Aile ile Evlat Arasındaki Düşünce Farkları

Leyenda

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
30 Ocak 2012
257
44
118
Bilecik
Herkese Merhaba,

Kızlar hemen konuya girmek istiyorum. Artık ciddi anlamda bunaldığımı hissediyorum. Nefes alırken boğazıma batıyor resmen.. Konuşurken farkediyorum da çok ürkek olmaya başladım.. İçten gülemiyorum. Kızlar sorun şu ; Ailem ve ben o kadar farklı yapılara sahibiz ki , o kadar farklı düşüncelere sahibiz ki bazen şaşırıyorum bir evlat ile aile arasında nasıl bu kadar görüş farkı olur diye. Şunu belirtmeliyim ki 25 yaşındayım , mesleğimi elime aldım çok şükür. Ama kızlar ters giden bir şeyler var ben kendi hayatımı yaşamıyorum.. :5: Ailem daha fazla muhafazakar yapıya sahip bir aile , bense öyle düşünen birisi değilim. Ama son dönemde farkettim ailemin benden dini anlamda beklentileri var.. Ben uygun bir dille hiç birine karşılık veremeyeceğimi belirttim. Ama terslendim.

Ben aileme saygı duyarken ailem bana saygı duymuyor kızlar.. :50: Annem , akrabalarımızın fotoğraflarına bakıp '' Çıplak gibi giyinmiş resmen '' gibi ithamlarda bulunuyor.. Ben karşılık verince de : '' Straplez giyen çıplaktır '' diyor , yani bana gönderme yapıyor aslında.. Kızlar ben giyim konusunda kendime sınırlar koyan birisi değilim , sınırlar koyana sonsuz saygım var lütfen yanlış anlaşılma olmasın.

Ayrıca çok fazla alkol kullanan birisi değilim ama özel günlerde , belirli günlerde vs kullandığımdan sadece annemin haberi var kızlar siz düşünün artık durumumu.. :43: Oysa bana göre alkol kullanmak aşırıya kaçılmadığı sürece , başkalarına zarar verilmeyecek şekilde tüketilince bir suç teşkil etmiyor. Yoruldum artık , farklı bir eve çıkmayı düşündüm ancak liseye giden bir kardeşim var ve onun da aynı şeyleri yaşamasını istemiyorum . Yanında olup destek olmalıyım o yüzden.. Arkadaşlarımla bu konuyu görüşüyorum. Aslında normal hayatımda çok aktif bir insanım ama ailemin bana olan bu tutumu gerçekten yoruyor , Farklı fikirler almak istedim. Okuyan ve Okumayan Herkese Çok Teşekkürler ..

-Kızlar bir de şunu söylemek istiyorum , lütfen konuyu dini tartışma konusu yapmayalım. Konunun kapanmasını istemiyorum. Ben her iki tarafa da sonsuz saygı duyuyorum bunu belirtmek isterim.
 
