Ailem genç kızlık hevesimi elimden aliyor

normalde ben de bi anne olarak birine böyle bir tavsiye vermezdim ama sizin durumunuzda bence yapmanız gereken şey dışarda istediğiniz gibi makyaj yapıo eve gelirken yüzünüzü yıkamak. zorla kapattıkları düşünülürse fazla muhafazakarlar bu yüzden baskı yapıyorlar size. içinde olduğumuz durumlara bakarsak çocuklarını korumaya çalışıyor da olabilirler ama bu şekilde olmaz
 
Okuluma devam ediyorum ama piskolojik sorunlarım yüzünden biraz ara verdim sadece. Ki böyle bir ailede akademik durumumun kötu olma gibi bi şansım yok


Şu düşünceniz beni çok mutlu etti.Psikolojiniz çok sağlıklı olmamasına rağmen gayet aklı başında düşünüyorsunuz.Ben zamanin sizin lehinize işleyeceğini eminim ❤️
 
Ben sanırım o özgürlüğü elde etsem bile mutlu olacağımı sanmıyorum. 9 yıl sonra ilk defa saçlarımı açabildim ama sonra saçlarımdan nefret edip tüm saçlarımı kazıdım. Kendi paramı kazanıp kendi ayaklarımın üstünde dursam bile istediğimi yaptiramazlar herşey kursağımda kaldı çünkü

İşte o zaman arkanıza bakmadan gidersiniz .Şu an gitseniz yağmurdan kaçarken doluya tutulmak olur.
 
Öncelikle hemen bir psikolog randevusu alın, size çok iyi gelecek. Sankinlesip kendinizi toparlayinca okulunuza dönün, inanin her şey daha iyi olacak. Para güçtür, sen para kazanıp ben görevime gidiyorum dedikten sonra kimse hiçbir şey yapamaz. Yaşça çok daha büyüğüm sizden, bu kadar olmasa da baskıcı bir ailem vardı, şimdi ne yapacaksam önden haber dahi veriyorum. Üniversite sonuna kadar kendimi genç kız gibi hissedemedim, aynı şekilde baskı altında hissettim.

Her şey düzelir, yeter ki kariyerin olsun
 
Anladim. Evet bazen bu da ise yarayabiliyor. Ustteki uye de hakli. Ama her seye supheyle bakar olduk biz de. Devlette ne kadar verimli olur bilmiyorum ama bi psikologa gitmelisin evet.

Böyle konuları gördükçe Atatürk’e binlerce kez minnet duyuyorum en azından kadınlarımız okuyup meslek sahibi olunca özgürleşebiliyor en azından devlet kadınları özgür bırakıyor
Konu sahibi tıp okuduğuna çok sevindim inş okul bitince özgür ve mutlu bir hayata başlayacaksın
Benim buraya bu yaşadığım şeyleri yazmam, açılıp saçımı kazitmam bilene Atatürk sayesinde oldu gerçekten ona çok fazla borcumuz var. İnşallah tüm kadınların mutlu bir hayatı olur.
 
Öyle olmuyor okulu bitirip ataninca ailenin gözünde kızımız memur oldu güveni geliyor.Aynisini yaşayan arkadaşım var hatta liseyi bile okutmadilar kıza da gizli gizli açıktan okudu."Ben üniversiteyi kazandım" deyince gönderdiler.

Hem diyelim ki okudu ,atandı ve aile göndermiyor.Çikar gider habersiz, kendi başına yaşayacak parası olduktan sonra kim kendi olmaktan vazgeçer ki?
Bizzat yaşayam biri olarak yazdım, eğer evlenmesem ailem benimle gelirdi atandığım şehre. Bu tür ailelerde hele 20 yaşında kolay değil ben ayrı eve çıkacağım deyip çıkmak.
 
Ben genç bir kızım ama ailem o kadar katı ki bir genç kız gibi davranma izin vermiyorlar. Bu yaşıma kadar bir kere makyaj yapmama süslenmeme bakım yapmama izin vermediler ya da laf soktular, söylendiler, ima yaptılar veya tehdit ettiler. Kendimi bu yüzden hiç beğenemiyorum. Makyaj yapamıyorum. Daha yeni kendime bı hevesle eyeliner aldım diye annemin yüzü 5 karış düştü tüm gün sinirle nefretle davrandı bana. İçimde heves falan da kalmadı. Bu yüzden yüzüme hiç makyaj bile yapamıyorum bakım bile yapamıyorum. Sadece her gün yüzümü yıkar dişimi fircalarim. Beni zamanında zorla kapattıkları için şimdi saclarimdan da nefret ediyorum en yakın zamanda saçlarımı kazıyacağim. Artık tümüyle erkek gibi davranicam çünkü artık içimde kız gibi davranma hevesi bırakmadılar. Saclarimin omzuna duşmesinden bile nefret ediyorum. Normalde yasitlarim upuzun saçlarıyla çok mutlu olurken ben saçlarimdan iğreniyorum. Daha fazla bu saçla duramam. Bende makyaj yapmak istiyorum ama makyaj yapınca evde kıyamet kopmasını oruspu damgası yemeyi istemiyorum. Bende bakım yapmak istiyorum ama bakım yapınca senin sevgilinim var diye imalar yapıp günümü zehir etmelerini istemiyorum. Sonra neden bakımsızsin diye beni azarlıyorlar. Bu kadar uzun yazdığım için özür dilerim.
Açıkçası bir benzerini çok küçükken yaşadım ve o dönemde bunların hepsine karşı geldim. Yıllarca ailemden ayrı yaşadım şuan ise evliyim. Evet benim için zor zamanlarda oldu ama pişman değilim yine olsa yine yaparım. Yanlış yönlendirmek istemem ama 20 yaş küçük bir yaş değil bende şuan 23 yaşındayım. Çalışıp birikim yapıp yaşantını ayırmanı tavsiye ederim. Onlar senin ailen olabilirler ama kim olursa olsun kendine böyle bir haksızlık yapılmasına izin verme. Umarım hayat boyu güzelliklerle karşılaşırsın ❤️
 
Back
X