Kaynanamın uzun gelmelerinden, ben onlara gittiğimde uzun kalmamdaki israrlarindan o kadar bunaliyordum ki, atanmayı bunların önüne geçmek için bile çok istiyordum. Eşim gidiyordu ise 24 saat kaynanamla ben evdeydim. Allah'ım çalışsam keşke 9 saat uzak kalsam kaynanamdan diyordum.
Simav zaten zor bir süreç, böyle aile baskısıyla daha zor. Allah kolaylik versin
Amin inşallahSınavınızdan başka birşey düşünmeyin.
İlk evlendigim yıllarda sizin benzer durumlarınızı yaşadım.
2 sene sadece kpss ile uğraştım ve atandım.
Küstüler,trip attılar umrumda olmadı,atanınca gereken cevabı aldılar zaten..ve atanma sayesinde onlardan uzaklaştık, yıllardır huzurlu bir hayatımız var şükür.
Sizde atanınca düzeninizi kurarsınız boşverin onları
NasipGenel bir problem gerçekten, bilseydim asla aile apartmanını kabul etmezdim
Çok teşekkür ederim mesajınız çok iyi geldiYani ben bu insanoğlunu anlamıyorum tek derdin gerçekten bu mu koca koca insanlar gelmiyor diye küsmüş sende sınavım var diyorsun küssunler o onların sorunu tavşan dağa küsmüş dağın haberi olmamış misali atanda kurtul oradan eşinde arkanda durmazsa inada yol ver hayata bir kere geliyorsun güçlü ol öğretmensin biraz kendinin farkına varsan derim çünkü sen kendini onemsemezsen kimse sen üzülmussun kirilmissn kimin umurunda sende öyle yap
Bu olay senin geleceğini şekillendirecek.Bu durumda benim ne yapmam lazım? Nasıl davranmak gerekir?
Tavsiyeniz için çok teşekkür ederim, bence de konuşmak lazım ama bir yandan bu anlayışa sahipler mi onu bilemiyorum gerçekten. Konuşmanın tartışmaya dönmesini istemiyorum hiçKK yı okuyana kadar aile apartmanının bu kadar yoğun ve problem olduğunu bimezdim.Hiç bir fikrim yoktu inanın.Burada gördüm.Büyükler ne kadar meraklıymış çoluğu çocuğu ile maaile oturmaya.Böyle olunca gençler büyüyemiyor işte.
Size önerim saygı sınırını bozmadan cevabını sizin vermeniz.Siz saygısızlık adına alttan alıp sustukça onlar daha çok konuşmayı hak görürler.
Eşiniz yanınızda iken....Bugün sizle konuşmaya geldim.Bakın biz artık bir aile olduk.Ben sizi nasıl anne babam olarak görüyorsan lütfen sizde beni kızınız olarak görün ve benimle ilgili sıkıntılarınızı bana anlatın eşime değil.Bizde daha şu yaşlardayız hata yapabiliriz.Ama bunlar her zaman konuşulmalı.
Sizden benim sınava hazırlandığım şu aylarda bana anlayışlı olmanızı çok rica ediyorum.Benim bazen bu sınav hazırlığı nedeni ile biraz dışarı çıkmam nefes almam gerekiyor.Bunu yaşamayan bilemez.Ayrıca sizden yine bir ricam var.Lütfen annesine akrabalarına çok gitti bize az geldi cümlelerini kaldıralım.Bunlar hiç hoş ve doğru şeyler değil çetelesi tutulmaz bunun.Biz sizinle aynı apt da oturuyoruz zaten.Ve de sık sık görüşüyoruz.Bunun unutulmasını istemem.
Konuşmak her zaman iyidir.
Ne dersiniz...
Bi dahakinde "Senin oğlun dolmalık biber mi kafasından pıt diye kırıp doldurayım?" dersiniz eşinizin yanında. Utanır da daha ağzını açamaz. Azcık ağzınız laf yapsın. Saygı duydum sustumla bi yere varamazsınız.Gerçekten öyle ne yaparsam yapayım beklentileri asla bitmiyor. En başından o çizgiyi korumaya gayret ettim, kayınvalidem ve eltileri genç olmasına rağmen kendi kayınvalidelerinin evi temizleneceği zaman bana ‘sen de gel yardım et bize parası neyse veririm’ dedi gitmedim. kaldı ki diğer yengelerin de gelinleri var onlar gelinlerine böyle bir şey diyemiyor ama benimki beni ikna etmek için para teklif ediyor?? Kafayı yiyecektim ama yine saygısızlık olmasın dedim nazikçe reddettim.