Merhabalar, öncelikle çok güzel yazmışsın. Eline sağlık, ailen ile arandaki sorunlar birçok evde yaşanan benzer şeyler. Benim ailemin böyle bir baskısı yoktu, hatta bir çok aileden daha iyi olduklarını düşünürdüm. (Bu arada ben 41 yaşındayım) Üniversitede ailemin yanındaydım, ve bir çok içkili partiye ölçülü bir şekilde izinleriyle giderdim. Babam, meslek olarak asker kökenliydi, Öbür taraftan kendimi bildim bileli dini vazifelerini de yerine getirirdi. Biraz mesafeli, hatta mesleğinden dolayı herhalde bize biraz askerlerine davrandığı gibi davranırdı. Özellikle ağbime. Ama herşeye rağmen, o zamanlar bana çok karıştıklarını, sürekli uyardıklarını düşünürdüm. Hatta bir keresinde annem erkek arkadaşımın arabasına bindim diye benim artık iflah olmaz biri olduğumu hatta hatta yoldan çıktığımı falan itham ettiğini hatırlıyorum. Tabii seninle aramızda yaş farkı var, herşey değişiyor. Aslında değişmeyen ne biliyormusun. Annelik ve babalık duyguları. Benim şimdi 12 yaşında bir kızım var. Eminim ki anneme göre çok daha anlayışlı ve yakınım. Amaaaa O'nun büyüdüğünü, ve artık birçok şeyde bana ihtiyacı olmadığını görmek, daha düne kadar babasına aşıkken şimdi başka bir oğlandan bahsederken gözlerinin parlaması. Ve zaman akarken daha çok özgürleşmeye çalışması, kısıtlama getirerek elimizzzden uçup gitmesine engel olacağımızı düşünüyoruz. Hele sen 25 yaşındasın artık zaman iyice azaldı. Her an minik kızları gidebilir. Kıyafetlerine karışma ya da laf etme evet biz anne babalar çocuklarımızın bizim gibi düşünmelerini istiyoruz. Neden bilmiyorum, farklıyı kabullenmek çok zor. Bizim çocuğumuzzsunuz ya bizim gibi olun fazlası değil. Mesela benim kızım straplez giyse olur da saçını kazıtıp, ne bileyim dudağına küpe takıp, sevdiği çocuğun adını bileğine yazdırsa tepki veririm. Çünkü benim annem bana strapllez giydirirdi, bu normal geliyor. Ama daha ötesi korkutuyor. Bakalım yaşayıp görücem sınırlarımı :34:
 
Merhabalar, öncelikle çok güzel yazmışsın. Eline sağlık, ailen ile arandaki sorunlar birçok evde yaşanan benzer şeyler. Benim ailemin böyle bir baskısı yoktu, hatta bir çok aileden daha iyi olduklarını düşünürdüm. (Bu arada ben 41 yaşındayım) Üniversitede ailemin yanındaydım, ve bir çok içkili partiye ölçülü bir şekilde izinleriyle giderdim. Babam, meslek olarak asker kökenliydi, Öbür taraftan kendimi bildim bileli dini vazifelerini de yerine getirirdi. Biraz mesafeli, hatta mesleğinden dolayı herhalde bize biraz askerlerine davrandığı gibi davranırdı. Özellikle ağbime. Ama herşeye rağmen, o zamanlar bana çok karıştıklarını, sürekli uyardıklarını düşünürdüm. Hatta bir keresinde annem erkek arkadaşımın arabasına bindim diye benim artık iflah olmaz biri olduğumu hatta hatta yoldan çıktığımı falan itham ettiğini hatırlıyorum. Tabii seninle aramızda yaş farkı var, herşey değişiyor. Aslında değişmeyen ne biliyormusun. Annelik ve babalık duyguları. Benim şimdi 12 yaşında bir kızım var. Eminim ki anneme göre çok daha anlayışlı ve yakınım. Amaaaa O'nun büyüdüğünü, ve artık birçok şeyde bana ihtiyacı olmadığını görmek, daha düne kadar babasına aşıkken şimdi başka bir oğlandan bahsederken gözlerinin parlaması. Ve zaman akarken daha çok özgürleşmeye çalışması, kısıtlama getirerek elimizzzden uçup gitmesine engel olacağımızı düşünüyoruz. Hele sen 25 yaşındasın artık zaman iyice azaldı. Her an minik kızları gidebilir. Kıyafetlerine karışma ya da laf etme evet biz anne babalar çocuklarımızın bizim gibi düşünmelerini istiyoruz. Neden bilmiyorum, farklıyı kabullenmek çok zor. Bizim çocuğumuzzsunuz ya bizim gibi olun fazlası değil. Mesela benim kızım straplez giyse olur da saçını kazıtıp, ne bileyim dudağına küpe takıp, sevdiği çocuğun adını bileğine yazdırsa tepki veririm. Çünkü benim annem bana strapllez giydirirdi, bu normal geliyor. Ama daha ötesi korkutuyor. Bakalım yaşayıp görücem sınırlarımı :34:

Öncelikle cevap yazdığınız için çok teşekkür ederim , söylediklerinizde haklısınız ben defalarca kez onların açısından baktım bu olaya , ama ben onlara saygı duyabiliyorken onların bana saygı duymaması beni ciddi anlamda üzüyor. Bu durum 5-6 aydır süregelen bir şey yani sabrettim , olaylara onlar gibi yaklaşmayı denedim ama benim yapamayacağım bir şey . Aslında anne baba olmak da zor , dediğim gibi kendimi onların yerine koyunca ben de benzer bir tutum sergileyebilirdim diye düşünüyorum. Ama kendi tarafımdan da bakınca ister istemez sonu olmayan bir çukura düşüyor gibi hissediyorum kendimi :31:
 
artık 25 yaşına gelmişsiniz, bişe sorucam evlilik gibi bir düşünceniz yok mu? eğer yoksa kızkardeşinizi de yanınıza alıp ayrı eve çıkma gibi bir durumunuz olabilir mi? yani ailen buna müsade edermi?
seni çok iyi anlıyorum aslında, ben de 23 yaşındayım. ailem çoooook muhafazakar.. bildiğin gibi değil. sokakdaki kızları, insanları giyim tarzlarından dolayı yargılarlar. azcık dar giyinmiş olsun ya da açık kötü kadın derler. hatta hani şu kürk tarzı peluş yelekler oluyor ya ondan giyen bi kıza arkasından O...pu demişlerdi :19:
bana da sürekli baskı yaparlar kuran okumam, namaz kılmam için. yanlış anlaşılmasın ben zaten dinime bağlı biriyim ama böyle yapmaları beni çileden çıkarıyor. bütün ailem böyle.. geçenlerde bana namaz kılıyomusun diye sordular bende kılmadığım halde evet, peşine "neden" dedim. niye sordun gibisine. senin namaz kılıp kılmaman bizide bağlar. kılmadığın namazın hesabı bizden de sorulur dediler. offf delirmemek elde değil. bazen diyorum ki evlenip gideyim kurtulayım bunlardan..
 
Herkese Merhaba,

Kızlar hemen konuya girmek istiyorum. Artık ciddi anlamda bunaldığımı hissediyorum. Nefes alırken boğazıma batıyor resmen.. Konuşurken farkediyorum da çok ürkek olmaya başladım.. İçten gülemiyorum. Kızlar sorun şu ; Ailem ve ben o kadar farklı yapılara sahibiz ki , o kadar farklı düşüncelere sahibiz ki bazen şaşırıyorum bir evlat ile aile arasında nasıl bu kadar görüş farkı olur diye. Şunu belirtmeliyim ki 25 yaşındayım , mesleğimi elime aldım çok şükür. Ama kızlar ters giden bir şeyler var ben kendi hayatımı yaşamıyorum.. :5: Ailem daha fazla muhafazakar yapıya sahip bir aile , bense öyle düşünen birisi değilim. Ama son dönemde farkettim ailemin benden dini anlamda beklentileri var.. Ben uygun bir dille hiç birine karşılık veremeyeceğimi belirttim. Ama terslendim.

Ben aileme saygı duyarken ailem bana saygı duymuyor kızlar.. :50: Annem , akrabalarımızın fotoğraflarına bakıp '' Çıplak gibi giyinmiş resmen '' gibi ithamlarda bulunuyor.. Ben karşılık verince de : '' Straplez giyen çıplaktır '' diyor , yani bana gönderme yapıyor aslında.. Kızlar ben giyim konusunda kendime sınırlar koyan birisi değilim , sınırlar koyana sonsuz saygım var lütfen yanlış anlaşılma olmasın.

