ailem istemiyor neden ;((

merhaba kızlar aslında bir derdim var köşesinde şu an bi topiğim var ama konu benim ailem olunca buraya da yazma gereği hissettim belki daha çok görüş alma şansım olur diye..2 yıldır biriyle beraberim.kendisi mühendis ve bir firmada çalışıyor.istanbulda.aslen de erzincanlı.ben antalyalıyım ve şu an okulumu bitirdim ailemin yanındayım.atamaları bekliyorum ve henüz yeni mezun olmuş bir doktorum.ama muhtemelen atandığım yerden uzmanlık sınavına çalışmak için kısa bi süre sonra istifa edicem.olay ise ailemin erkek arkadaşımı istememesi.kesinlikle ayrıl ondan diyor annem yoksa bizi silersin diyor. sebep ise kültür farklılıkları.anneme göre en büyük sebep ise istanbulda oturmaları. yani o aslında beni eninde sonunda yanıbaşında tutmak istiyor.mecburen ayrılıyorum.erkek arkadaşım da çok perişan ben de...yapacak birşey yok gibi..keçi inadı tuttu ailemi istemiyorlar onu ..üstelik tanımıyorlar bile.annemin tek derdi yanında olmayacağım korkusu.severken ayrılmak çok kötü ve çok kötü hissediyorum.diğer topiğimi de okuyabilirsiniz fikirlerinize açığım..inanın kendimi çok ama çok kötü hissediyorum..........senağlama

http://www.kadinlarkulubu.com/derdim-var/380046-tam-ters-bi-durum.html

http://www.kadinlarkulubu.com/ah-er...ilarimiz-gelecegimizayrilmak-istemiyorum.html

sence ailen neden istemiyor?

ortada değil mi. farklı olduğunuzu kendin de söylemişsin. ilişkinizin elle tutulur neresi var? sadece aranızdaki sevgi mi ? ki o da varsa şayet.

evlilikte denklik önemlidir ve her konuda denk olmalı ki evlilik sağlam olsun

yoksa çatlak durur en sonunda da tuz- buz :bbo:

Konuları okumadım ama tekrar tekrar konu açmaya ne gerek var !

İlk konudan devam edin aynı sorunlarınıza cevap bulmaya.

açtığınz konuların hepsinde size aynı şey söylenmiş hemen hemen. bence bunu göz ardı etmeyin.

Bende geçmişte senin yaşadığın şeyleri yaşadım.4 yıllık ilişkimi annem istemiyor diye bitirdim.Ve sonra yapamadım tekrar birleştik seve seve olmadı.Annem 2,5 yıl inat etti ölmem lazım dedi.Bende öğretmenim çalıştığım şartları görüp bşkasıyla evlenmediğiimi görünce tamam dedi isteksiz isteksiz.Bizde de ciddi olmasa da kültür farklılığı var aynı şehiri bırak akrabalarda da var kültür farkı.Neyse 1 yıllık evliyim Allah'a şükür çok mutuluyum.
Annem bile daha dün senin iyi bir evlilik yaptığını düşünüyorum dedi.İnsan hayatında aile çok önemli ama bir de toplumun biçtiği bir rol var kız çocuğu,okusun,yanımızda olsun ,evlensin hep yanımızda olsun.Bir aile olarak belki normal beklentiler ama ya senin hayatın sen başka bir bireysin bunu anlamalılar.Senin ailenden ayrı bir hayatın var,bir sosyal konumun var o yüzden istediğini yapmalısın.
Sevdiğin anlaştığın biri her zaman karşına çıkmaz ki ailende zamanla anlayacak.(benim annem bile anladıysa...)

Eşim doğulu, ben batılıyım....
İkimizde türkiyenin iyi üniversitelerinden mezun olmuş bireyleriz....
FArklı mezheplerdeniz....
Sırf bu yüzden ailem asla kabul etmedi...
TAnıştığımızda ikimizde mezun olmuş ve çalışma hayatına atılmıştık.. Ben 24 o 28 yaşındaydı. Yani önümüzde evlenmek için hiç bir engel yoktu, tek engel ailemdi....
Ama biz vazgeçmedik.... Devam ettik... Eşimin annesi kanser hastasıydı.... Eşim evlendiğimizi görmesini çok istedi, ama olmadı... Ailemi ikna edemedim...
Ama asla bana annem 1 yıla ölecek 1 yıl içinde evlenmem lazım demedi.... Daha sonrsında annesi biz evlenemeden vefat ettiği için bana ve aleme olan kırgınlığını dile getirdi, ama asla bunun için bana gönül koymadı, baskı yapmadı...
TAnıştıktan 6 yıl sonra evlendik.... Oysa ki daha 2. yılımızda evlilik kararı vermiştik, ama ailemin benim ondan vazgeçmeyeceğimi anlaması ve bu evliliğe izin vermesi 6 yıl sürdü...
Evlendiğiizde ben 30 eşim 34 yaşındaydık.... Evlilik için geç bir yaş mı??? Bence değil... Bu süre zarfında maaşlarımızla biriim yaptık, eşim ev aldı, ben araba aldım... Sonra eşya paralarını ufak ufak biriktirmeye başlamıştık ki, ailem ikna oldu... Bu arada ben de bir ev aldım....
ÇOk rahat hiç sıkıntısız bir nişan ve düğün dönemi geçirdik.. Çünkü birbirimizi çok iyi tanımıştık, maddi yetersizliklerimiz yoktu, yaşlarımız oturmuş olgunlaşmıştık, iktidar kavgalarımız kalmamıştı....

