Aileden uzakta yaşamak :(

maviada1

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
7 Ocak 2016
31
14
34
Merhaba kızlar 7.ayımız bitiyor evleneli malesef istanbuldan kastamonuya geldim kendi isteğimle evlenerek bu zamana kadar bi sorun yoktu gayet iyiydim yaşıyodum ama şimdi çok zor geliyo 20 gün falan oluyo hamile olduğumu öğrendim hamile kalmakta istemiyodum kazayla oldu oda psikolojimi çok bozdu yani hamilelikten mi bilmiyorum burda bi dk bile durmak istemiyorum kendi akrabam tanıdığım hiç kimsem yok annemi kardeşlerimi çok özlüyorum onların yanında olmak istiyorum bu yüzden ağlıyorum kendimi çok yalnız hissediyorum şu an çok pişmanım buraya gelmeyi kabul ettiğim için kendimi hapsedilmiş gibi bi yabancı gibi hissediyorum burdan gitmeyi çok istiyorum.Şimdi kpssyede hazırlanıyorum o şekilde daha yakınlaşma yada gitme imkanım var oda kolay değil tabi bana fikir verin başka nasıl bi çözüm bulabilirim?gerçekten çok bunaldımmm şu anda ağlıyorum...
 
Tam olarak neden Kastamonu'dasınız? Eşinizin tayini mi orada yoksa ailesi mi?
 
aileside burda ve işide burda olduğu için ama eşim memur değil yani istanbuldada iş bulabiliriz
 
Kesinlikle yapamam diyorsanız eşinize güzel güzel anlatın. Hamileliğimi annemin yakınında yaşamak istiyorum, çocuğumu büyütürken annemden destek almak istiyorum deyin. Eşiniz anlayışlı bir bey ise sorun olmayacaktır.
 
Kesinlikle yapamam diyorsanız eşinize güzel güzel anlatın. Hamileliğimi annemin yakınında yaşamak istiyorum, çocuğumu büyütürken annemden destek almak istiyorum deyin. Eşiniz anlayışlı bir bey ise sorun olmayacaktır.
benim ağladığımı üzüldüğümü görüyo burdan gitmek istediğimi biliyor ben üzülünce oda üzülüyor çokta karşı değil ama nasıl tamamen ikna olur bilmiyorum şimdi o hale geldim ki ikna olmazsa 3 4 sene sonra çocuğum biraz büyüyünce olmazsa boşanır giderim diye bile düşünmeye başladım. Birde hamilelikten önce eşimi çok severdim evliliğim için hep şükrederdim hamilelikle birlikte eşimden soğumaya başladım hamilelikte oluyomuş sonra geçiyomuş diye okudum ama bu duygu beni çok korkutuyo ya geçmezse diye düşünmekten yıprandım
 
benim ağladığımı üzüldüğümü görüyo burdan gitmek istediğimi biliyor ben üzülünce oda üzülüyor çokta karşı değil ama nasıl tamamen ikna olur bilmiyorum şimdi o hale geldim ki ikna olmazsa 3 4 sene sonra çocuğum biraz büyüyünce olmazsa boşanır giderim diye bile düşünmeye başladım. Birde hamilelikten önce eşimi çok severdim evliliğim için hep şükrederdim hamilelikle birlikte eşimden soğumaya başladım hamilelikte oluyomuş sonra geçiyomuş diye okudum ama bu duygu beni çok korkutuyo ya geçmezse diye düşünmekten yıprandım

Hamilelik tecrübem olmadığı için değişen duygularınıza yorum yapamıyorum. Ama madem eşiniz de taşınmak konusunda ılımlıymış siz de eşinize açıkça isteğinizi söyleyin. Hamileliğiniz ilerleyince taşınmak, ev kurmak, yeni düzene alışmak daha zor olmaz mı?
 
Ayni durumu bende yaşıyorum. Aileden uzak olmak cok zor. Cocugum buyudugunu annem dogru duzgun goremicek anca ayda bir veya iki ayda bir. Esin orayi birakip gelirse senle cok anlayisliymis gercekten derim. Cunki benimki asla oturdugu sehirden tasinmaz..
 
Eğer mutsuzsanız gebeliğiniz ilerlemeden çözüm bulmaya çalışın. Çünkü doğunca bakımı,uykusuz kalması,hastalığı vs bin türlü hali var şimdiden böyleyseniz o zaman daha da zorlanırsınız.