Ayrıca çok fazla alkol kullanan birisi değilim ama özel günlerde , belirli günlerde vs kullandığımdan sadece annemin haberi var kızlar siz düşünün artık durumumu.. :43: Oysa bana göre alkol kullanmak aşırıya kaçılmadığı sürece , başkalarına zarar verilmeyecek şekilde tüketilince bir suç teşkil etmiyor. Yoruldum artık , farklı bir eve çıkmayı düşündüm ancak liseye giden bir kardeşim var ve onun da aynı şeyleri yaşamasını istemiyorum . Yanında olup destek olmalıyım o yüzden.. Arkadaşlarımla bu konuyu görüşüyorum. Aslında normal hayatımda çok aktif bir insanım ama ailemin bana olan bu tutumu gerçekten yoruyor , Farklı fikirler almak istedim. Okuyan ve Okumayan Herkese Çok Teşekkürler ..

-Kızlar bir de şunu söylemek istiyorum , lütfen konuyu dini tartışma konusu yapmayalım. Konunun kapanmasını istemiyorum. Ben her iki tarafa da sonsuz saygı duyuyorum bunu belirtmek isterim.

bnce sırf açık giyinmek için ailenizin size saygı duymadığını düşünüyorsunuz ve bu yüzden bunalıma giriyorsunuz,hayatta o kadaar önemli aile sorunlarıyla başetmeye çalışırken aslında onların öyle yaşayıp öyle görmüş olmasına saygı duymuyor ve sinir oluyorsunuz.Bence yine açık giyinebilirsiniz ama biraz daha aşırıya kaçmadan giyseniz kafanız daha rahat olsa daha iyi değil mi şeker.Allah daha büyük psikolojik şeylerden korusun.evden çıkmanı tavsiye etmem daha büyük sorunlar yaşaman muhtemel.Kız kardeşinide bu şekilde yönledirme o kendi tercihini kendisi yapabilir.
 
O başkalarını eleştirme olayı benim annemde de var. Gerçekten safça duygularla kendi çocuklarına konduramıyor mu yoksa gizliden laf mı sokuyor anlayamıyorum. Temelde çok baskıcı bir aile değil aslında bizimkiler, özellikle babam rahat bir adamdır ama annem bazen öyle şeyler söylüyor ki, şaşırıyorum, nasıl böyle habis düşünebilir diye. Mesela geçen geç bir saatte sokakta tacize uğrayan bir kadınla ilgili konuşuyorduk. O saatte dışarda ne işi varmış ki hak etmiş bence tarzı birşey söyledi. E bende gece dışarı çıkıyorum, ablamlar da öyle. Öyle gizli saklı da yapmıyor kimse ama, içki konusunda da aynı şekilde, nedense rahatsız olduğu konularda direk belirtmek yerine başkaları üzerinden kaba eleştiriler yapmayı tercih ediyor, sırf millet hakkında bu kadar atıp tuttuğu için başımıza bir iş gelicek birgün diye korkuyorum.
 
artık 25 yaşına gelmişsiniz, bişe sorucam evlilik gibi bir düşünceniz yok mu? eğer yoksa kızkardeşinizi de yanınıza alıp ayrı eve çıkma gibi bir durumunuz olabilir mi? yani ailen buna müsade edermi?
seni çok iyi anlıyorum aslında, ben de 23 yaşındayım. ailem çoooook muhafazakar.. bildiğin gibi değil. sokakdaki kızları, insanları giyim tarzlarından dolayı yargılarlar. azcık dar giyinmiş olsun ya da açık kötü kadın derler. hatta hani şu kürk tarzı peluş yelekler oluyor ya ondan giyen bi kıza arkasından O...pu demişlerdi :19:
bana da sürekli baskı yaparlar kuran okumam, namaz kılmam için. yanlış anlaşılmasın ben zaten dinime bağlı biriyim ama böyle yapmaları beni çileden çıkarıyor. bütün ailem böyle.. geçenlerde bana namaz kılıyomusun diye sordular bende kılmadığım halde evet, peşine "neden" dedim. niye sordun gibisine. senin namaz kılıp kılmaman bizide bağlar. kılmadığın namazın hesabı bizden de sorulur dediler. offf delirmemek elde değil. bazen diyorum ki evlenip gideyim kurtulayım bunlardan..

