Ailem ve yalnızlık

Nomad Daughter · 12 Aralık 2022

Semia .!.:
Herkese merhaba
Çoğu zaman içimden konuştuğum şeyleri buraya dökeceğim. Amacım sadece kendimi yalnız hissetmemek.
29 yaşımdayım, üniden mezun olur olmaz atandım doğunun bir şehrine. Orada 5 yıl görev yaptım. 3 yılım dolunca evlendim. Şuan kendi ailemin yaşadığı şehrin komşu şehrindeyim yani Ankara'nın. 5 yıl boyunca ailem hiç yanıma gelmedi. Neyse uzak dedim kendimce haklı sebepleri vardı. Zaten uçaktan korkarlar, otobüale 20 saat falan... Lakin geçen yıl tayin istedim ve şuan aramız 1.5 saatlik bir mesafe. Taşınma sürecinde babamla beraber geldik buraya. Sonrasında da bir kez gelip bir gün kalıp döndüler, taşındıktan 3 ay sonra falandı. Hani bazen diyorum ki acaba ağaç kovuğundan mı çıktım. Bir iki kez sitem ettim. Evin küçük çocuğuna kardeşleri hep der ya "Seni çöpte bulduk sen bizim kardeşimiz değilsin" diye. Benim annem babam kimse söyleyin de bulayım bari dedim. 1.5 saatlik yerdeyim ama uzakmışım. Aynı mahalledr olacakmışım da o zaman yakın olurmuşum gelirlermiş. Neyse... Şimdi hamileyim 5.5 ay olduk. Asıl derdim üzüntüm zaten annem. İlk 3 ayı çok zor geçirdim. O sıralar Karadenizdeki memleketimizdeydiler. Ah annecim keşke yanımda olsaydın bana bakardın diye nazlandım. "Bizim bakanımız mı vardı sanki, kendine bak" deyiverdi. Telefonu kapatınca hüngür hüngür ağladım. Eğer kızım olursa ben onu hamileliğinde yalnız bırakmayacağıma söz verdim( Kızım oluyor geçen hafta öğrendik. Canım kızım ben yanında olacağım) Geçenlerde annemlerle telefonda konuşuyoruz, memleketten dönünce bana geleceklerini söylediler, annem bir hafta benle kalacakmış. Nasıl sevindim için için. Tüm kırgınlıklarımı attım bi kenara. Hayal kuruyorum annemle şöyle yaparız böyle vakit geçiririz anne kız başbaşa olmak iyi gelir vs... Bugün memleketten döndüler. Ne zaman geleceğini soruyorum bahaneler sıralanıyor. Neyse olsun diyorum onları halledince gel kal. Kalamam ki nasıl kalayım ve yine bahaneler... Kalmayacaksan gelme deyiverdim ben de. Bir kez daha kendimi sahipsiz hissettim. Sanki kayınvalidem benim gerçek annem. Beni seven de, şefkatini esirgemeyen de o. Ha bir de, ben annem gelecek diye sevindiğimden herkese annem gelip kalacak bizde dedim. Şimdi bir de yok kalmayacakmış demek var. Nasıl boynum bükülüyor bir bilseniz
Kafanızı ütülediğim için kusura bakmayın. En yakın arkadaşım da şuan hamile. Kızın üstüne yük olmak istemedim. Hoş sizlerin de bir sürü derdi var ama dertleşme köşesi olunca yazasım geldi.

Öncelikle Allah bağışlasın kızınızı, sağlıkla kucağınıza alırsınız inşallah. Maalesef bazı aileler böyle. Aynı sitemi kuzenim ederdi hatta en son '' hakkımı helal etmiyorum asla '' demişti. Erken doğum yaptı. Eşide kuzenim o yüzden ben gittiğimde elimden geldiğinde yardımcı olmaya çalışırdım kalmamı istiyorlardı çünkü aileden kimse gelmiyor ne erkek tarafı ne kız tarafından. Çok kırılmıştı oda. Ama her hafta aralarında 4.5 saatlik bi yol olduğundan sürekli onlar memleketine ailesine giderdi oda çok sıkıntı çocuk yollarda hasta olup duruyor düzenini alt üst ediyor. Siz yine şanslıymışsınız kayınvalideniz iyi biri :)

defne-28 · 14 Aralık 2022

Duygularınızı dökün ailenize
Sonrasında ummadığınız şekilde patlıyor çünkü içte biriken şeyler

zsnn · 14 Aralık 2022

içinizdekileri döküp, hafif mesafeyle devam edeceksiniz ben öyle yapıyorum. ve kabullendim artık ben yalnızım sadece kendi kurduğum çekirdek ailem var.