Bir de benim el becerimle hava atma huyu var. Ben köye gidince onlarca kişiyi eve çağırıp bana hizmet ettirdi bir gün. Aramızda tarım işi yapan vardır kolay iş değildir. Eve gelince 2 tuzlu 2 tatlı ikram ve hizmet bekledi kayınvalidem ben o kadar yapamam çok yorgunum dedim 1 tane tepsi tatlısı yaptım.
Ben orada yine iyi olmamışım işte dediği kadar çeşidi akşam vakti yapıp servise hazır hale getirecektim bir de hizmetini görecektim. Eşim durumumu gördü o akşam yardımcı oldu bana, sabah kahvaltıda annesine kesinlikle iş zamanı bu kadar misafir çağırma iş yapmaya geliyoruz yoruluyoruz dedi. Aradan bir iki gün geçtikten sonra bana oğlumu sen mi doldurdun kimseyi evde istemiyor dedi??? Dkcnflmclfmf
Tartışmaya döndürürlerseTavsiyeniz için çok teşekkür ederim, bence de konuşmak lazım ama bir yandan bu anlayışa sahipler mi onu bilemiyorum gerçekten. Konuşmanın tartışmaya dönmesini istemiyorum hiç
Öylesi değişmez malesef artık siz eşinizin anlaması için cabalayin ve onu asla takmayınGerçekten öyle ne yaparsam yapayım beklentileri asla bitmiyor. En başından o çizgiyi korumaya gayret ettim, kayınvalidem ve eltileri genç olmasına rağmen kendi kayınvalidelerinin evi temizleneceği zaman bana ‘sen de gel yardım et bize parası neyse veririm’ dedi gitmedim. kaldı ki diğer yengelerin de gelinleri var onlar gelinlerine böyle bir şey diyemiyor ama benimki beni ikna etmek için para teklif ediyor?? Kafayı yiyecektim ama yine saygısızlık olmasın dedim nazikçe reddettim.
Bir de benim el becerimle hava atma huyu var. Ben köye gidince onlarca kişiyi eve çağırıp bana hizmet ettirdi bir gün. Aramızda tarım işi yapan vardır kolay iş değildir. Eve gelince 2 tuzlu 2 tatlı ikram ve hizmet bekledi kayınvalidem ben o kadar yapamam çok yorgunum dedim 1 tane tepsi tatlısı yaptım.
Ben orada yine iyi olmamışım işte dediği kadar çeşidi akşam vakti yapıp servise hazır hale getirecektim bir de hizmetini görecektim. Eşim durumumu gördü o akşam yardımcı oldu bana, sabah kahvaltıda annesine kesinlikle iş zamanı bu kadar misafir çağırma iş yapmaya geliyoruz yoruluyoruz dedi. Aradan bir iki gün geçtikten sonra bana oğlumu sen mi doldurdun kimseyi evde istemiyor dedi??? Dkcnflmclfmf
Çok ince düşünüyorsunuz. Normal hayatınıza devam edin. Eşinizle hiç konusmamis gibi. Böyle devam edersen her konuda açıklama yapmak zorunda kalacaksın.Arkadaşlar merhabalar. Yaklaşık bir yıldır evliyim. Eşim evin tek çocuğu, aile apartmanında yaşıyoruz.
Başta kayınvalidem problemliydi ama Allah var çok da bir problem yaşamadık. Sınırlarımızı eşimle beraber iyi çizdiğimizi düşünüyorum. Kaldı ki kayınvalidemi ve kayınpederimi çok çok severim. Annem babam gibidirler Faslı’nı geçiyorum, kimse anne baba gibi olamaz belki ama kayınpederime de farklı bir sevgim vardır baba figüründen yoksun büyüdüğüm için. İlk gördüğüm andan beri en az kendi babam kadar severim ve hürmet gösteririm.