Şuan gayet yolunda giden bir ilişkim var ama şuan evlilik için ikimizde hazır değiliz , 1-2 sene içinde evlenmeyi düşünebiliriz ancak , kaldı ki evlensem de ailemin bana tutumu değişmeyecektir , Sizin de işiniz zormuş gerçekten , aileler keşke biraz daha anlayışlı olabilse..
 
bnce sırf açık giyinmek için ailenizin size saygı duymadığını düşünüyorsunuz ve bu yüzden bunalıma giriyorsunuz,hayatta o kadaar önemli aile sorunlarıyla başetmeye çalışırken aslında onların öyle yaşayıp öyle görmüş olmasına saygı duymuyor ve sinir oluyorsunuz.Bence yine açık giyinebilirsiniz ama biraz daha aşırıya kaçmadan giyseniz kafanız daha rahat olsa daha iyi değil mi şeker.Allah daha büyük psikolojik şeylerden korusun.evden çıkmanı tavsiye etmem daha büyük sorunlar yaşaman muhtemel.Kız kardeşinide bu şekilde yönledirme o kendi tercihini kendisi yapabilir.

Sanırım bazı şeyleri yanlış anlamışsınız , ben onlara fazlasıyla saygı duyuyorum ve onların açısından bakınca onları haklı bulabileceğimi söyledim zaten. Ama benim derdim açık giyinmek kapalı giyinmek mevzusu değil. Ben zaten bu tip sınırlar koymam bu yaşıma kadar istediklerimi giydim ama ailemin bana olan o bakış açısı ister istemez üzüyor beni. Eğer aileme saygı duymasaydım onları da benim hayat görüşüme benzetmeye çalışırdım ama öyle bir şey yapmıyorum. Kardeşim konusunda ise ; Ona da asla karışmam. Sadece o şuan genç kız ve ben genç kızken bazı sorunlar yaşamıştım , onları yaşamasını istemiyorum. Destek olmalıyım ki yanında ablası olduğunu farkedip özgürce karar versin baskılarla verilmiş hiç bir karar doğru değildir sonuçta. Konumu okuyup cevaplandırdığınız için çok teşekkür ederim. Yazı üzerinden anlattığım için bazı şeyler yanlış anlaşılabiliyor doğal olarak.
 
O başkalarını eleştirme olayı benim annemde de var. Gerçekten safça duygularla kendi çocuklarına konduramıyor mu yoksa gizliden laf mı sokuyor anlayamıyorum. Temelde çok baskıcı bir aile değil aslında bizimkiler, özellikle babam rahat bir adamdır ama annem bazen öyle şeyler söylüyor ki, şaşırıyorum, nasıl böyle habis düşünebilir diye. Mesela geçen geç bir saatte sokakta tacize uğrayan bir kadınla ilgili konuşuyorduk. O saatte dışarda ne işi varmış ki hak etmiş bence tarzı birşey söyledi. E bende gece dışarı çıkıyorum, ablamlar da öyle. Öyle gizli saklı da yapmıyor kimse ama, içki konusunda da aynı şekilde, nedense rahatsız olduğu konularda direk belirtmek yerine başkaları üzerinden kaba eleştiriler yapmayı tercih ediyor, sırf millet hakkında bu kadar atıp tuttuğu için başımıza bir iş gelicek birgün diye korkuyorum.

Sanırım çoğu anne yapıyor bunu :25: Direkt olarak bana söylese yine ben uygun bir şekilde cevap verir görüşlerimi savunurum. Ama başkası üzerinden söyleyince ben cevap versem 'Avukat olmalıymışsın' gibi garip söylemlerde bulunabiliyor annem. Aslında ailemi çok severim , yani şimdi böyle yazınca ailemden nefret eden bir kişi gibi gözükmek asla istemem çünkü onların benim üzerindeki emeğini ve sevgisini inkar etmek çok büyük haksızlık olurdu.
 
Back
X