siz yine şanslısınız aileniz abinizede aynı davranıyormuş. benimkiler kız-erkek evlat ayrımı yaptılar.

boşa kendinizi üzmeyin. kendi kendinize yetin. kimsedende bişey beklemeyin.

birgün biraz şikayetlendiğim bir gün annem bana doğurduysan bakacaksın demişti. bende zaten ben bakıyorum demiştim.yapacak birşey yok

gulendam_34 · 14 Aralık 2022

Semia .!.:
Bizim gitmemizi istiyorlar daha çok. Zaten defalarca da gittik, kaldık. Şimdi yine söyledi siz gelin diye. Güzel davranıyorlar gittiğimizde, yine de bir şeyler hep eksik gibi. Hep bir boşluk var gibi

soğuk yapılı insanlar demek ki anne ve babanız

ergenliğiniz çok ağır mı geçti birde?
maalesef kimi anne babalar o günleri unutamayıp "amaaan zamanında yeteri kadar çektim" diye düşünebiliyorlar

bengumm · 14 Aralık 2022

Semia .!.:
Herkese merhaba
Çoğu zaman içimden konuştuğum şeyleri buraya dökeceğim. Amacım sadece kendimi yalnız hissetmemek.
29 yaşımdayım, üniden mezun olur olmaz atandım doğunun bir şehrine. Orada 5 yıl görev yaptım. 3 yılım dolunca evlendim. Şuan kendi ailemin yaşadığı şehrin komşu şehrindeyim yani Ankara'nın. 5 yıl boyunca ailem hiç yanıma gelmedi. Neyse uzak dedim kendimce haklı sebepleri vardı. Zaten uçaktan korkarlar, otobüale 20 saat falan... Lakin geçen yıl tayin istedim ve şuan aramız 1.5 saatlik bir mesafe. Taşınma sürecinde babamla beraber geldik buraya. Sonrasında da bir kez gelip bir gün kalıp döndüler, taşındıktan 3 ay sonra falandı. Hani bazen diyorum ki acaba ağaç kovuğundan mı çıktım. Bir iki kez sitem ettim. Evin küçük çocuğuna kardeşleri hep der ya "Seni çöpte bulduk sen bizim kardeşimiz değilsin" diye. Benim annem babam kimse söyleyin de bulayım bari dedim. 1.5 saatlik yerdeyim ama uzakmışım. Aynı mahalledr olacakmışım da o zaman yakın olurmuşum gelirlermiş. Neyse... Şimdi hamileyim 5.5 ay olduk. Asıl derdim üzüntüm zaten annem. İlk 3 ayı çok zor geçirdim. O sıralar Karadenizdeki memleketimizdeydiler. Ah annecim keşke yanımda olsaydın bana bakardın diye nazlandım. "Bizim bakanımız mı vardı sanki, kendine bak" deyiverdi. Telefonu kapatınca hüngür hüngür ağladım. Eğer kızım olursa ben onu hamileliğinde yalnız bırakmayacağıma söz verdim( Kızım oluyor geçen hafta öğrendik. Canım kızım ben yanında olacağım) Geçenlerde annemlerle telefonda konuşuyoruz, memleketten dönünce bana geleceklerini söylediler, annem bir hafta benle kalacakmış. Nasıl sevindim için için. Tüm kırgınlıklarımı attım bi kenara. Hayal kuruyorum annemle şöyle yaparız böyle vakit geçiririz anne kız başbaşa olmak iyi gelir vs... Bugün memleketten döndüler. Ne zaman geleceğini soruyorum bahaneler sıralanıyor. Neyse olsun diyorum onları halledince gel kal. Kalamam ki nasıl kalayım ve yine bahaneler... Kalmayacaksan gelme deyiverdim ben de. Bir kez daha kendimi sahipsiz hissettim. Sanki kayınvalidem benim gerçek annem. Beni seven de, şefkatini esirgemeyen de o. Ha bir de, ben annem gelecek diye sevindiğimden herkese annem gelip kalacak bizde dedim. Şimdi bir de yok kalmayacakmış demek var. Nasıl boynum bükülüyor bir bilseniz
Kafanızı ütülediğim için kusura bakmayın. En yakın arkadaşım da şuan hamile. Kızın üstüne yük olmak istemedim. Hoş sizlerin de bir sürü derdi var ama dertleşme köşesi olunca yazasım geldi.