Eşinizle konuşun bakalım o ne dicek..
 
Zamanla alışıyorsunuz.oraya değilde o şekilde yaşamaya.Bende 14 senedir herkesten uzak bir şehirdeyim uzaktan dahi akrabamız yok burda benimde eşiminde.memlekete gideceğim günleri işaretlerdim alarm kurardım sanki unutacağım.

Akrabaların yanına gelince iyiki çok uzağım diyorum şimdi.Belki artık kendi kendimize yaşamayı öğrendiğimiz içindir belkide çocuklarım büyüdü bana yoldaş oldular diye.

Kötü düşünmeyin hamilelikte böyle düşünceler çok geliyor doğumla birlikte hepsi gidiyor.İnşallah gönlünüzce olur.
 
Hamilelik tecrübem olmadığı için değişen duygularınıza yorum yapamıyorum. Ama madem eşiniz de taşınmak konusunda ılımlıymış siz de eşinize açıkça isteğinizi söyleyin. Hamileliğiniz ilerleyince taşınmak, ev kurmak, yeni düzene alışmak daha zor olmaz mı?
bende hamilelikten sonra gitsek daha iyi olur diye düşünüyorum şu an bulantılarım çok fazla çalışamam eğer gidersek inşaallah bende çalışıp eşime destek olmak istiyorum.yeterki gitsek herşeye razıyım bi sene sonra da olsa...
 
Hamileyken bu duyguları bende yaşadım ailenden, memleketinden seni uzaklaştıran kişi olduğu için eşinden soğuyorsun zamanla öfke de duyacaksın. hormonlar yüzünden bunlar geçiyor merak etme.
 
Eğer mutsuzsanız gebeliğiniz ilerlemeden çözüm bulmaya çalışın. Çünkü doğunca bakımı,uykusuz kalması,hastalığı vs bin türlü hali var şimdiden böyleyseniz o zaman daha da zorlanırsınız.

Eşinizle konuşun bakalım o ne dicek..
evet şu an çok mutsuzum günler geçmek bilmiyor
 
Zamanla alışıyorsunuz.oraya değilde o şekilde yaşamaya.Bende 14 senedir herkesten uzak bir şehirdeyim uzaktan dahi akrabamız yok burda benimde eşiminde.memlekete gideceğim günleri işaretlerdim alarm kurardım sanki unutacağım.

Akrabaların yanına gelince iyiki çok uzağım diyorum şimdi.Belki artık kendi kendimize yaşamayı öğrendiğimiz içindir belkide çocuklarım büyüdü bana yoldaş oldular diye.

Kötü düşünmeyin hamilelikte böyle düşünceler çok geliyor doğumla birlikte hepsi gidiyor.İnşallah gönlünüzce olur.
inşaallah hepsi gider ilk defa hamile kaldığım için korkuyorum bu duygular geçmicek diye sizin gibi hamilelik yaşamış kişilerin tecrübelerini duymak beni biraz rahatlatıyo
 
Hamileyken bu duyguları bende yaşadım ailenden, memleketinden seni uzaklaştıran kişi olduğu için eşinden soğuyorsun zamanla öfke de duyacaksın. hormonlar yüzünden bunlar geçiyor merak etme.
çok sinirliyim bide evet çok değişti huylarım inşaallah dediğiniz gibi olur
 
benim ağladığımı üzüldüğümü görüyo burdan gitmek istediğimi biliyor ben üzülünce oda üzülüyor çokta karşı değil ama nasıl tamamen ikna olur bilmiyorum şimdi o hale geldim ki ikna olmazsa 3 4 sene sonra çocuğum biraz büyüyünce olmazsa boşanır giderim diye bile düşünmeye başladım. Birde hamilelikten önce eşimi çok severdim evliliğim için hep şükrederdim hamilelikle birlikte eşimden soğumaya başladım hamilelikte oluyomuş sonra geçiyomuş diye okudum ama bu duygu beni çok korkutuyo ya geçmezse diye düşünmekten yıprandım
Psikolojik destek alın çünkü sağlıklı dusunemiyorsunuz sizinle hayatını ve hayallerini birlestirmis bir insan var onu hangi gerekçeyle bosayacaksiniz memleket ozlemiylemi
 
inşaallah hepsi gider ilk defa hamile kaldığım için korkuyorum bu duygular geçmicek diye sizin gibi hamilelik yaşamış kişilerin tecrübelerini duymak beni biraz rahatlatıyo
Başka bir sıkıntınız yoksa zamanla geçecek.birazda beklenmeyen gebeliğin sıkıntısı bu şekilde düşündürüyor bebek olduktan sonra geçiyor . Zaten doğunca onla uğraşıyorsunuz o ara ailenizde gelir uzun süre beraber kalırsınız.Allah sağlıkla kucağınıza almayı nasip etsin.
 