Evlendik... Eşimin ailesi daha 2 ay sonra ne zaman bebek gelecek diye dokundurmaya başladılar.... Eve temizlik için yardımcı bayan almam onlar için sosyetik olma göstergesitydi.. Bana karşı dile getirilmese de sosyetik geline çıktı adım....

Ama sevdiler beni, hiçbir zaman onlala hiçbir ortak yanım olmamasına rağmen onları küçümsemedim, onlara yanlışlarını göstermedim... Sonuçta eşimin ailesiydi... YAnlışlarıyla doğrularıyla eşimin ailesi....
Zaten çalışıyoruz içiçe yaşantılarımız yok....

Evlendikten 2 yıl sonra hamile kalmaya karar verdim, o da işten ayrılmam gerektiği ve krz ortamında iyi bir iş bulamadığım için.... Korunmayı bıraktıktan hemen sonra yeni bir iş buldum, ama bebek ten de vazgeçmedim.... Şidi hem çalışıyorum, hem hamileyim....
1 ay sonra eşimle evliliğimizin tam 3. yılında anne olucam.... Yani ben 33 eşim 37 yaşındayken....

Ama dediğim gibi eşim asla bana 1 yıl içinde evlenmem lazım, çalışan kadın iyi evhanımı olurmu falan gibi abuk sabuk düşüncelerle gelmedi.... Ailesi beni hala sosyetik gelin olarak görse de eşim asla bana böyle birşey ima etmedi, düşünmedi, hissettirmedi....

Mesele aileler arasndaki kültürel fark değil... O bir şekilde aşılabiliyor...
Önemli olan eşler arasında kültürel fark olmaması...
Gördüğüm kadarıyla sizin aranızda var....
İstanbulda yaşayıp üniv okuyup mesleğini eline almış olmasına rağmen ailesinin muhafazakar görüşlerinden sıyrılamamış bir sevgilin var.... Maalesef seni doktor olarak kabul etmeyecekler, ve sevgilin de kabul etmeyecek, zaten bunun sinyallerini de anneler çalışmaz falan diyerek vermiş...
Görünen köy kılavuz istemez...
Ayrılmanız senin kendi ayakların üzerinde durabilmen, kariyerin ve gelecekte daha iyi daha özgür daha mutlu bir hayat yaşayabilmen için tek yol...

huysuzvetatlikiz .!.:

.olay ise ailemin erkek arkadaşımı istememesi.kesinlikle ayrıl ondan diyor annem yoksa bizi silersin diyor. sebep ise kültür farklılıkları.anneme göre en büyük sebep ise istanbulda oturmaları. yani o aslında beni eninde sonunda yanıbaşında tutmak istiyor.mecburen ayrılıyorum.erkek arkadaşım da çok perişan ben de...yapacak birşey yok gibi..keçi inadı tuttu ailemi istemiyorlar onu ..üstelik tanımıyorlar bile.annemin tek derdi yanında olmayacağım korkusu.severken ayrılmak çok kötü ve çok kötü hissediyorum.diğer topiğimi de okuyabilirsiniz fikirlerinize açığım..inanın kendimi çok ama çok kötü hissediyorum..........senağlama

Genişletmek için tıkla...

Hekim oldugunuza gore en az 24 yaşında olmalısınız.Yarın öbür gün atamanız başka yere çıkarsa olsun kızım işsiz kal ama dizimin dibinde ol mu dıyecek yada antalyadan bırı ıle evlendınız dıyelım evlendıkten bır sene sonra esınızın tayını cıktı yada cok daha ıyı bır ıs ımkanı hayır gıtmeyın bosan kızım kocandan mı dıyecek annenız bunları bır sorarmısınız annenıze?

Canım aynı şeyı yaşadım diyebılırım .Ailemin beni vermeyeceklerini bildigim için canım yansada vazgectım .Severken cok zor oluyor .aradan 4 yıl gectı ve o suan evlendı

kimse evladının kötü olmasını istemez,benim annemde nişanlımı istemedi söylemediği laf kalmadı 1 yıl boyunca ona tavır aldım,beddualar ettim düşamın gibi gördüm küstüm konuşmadım,ama ne oldu el oğlu elinin tersiyle iteledi,demekki neymiş büyüklerin önsezilerine güvenmek lazımmış

ve şunuda söyleyeyim,kültürel farklılık çok önemli ,kim önemsiz diyosada gelsin karşıma,ben izmirliyim içanadolulu bi aileyle hiççç anlaşamadım,ne ben anlaşabildim ne ailem,çokk sorun çıktı kimse üstüne alınmasın ama içanadolu insanı çok havacı maddiyatçı ama icraata geldimi sıfır tipler