Ay çok tatlısın ya her kadının içinde küçük bir kız çocuğu yatarmis. Kendimi gördüm yazdıklarınizda umarım biz annelerimiz gibi bir anne olmayız .

Semia · 14 Aralık 2022

gulendam_34 .!.:
soğuk yapılı insanlar demek ki anne ve babanız

ergenliğiniz çok ağır mı geçti birde?
maalesef kimi anne babalar o günleri unutamayıp "amaaan zamanında yeteri kadar çektim" diye düşünebiliyorlar

Ergenliğimi kendi içimde yaşadım. İçsel bir çocuktum. Canım sıkılınca köşeme çekilir ağlardım, günlük tutardım, arkadaşlarımla yazışırdım. Öfke patlamaları zaman zaman oluyordu her çocukta olabileceği kadar. Zaten bunlar ergenliğim doğasında var. Ama aşırı değildi. Abimle ergenliğimiz aynı döneme denk geldiği için fazlaca bunalıyordum. Soğuk yapılı oldukları doğru. Ben küçükken annem böyle değildi, şen şakrak bir insandı. Çocukluğumdaki annemi özlüyorum galiba

mslanlt · 14 Aralık 2022

Çok haklısınız uzulmekte. Annenizin tavirlarini tasvip etmiyorum.Ama belki de bunun de size kattığı bazı artılar vardır farkında değilsinizdir?
Mesela bende durum tam tersi.
Annem bana bağımlı yaşıyor, bunca zaman da cektirmedigi kalmadı, sanki ben onun annesiyim
Beni de kendine bağımlı hale getirmeye çalıştı. Çok buyuk sorjnlar yaşadım.hicnir zaman bana saygı duymadi duygusal anlamda yanımda olmadı.param bitince para verdi, hastayken basimda bekledi ama annelik sadece bu değil ki ? .hicbir zaman benimle azarlamadan beni yormadan konuşmadı benimle mesela.
İkide bir yanıma geliyorlar babamla benimle uğraşıyorlar. Kendi istedigim saatte uyuyamıyorum bile. bir acimi paylasamam rahatça anne ve babamla.ama onlari memnun etmeye calisirim sürekli, dengelemeye çalışırım çünkü kavga etmek, görüşmemek çözüm değil biliyorum. İçinden cikamadigim bir durum. Buraya yanıma geldiğinde nefes alamıyorum
Ve herşeyimi bu vakte kadar onlar yaptığı icin hayatın zorluklarıyla baş etmekte güçlük çekiyorum.. küçük bir zorlukta pes ediyorjm

Oysaki bir anne baba, herşeyden once çocuğunu sevmeli ve hayatın zorluklarıyla baş etmeyi öğretmeli ,arkasında durmalı.
Hiç arayıp sormamak bir köşeye dogurup atmak doğru olmadığı gibi ,sürekli yelpazisine almak, sınırlara saygı duymamak kontrolcu olmak da bir o kadar yanlis
Dengede olması lazım.

Peeves · 14 Aralık 2022

Bazi insanlar anne baba olmak icin yaratilmamislar o duygulari fazla gelismemis oluyor. Onlari boyle kabul etmeniz lazim yoksa daha cok uzulursunuz. Kayinvalideniz anne gibi davraniyormus bu yonden sanslisiniz kendi ailenize odaklanin sansli oldugunuz konulara odaklanin. Allah anali babali buyutsun insAllah kizinizi.

