Aileden uzakta yaşamak

Iremizm

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
23 Ocak 2022
246
173
53
31
Merhabalar. Normal de İstanbul'da yaşıyordum. Evlendim, bir yıl oldu eşim memur olduğu için Hakkari'de yaşıyoruz. Eşim iyi bir insan her konu da bana yardımcı oluyor. Ben ailemden uzakta yaşamaya bir türlü alışamadım. Hep mutsuzum. 15 gün önce ailemin yanına geldim şimdi tekrar dönüyoruz ve ben ağlıyorum.

Bu durum da olan arkadaşlar var mı? Nasıl adapte oldunuz? Ben bir türlü alışamadım
 
Zamanla alışırsınız benim de eşim memur olduğu için hep gurbette geçti ömrüm halada gurbetteyim Arkadaş çevreniz falan yokmu vakit geçireceğiniz ?
 
Zamanla alışırsınız benim de eşim memur olduğu için hep gurbette geçti ömrüm halada gurbetteyim Arkadaş çevreniz falan yokmu vakit geçireceğiniz ?
Aslında arkadaşım var ama ben kendimi yalnız hissediyorum bu zamana kadar ailemden hiç uzak kalmamıştım sanırım ondan
 
Ben üniversite için şehir değiştirdiğimde benden mutlusu yoktu. Ama evlendiğimde ailemle aynı şehirde yaşamama rağmen içim bir tuhaftı, sanırım artık oraya ait olmadığını düşündüğün için oluyor bilmiyorum.
 
Aslında arkadaşım var ama ben kendimi yalnız hissediyorum bu zamana kadar ailemden hiç uzak kalmamıştım sanırım ondan
Geçici bir süreç cnm dediğim gibi zamanla alışırsınız bir de çocuğunuz falan olursa daha kolay adapte olursunuz arkadaşlarınızla vakit geçirin tv proğramlarını takip edin elişi yapın vs vs sadece Ailenize odaklamayın kendinizi
 
Aslında arkadaşım var ama ben kendimi yalnız hissediyorum bu zamana kadar ailemden hiç uzak kalmamıştım sanırım ondan
Merhaba, kaç yaşındasınız? Ben de gurbette yalnızım. Genelde sevdiğim şeylerle uğraşarak oyalanıyorum. Dizi - film - kitap - yemek tarifleri.
 
Evet orayı evim olarak göremiyorum. Neden böyle bilmiyorum
 
Zamanla alışacaksiniz. daha çok yeni evlisiniz evinize benimseyince geçecektir. Bende gurbette gelinim sekiz yıllık nerdeyse. İlk zamanlar salya sümük ağlaya ağlata gelirdim. Şimdilerde hadi Allah'a CC emanet deyip dönüyoruz. Yine duygusallık oluyor ama beni geri alın demiyorum en azından ilk zamanlar beni bırakmayın diyordum
 
İyi memurun tayin hakkı var. Benim eşim özel sektörde ben napıyım
 
Evlenene kadar ailemden universute egitimim de dahil hic ayrilmadim. Ama evlendigimden beri evimi o kadar sevdim, benimsedim ve sahiplendim ki ben 15 gun annemlerde kalsam evimi ozledim diye aglarim yani. Bi kere esimle basbasa kalamiyorum, kendim yalniz evimde kalamiylrum. Cok zor. Ve bununn tamamen evliligin tadini almakla, esini cok sevmekle alakali oldugunu düşünüyorum. Evliligim, esim jyi diyorsunuz ama ailenizi ozlemenize sbeep olan bi eksiklik duygusu var bence bir noktada
 
Kimi insan hemen adapte olur kimisinin ayları bulur. Bende üniversiteyi Antalya'da okumaya gittiğimde kendimi yetim çocuk gibi hissetmiştim. Şehrin güzelliği beni büyülüyordu ama içim bi buruktu. 1.5 ayı buldum alışmam sonra arkadaş ortamı, kurslar, etkinlikler, seyahatler derken bu seferde '' ben memleketime gitmiyceğğmm hayırr '' diyordum çocuk gibi Bi uğraşınız olursa aslında sizi daha kısa sürede alıştırıyor o şehre.
 
Bence asıl sorun küçük şehirde yaşamanız. Daha sosyal ve büyük bir şehirde olsaydınız çevre edinir, gezip tozar, aktivitelere katılırdınız. Bu imkan olmayınca yalnızlığa düşüp ailenizi özlüyosunuz. Tayin hakkı gelince büyük bir şehre giderseniz sorun çözülür gibi geldi bana.
 
Ailemin yanında daha zorlaniyorum ben ya
Evim evim güzel evim, oh sakinlik
 
Calisiyormusunuz evliligin evinin tadini cikar bunlar gececek yine tayin gelecek
 
Zamanla alışırsın eşini üzme eşinin işide zordur hemsizi idare edicem hemde işine adepde olması zor oluyordur. Sonuçda eşinizde o memleketli değil adamın işini kolaylaştırın zorlaştırmayın.
 
Büyümeden, iş sahibi olmadan, kendi ayaklarınızın üzerinde durmadan aile yanından çıkıp evlenmeseydiniz keşke. Böyle yapınca 28 yaşında çocuk gibi davranıyor insan.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…