Nerden başlasam ne yazsam bilemiyorum doğuda baskı altında büyümüş hor görülmüş dışlanmış dış görüntüsü nedeni ile hep dalga geçilmiş bir insan oldum ortaokulada başladı benim ailevi sorunlarım abim evli onunla kalıyordum sürekli beni elestirerek ezerek küçük düşürerek insan yerine koymadi hiç ben aldırış etmedim kendi imkanlarim ile okumaya çalıştım univeriste kazandım okudum bitirdim o ise hep bana başka insanları övdü başka insanlarda küçük yaşta evlenmiş çocuklu kızlardi okulumu bitirdim çok istediğim polislik mesleğine başvurumu yaptım mülakata hazırlanıyorum içimde kazanacagim his o kadar kuvvetli ki ama yine o başladı bu akşam benimle dalga geçmeye düz yolda yuruyemzmisim ben çok ağrıma gidiyor artık konuştuğum bir çocuk var ben yüzüne bakamıyorum insanların özellikle öz abimin ithamlari aklıma geliyor ben aynaya bakamıyorum yüzümden nefret ediyorum herşeyden ümidimi kesmisim bir insan yüzüne bakamazmi ben ışığı kapatıyorum kendimi aynada gormim diye ben bunlari nasıl atlaticam biri kaşın der biri burnun der biri zayifsin der ben çok yoruldum