Oscarcollerde · 14 Aralık 2022

Semia .!.:
Herkese merhaba
Çoğu zaman içimden konuştuğum şeyleri buraya dökeceğim. Amacım sadece kendimi yalnız hissetmemek.
29 yaşımdayım, üniden mezun olur olmaz atandım doğunun bir şehrine. Orada 5 yıl görev yaptım. 3 yılım dolunca evlendim. Şuan kendi ailemin yaşadığı şehrin komşu şehrindeyim yani Ankara'nın. 5 yıl boyunca ailem hiç yanıma gelmedi. Neyse uzak dedim kendimce haklı sebepleri vardı. Zaten uçaktan korkarlar, otobüale 20 saat falan... Lakin geçen yıl tayin istedim ve şuan aramız 1.5 saatlik bir mesafe. Taşınma sürecinde babamla beraber geldik buraya. Sonrasında da bir kez gelip bir gün kalıp döndüler, taşındıktan 3 ay sonra falandı. Hani bazen diyorum ki acaba ağaç kovuğundan mı çıktım. Bir iki kez sitem ettim. Evin küçük çocuğuna kardeşleri hep der ya "Seni çöpte bulduk sen bizim kardeşimiz değilsin" diye. Benim annem babam kimse söyleyin de bulayım bari dedim. 1.5 saatlik yerdeyim ama uzakmışım. Aynı mahalledr olacakmışım da o zaman yakın olurmuşum gelirlermiş. Neyse... Şimdi hamileyim 5.5 ay olduk. Asıl derdim üzüntüm zaten annem. İlk 3 ayı çok zor geçirdim. O sıralar Karadenizdeki memleketimizdeydiler. Ah annecim keşke yanımda olsaydın bana bakardın diye nazlandım. "Bizim bakanımız mı vardı sanki, kendine bak" deyiverdi. Telefonu kapatınca hüngür hüngür ağladım. Eğer kızım olursa ben onu hamileliğinde yalnız bırakmayacağıma söz verdim( Kızım oluyor geçen hafta öğrendik. Canım kızım ben yanında olacağım) Geçenlerde annemlerle telefonda konuşuyoruz, memleketten dönünce bana geleceklerini söylediler, annem bir hafta benle kalacakmış. Nasıl sevindim için için. Tüm kırgınlıklarımı attım bi kenara. Hayal kuruyorum annemle şöyle yaparız böyle vakit geçiririz anne kız başbaşa olmak iyi gelir vs... Bugün memleketten döndüler. Ne zaman geleceğini soruyorum bahaneler sıralanıyor. Neyse olsun diyorum onları halledince gel kal. Kalamam ki nasıl kalayım ve yine bahaneler... Kalmayacaksan gelme deyiverdim ben de. Bir kez daha kendimi sahipsiz hissettim. Sanki kayınvalidem benim gerçek annem. Beni seven de, şefkatini esirgemeyen de o. Ha bir de, ben annem gelecek diye sevindiğimden herkese annem gelip kalacak bizde dedim. Şimdi bir de yok kalmayacakmış demek var. Nasıl boynum bükülüyor bir bilseniz
Kafanızı ütülediğim için kusura bakmayın. En yakın arkadaşım da şuan hamile. Kızın üstüne yük olmak istemedim. Hoş sizlerin de bir sürü derdi var ama dertleşme köşesi olunca yazasım geldi.

Çok beklenti= hüsran
İlk hamileliğimde bende öyle istedim tecrübesizlik vs vardı birazda küçük olduğumdan dolayı düşkündüm

şimdi umrumda bile değil. Herkesin kendince mesakkati var. Fazla nazlanmıyorum. Büyüdüm artık. Ben onlara destek oluyorum hatta

gulendam_34 · 15 Aralık 2022

Semia .!.:
Ergenliğimi kendi içimde yaşadım. İçsel bir çocuktum. Canım sıkılınca köşeme çekilir ağlardım, günlük tutardım, arkadaşlarımla yazışırdım. Öfke patlamaları zaman zaman oluyordu her çocukta olabileceği kadar. Zaten bunlar ergenliğim doğasında var. Ama aşırı değildi. Abimle ergenliğimiz aynı döneme denk geldiği için fazlaca bunalıyordum. Soğuk yapılı oldukları doğru. Ben küçükken annem böyle değildi, şen şakrak bir insandı. Çocukluğumdaki annemi özlüyorum galiba

abinize karşı nasıllar önemli nokta?