Ayni durumu bende yaşıyorum. Aileden uzak olmak cok zor. Cocugum buyudugunu annem dogru duzgun goremicek anca ayda bir veya iki ayda bir. Esin orayi birakip gelirse senle cok anlayisliymis gercekten derim. Cunki benimki asla oturdugu sehirden tasinmaz..
evet dedğin gibi annem kardeşlerim göremicek bazen sanki ölüm gibi geliyor kader arkadaşıyız sizinle ama ben imkanları zorlicam zamana göre bakalım ne olcak hergün durmadan dua ediyorum umarım Allah dualarımızı kabul eder
 
Başka bir sıkıntınız yoksa zamanla geçecek.birazda beklenmeyen gebeliğin sıkıntısı bu şekilde düşündürüyor bebek olduktan sonra geçiyor . Zatenbebeğin doğunca onla uğraşıyorsunuz o ara ailenizde gelir uzun süre beraber kalırsınız.Allah sağlıkla kucağınıza almayı nasip etsin.
çok şükür başka bi sıkıntım yok eşimde aileside çok iyidir eşim her türlü yardımı yapar bana evet bebeği bi türlü hala kabullenemedim.Amin teşekkür ederim.
 
Merhaba kızlar 7.ayımız bitiyor evleneli malesef istanbuldan kastamonuya geldim kendi isteğimle evlenerek bu zamana kadar bi sorun yoktu gayet iyiydim yaşıyodum ama şimdi çok zor geliyo 20 gün falan oluyo hamile olduğumu öğrendim hamile kalmakta istemiyodum kazayla oldu oda psikolojimi çok bozdu yani hamilelikten mi bilmiyorum burda bi dk bile durmak istemiyorum kendi akrabam tanıdığım hiç kimsem yok annemi kardeşlerimi çok özlüyorum onların yanında olmak istiyorum bu yüzden ağlıyorum kendimi çok yalnız hissediyorum şu an çok pişmanım buraya gelmeyi kabul ettiğim için kendimi hapsedilmiş gibi bi yabancı gibi hissediyorum burdan gitmeyi çok istiyorum.Şimdi kpssyede hazırlanıyorum o şekilde daha yakınlaşma yada gitme imkanım var oda kolay değil tabi bana fikir verin başka nasıl bi çözüm bulabilirim?gerçekten çok bunaldımmm şu anda ağlıyorum...
gecer insallah esine anlat bakalim ne diyecek belki esinde kabul eder gidersiniz İstanbul a
 
Merhaba kızlar 7.ayımız bitiyor evleneli malesef istanbuldan kastamonuya geldim kendi isteğimle evlenerek bu zamana kadar bi sorun yoktu gayet iyiydim yaşıyodum ama şimdi çok zor geliyo 20 gün falan oluyo hamile olduğumu öğrendim hamile kalmakta istemiyodum kazayla oldu oda psikolojimi çok bozdu yani hamilelikten mi bilmiyorum burda bi dk bile durmak istemiyorum kendi akrabam tanıdığım hiç kimsem yok annemi kardeşlerimi çok özlüyorum onların yanında olmak istiyorum bu yüzden ağlıyorum kendimi çok yalnız hissediyorum şu an çok pişmanım buraya gelmeyi kabul ettiğim için kendimi hapsedilmiş gibi bi yabancı gibi hissediyorum burdan gitmeyi çok istiyorum.Şimdi kpssyede hazırlanıyorum o şekilde daha yakınlaşma yada gitme imkanım var oda kolay değil tabi bana fikir verin başka nasıl bi çözüm bulabilirim?gerçekten çok bunaldımmm şu anda ağlıyorum...
ozel olmazsa neden bu kadar pismansıniz ailenizin onay imi yoktu evliliginize
 
X