Velhasıl kelam, ben öğretmen adayıyım. Evlilikten önce üç yıl sınava hazırlandım nasip olmadı, evliliği de ertelemek istemedi aileler ve benim evlendikten sonra baba evinde nasıl hazırlanıyorsam koca evinde de o şekilde hazırlanabileceğimi söylediler. Ben de bu şekilde atanmadan evlenmeye ikna oldum.
Eşim de her konuda beni desteklediği için problem olmayacağını biliyordum. Ama düşündüğüm gibi olmadı. Ben sınava çalışmaya başladığım günden itibaren baskılar başladı. Neden bize gelmiyor, niye bi uğramıyorsunuz vs bunun gibi tatlı tatlı serzenişler başladı ilk etapta. Ben elimden geldiğince gidip gelmeye onları çağırmaya gayret ettim.
Öğretmenlik sınavına hazırlanan arkadaşlarım bilir ki biz üç sınavdan sorumluyuz. Sabah kalktığım andan itibaren bir maratona uyanıyorum. Yaklaşık 25 dersim var ve bu derslerin her birine zaman ayırmak zorunda kalıyorum. Eşim de yardım etmese evi b.k götürür, yemek yapmaya bile zor zaman bulabiliyorum. Bu sıkışıklıkta onlara da zaman ayırmaya gönüllerini hoş tutmaya gayret ediyorum bir yandan.
Bu böyle geçti gitti. Bu hafta köy işlerinden dolayı eşim annesiyle 2 günlüğüne köye gitti. (Bu arada, ailemin başına bir felaket geldi ve bir müddet anneme gidip gelmek zorunda kaldım metanetli olması için. Annemlere giderken hep eşimle gittim. Bir kere de kayınailemle ziyarete gittik. Bunu da dipnot olarak belirteyim.) aileme destek olduğum süreçte derslerim biriktiği için eşimle ortak karar aldık ve ben köye gitmeyip dersime çalıştım.
akşamları kayınpederime indim evde değildi, telefonla aradım iki kez. Yemeğiniz var mı aç mısınız diye sormak için ama telefonlarıma dönüş yapmadı. Ben de işkillendim geri aramadım daha. Sonra eşim dönünce ona sordum hayatım bir şey dediler mi diye. Eşim de usulünce söyledi bana.
Ben hep annemlere gidiyormuşum, teyzeme gidiyormuşum. Onlar beni çağırdığında dersim var diyormuşum ama başka yer olunca koşa koşa gidiyormuşum. Haftada en fazla bir gün dışarıya çıkıyorum. Onda da ya annemgile ya da arkadaşlarımla görüşmeye giderim. Bazen öyle olur ki 10 gün market alışverişi haricinde hiç dışarı çıkmam. Çünkü benim önümde geleceğimi şekillendiren bir sınav var, buna odaklı yaşıyorum.
Annemlerin başına gelen olayın vahametini de biliyorlar. Ailecek biz böyle bir süreçten geçerken kayınailemin bu şekilde arkamdan söylenmeleri beni çok hırpaladı. Halbuki yüzüme deseler konuşup çözülecek bir mesele.
Bunları dün öğrendim ve içim çok yandı, çok üzüldüm ağladım. Elimi yüzümü yıkayıp aşağı inmek istedim konuşup problemimizi halletmek için ama ikisi de yüzüme bakmadı. Ben sanki orda yokmuş gibi eşimle konuştular.
Annem de dün ilk defa bana kalmaya geldi, babam şehir dışına gitmişti. başımıza gelen durumdan dolayı evde tek kalamadı. Allahtan annem geldi yoksa hiç konuşmayacaklardı benimle.
Annem bile anladı durumumu, kızım gözlerine ne oldu diye sordu. Zaten kadın dertli ve sürekli tetikte. Ben de gözlerimde alerji olduğunu söyledim. Annem dahi halimi anladı ama onların anlamaması çok ağrıma gitti. Neyse fazla uzatmayayım gereken detayları inşallah sohbetin geri kalanında verebilirim.
Bu durumda benim ne yapmam lazım? Nasıl davranmak gerekir? Hakkınızı helal edin, cevap veren parmaklarınıza sağlık.