eğer ona da öylelerse gerçekten soğuk yapılılar

değillerse durum başka

Linoya · 24 Aralık 2022

Semia .!.:
Herkese merhaba
Çoğu zaman içimden konuştuğum şeyleri buraya dökeceğim. Amacım sadece kendimi yalnız hissetmemek.
29 yaşımdayım, üniden mezun olur olmaz atandım doğunun bir şehrine. Orada 5 yıl görev yaptım. 3 yılım dolunca evlendim. Şuan kendi ailemin yaşadığı şehrin komşu şehrindeyim yani Ankara'nın. 5 yıl boyunca ailem hiç yanıma gelmedi. Neyse uzak dedim kendimce haklı sebepleri vardı. Zaten uçaktan korkarlar, otobüale 20 saat falan... Lakin geçen yıl tayin istedim ve şuan aramız 1.5 saatlik bir mesafe. Taşınma sürecinde babamla beraber geldik buraya. Sonrasında da bir kez gelip bir gün kalıp döndüler, taşındıktan 3 ay sonra falandı. Hani bazen diyorum ki acaba ağaç kovuğundan mı çıktım. Bir iki kez sitem ettim. Evin küçük çocuğuna kardeşleri hep der ya "Seni çöpte bulduk sen bizim kardeşimiz değilsin" diye. Benim annem babam kimse söyleyin de bulayım bari dedim. 1.5 saatlik yerdeyim ama uzakmışım. Aynı mahalledr olacakmışım da o zaman yakın olurmuşum gelirlermiş. Neyse... Şimdi hamileyim 5.5 ay olduk. Asıl derdim üzüntüm zaten annem. İlk 3 ayı çok zor geçirdim. O sıralar Karadenizdeki memleketimizdeydiler. Ah annecim keşke yanımda olsaydın bana bakardın diye nazlandım. "Bizim bakanımız mı vardı sanki, kendine bak" deyiverdi. Telefonu kapatınca hüngür hüngür ağladım. Eğer kızım olursa ben onu hamileliğinde yalnız bırakmayacağıma söz verdim( Kızım oluyor geçen hafta öğrendik. Canım kızım ben yanında olacağım) Geçenlerde annemlerle telefonda konuşuyoruz, memleketten dönünce bana geleceklerini söylediler, annem bir hafta benle kalacakmış. Nasıl sevindim için için. Tüm kırgınlıklarımı attım bi kenara. Hayal kuruyorum annemle şöyle yaparız böyle vakit geçiririz anne kız başbaşa olmak iyi gelir vs... Bugün memleketten döndüler. Ne zaman geleceğini soruyorum bahaneler sıralanıyor. Neyse olsun diyorum onları halledince gel kal. Kalamam ki nasıl kalayım ve yine bahaneler... Kalmayacaksan gelme deyiverdim ben de. Bir kez daha kendimi sahipsiz hissettim. Sanki kayınvalidem benim gerçek annem. Beni seven de, şefkatini esirgemeyen de o. Ha bir de, ben annem gelecek diye sevindiğimden herkese annem gelip kalacak bizde dedim. Şimdi bir de yok kalmayacakmış demek var. Nasıl boynum bükülüyor bir bilseniz
Kafanızı ütülediğim için kusura bakmayın. En yakın arkadaşım da şuan hamile. Kızın üstüne yük olmak istemedim. Hoş sizlerin de bir sürü derdi var ama dertleşme köşesi olunca yazasım geldi.

Herkesin kendi kurulu duzeni Var bozmak istemiyorlar .bende çok yakardım .artık hissizlestim aynı evin içinde herkese yabancıyım herkes bencil bu hayatta bunu anladım .empati kuramıyor çoğu insan. benimde aklım almıyor .bende on yıl oldu atandım .evime bir kez doğru düzgün gelmediler aynı sehirdeyiz hamile halimle sürekli gittim geldim .dogumda annemde yanımdaydı çok sıkıntılar çektim . sezaryen oldum komplikasyon gelişti çok kan kaybettim kan taktılar ameliyat alınma durumum ölme riskim vardı .yaşayacak günüm varmış .aynı sehirdeyiz doğumda geldi sonrasında gelmedi .hastaneden çıktım kaynanamda klozet var diye oraya geçtim .kaynanamda ne çocuğa ne bana baktı aç sefil .çocuk beni emmiyor kakasını yapamıyor türlü türlü sikintilar üçüncü günde ağla yalvar yakar annem geldi iki gün kaldı geri gitti.esim istemiyor annemde rahat etmiyordu .ben tecrübesizdim kızım problemli baktım olacak gibi değil ben gittim onların yanına lohusa halimle esimlede zaten çok sorunlu evliliğimiz vardı .Allah var yinede yardımcı olmadı diyemiyorum. ama ben gittim ayaklarına hep hayat böyle yapacak birşey yok .keşke eşim insan olsaydı da ben keşke bunları dusunmeseydim .

Semia · 25 Aralık 2022

Linoya .!.:
Herkesin kendi kurulu duzeni Var bozmak istemiyorlar .bende çok yakardım .artık hissizlestim aynı evin içinde herkese yabancıyım herkes bencil bu hayatta bunu anladım .empati kuramıyor çoğu insan. benimde aklım almıyor .bende on yıl oldu atandım .evime bir kez doğru düzgün gelmediler aynı sehirdeyiz hamile halimle sürekli gittim geldim .dogumda annemde yanımdaydı çok sıkıntılar çektim . sezaryen oldum komplikasyon gelişti çok kan kaybettim kan taktılar ameliyat alınma durumum ölme riskim vardı .yaşayacak günüm varmış .aynı sehirdeyiz doğumda geldi sonrasında gelmedi .hastaneden çıktım kaynanamda klozet var diye oraya geçtim .kaynanamda ne çocuğa ne bana baktı aç sefil .çocuk beni emmiyor kakasını yapamıyor türlü türlü sikintilar üçüncü günde ağla yalvar yakar annem geldi iki gün kaldı geri gitti.esim istemiyor annemde rahat etmiyordu .ben tecrübesizdim kızım problemli baktım olacak gibi değil ben gittim onların yanına lohusa halimle esimlede zaten çok sorunlu evliliğimiz vardı .Allah var yinede yardımcı olmadı diyemiyorum. ama ben gittim ayaklarına hep hayat böyle yapacak birşey yok .keşke eşim insan olsaydı da ben keşke bunları dusunmeseydim .

Aslında en iyi annelerin anlaması gerekiyor kızlarını. Aradan zaman geçince ne yaşadığımızı mı unutuyoruz, neden böyle oluyor? Biz de mi ileride onlar gibi olacağız? Hayata karşı bıkkınlıklarını bizden mi çıkarıyorlar bilemiyorum. Çok zor süreçlerden geçmişsiniz. Allah yardımcınız olsun. Derler ya kimseyi kimseye muhtaç etmesin. Beklentisiz ol diyenler var evet haklılar belki ama insan hiç değilse ailesinin desteğini bilmek fark etmek istiyor ara sıra da olsa. Kan bağım olmayan insanlar, arkadaşlar aileden öte olunca bir gariplik oluyor.

Linoya · 25 Aralık 2022

Semia .!.:
Aslında en iyi annelerin anlaması gerekiyor kızlarını. Aradan zaman geçince ne yaşadığımızı mı unutuyoruz, neden böyle oluyor? Biz de mi ileride onlar gibi olacağız? Hayata karşı bıkkınlıklarını bizden mi çıkarıyorlar bilemiyorum. Çok zor süreçlerden geçmişsiniz. Allah yardımcınız olsun. Derler ya kimseyi kimseye muhtaç etmesin. Beklentisiz ol diyenler var evet haklılar belki ama insan hiç değilse ailesinin desteğini bilmek fark etmek istiyor ara sıra da olsa. Kan bağım olmayan insanlar, arkadaşlar aileden öte olunca bir gariplik oluyor.

Malesef öyle .eldense insan ailesini istiyor yanında .beklentiye girince insan daha cok üzülür.bunun sevgi ile bir alakasida yok çoğu insan bencil bu hayatta herkes kendi rahatını konforunu düşünüyor .ben beklentiye girmedim gelmiyorsa ben gittim ayaklarına .eşim iyi olsaydı gitmezdim .zaten insan o dönemlerde dahada duygusal oluyor . böyle çok yipranirsiniz eşinize ve ailesine bu durumu gizleyin karşı taraf bile bunu koz belliyor .bunun ailesi bunu sevmiyor zaten .buna ben ne yapsam kalır yanımda diye düşünüyor .30 yaşıma geldim . Eskiden çok üzülürdüm .şimdi artık umursamıyorum. bende soğudum .bana kim ne yaparsa o kadar karşılık veriyorum. .kendimi paralamiyorum . böyle olunca daha iyi .haddinden fazla yormuyorum kendimi ne yapmam gerekirse onu yapıyorum .o bunu demis bu bunu demiste umrumda değil.millete göre hayatımı yaşamıyorum mesafeliyim artık

Ailem ve yalnızlık

Ayrıntılı Düzenleme

Nomad Daughter

CAHİLLER YAZMASIN!

defne-28

Nirvana

zsnn

Guru

gulendam_34

inanmak yolun yarısıdır :)

bengumm

🌟

Semia

Üye

mslanlt

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Peeves

Popüler Üye

Oscarcollerde

Ben gurbette değilim. Gurbet benim içimde

gulendam_34

inanmak yolun yarısıdır :)

Linoya

Aktif Üye

Semia

Üye

Linoya

Aktif Üye

Benzer Konular