Ailem

Kirpapatyasi3535

Üye
Kayıtlı Üye
25 Şubat 2021
25
15
25
Merhaba kızlar biraz uzun olacak ama psikolojik olarak ben çok yıprandım.
Biz eşimle annemin çalıştığı yerde tanıştık. Annem de o zamanlar onay veriyordu yanlız iş yerinde kızsa sinirlense gelip benim telefonumu alıyor eşime de artik sana vermiyorum diyordu. Eşim annemin gönlünü alır geri öyle herşey yoluna girerdi. Ve annemden habersiz gizli buluşmamıza izin vermezdi. Annem çok diktatör ve çok baskıcı bir kadındır. Gene böyle yapınca annem bizde kaçarak evlendik. Ailemle 6 7 ay sonra barıştım ama bu süre içinde annem çok rahatsız ediyordu beni evime gelip hakaretler küfürler ediyordu Eşim hakkında iftira atıyor beni doldurup ayırmaya çalışıyordu. Neyse biz barıştık ettik sonra ben oğluma hamile kaldım. Hamile kaldığımı duyunca benimle 1 ay konuşmadı ondan sonra kendiliginden gene konuşmaya başladı. Ben 7 8 aylık hamileyken başka şehirden teyzemler gelmişti annem de kalmaya gitmiştik. Ben hamile olduğum için 11 12 ye kadar zor dayanıp duruyordum sonra uyumaya gittim. O gün sabaha kadar teyzeme işte 9 10 tane çocuğu olsa da boşatıcam işte mafya tutucam gibi gibi şeyler anlatmış teyzem çok karşı çıkmış çok kızmış tabi ben bunu çok sonradan öğrendim. Neyse bu süreçte kayinvalidemle eşim aralarında tartışma olduğu için küstük taki oğlum 3 aylık olana kadar. Oğlum 3 aylıkken kayinvalidem kapima geldi ve barışmak istedi barıştık. Biz barıştık diye benim annem kavga kıyamet çıkardı. Evime geldi 3 aylık oğlumun yanında bana küfürler hakaretler aşağılayıcı sözler söyleyip eve götürmeye çalıştı. Umduğunu bulamayınca eşimin iş yerine gitti orda eşimin arkadaşlarının patronlarının yanında küfürler hakaretler etti. Eşim ağzını açıp şimdiye kadar kötü bir şey dememiş insandır anneme karşı. Sonra dedemler falan filan karışınca annemi dinginlediler. Sonra annemin yaptığı çok olaylar oldu ortalık karıştırdığı yani. Aradan 1 sene geçtikten sonra ben gene dayanamayıp allahtan korktuğum için annemle barışmaya gittik barıştıkta ama gene de arada iğneleyici lafları oldu taki şu zamana kadar. Şuan oğlum 2 buçukta yaşında kızlar olduğumuz şehirde iş imkanları kalmadığı için eşimde kendi mesleğinden başka şehirde iş bulup oraya gitme kararı aldık. Annem bunu duyunca tabiki karşı çıktı. İşte sen safsın yarim akıllısın şöylesin böylesin aşağılayıcı küçük düşürücü ifadeler. Neyse Eşim önden gitti evimizi falan ayarlamak için. Bu süreçte annem hiç arayıp bir şeye ihtiyacın varmı yada harçlığın var mı torunumun bir şeyi eksikmi gibi cümleler kurmadı yani hiç aramadı bile. Anneannem bize geldiğinde annemi de çağırdı annemin dediği şey şu oldu dediğimi yapacaksa gelirim boşu boşuna gelemem. Dediği de şu kızlar Eşim başka şehirde calisacakmis bende annemin yanına yerlesecekmisim o bana ordan para gönderecekmis tabi ki de kabul edilmesi söz konusu olmayan bir istek. Ve gelmedide o gün evime. Sonra Eşim aldı bizi geldik yaşayacağımız yere. Ve kızlar eşimle 4 yıllık evliyiz kendi aramızda sorunlarımız bile olmadı aileler dışında. Evine bana çocuğuna düşkün bir adamdır çok şükür. Ve annem hic bir zaman evine cocuguna bakiyor kimseye muhtaç etmiyor kızım mutlu olsun ben karışmayayım demedi hiç bir zaman. Gerçi ben bekarlıkta da öyleydi. Sürekli küfür hakaret dayakla büyüdüm. Ve benim özgüvenimi bile Eşim bana geri sağladı. Hiç bir zaman arkamda duran beni destekleyen bir annem olmadı. Hep başka anne kız ilişkilerini kıskandım. Şuan da konuşmuyoruz yani hala aramaya tenezzül etmiyor Gerçi arasa da açmayı düşünmüyorum çünkü ruhen psikojik çok yıprandım yoruldum. Geçen de anneannem arayıp annenin tansiyonu şekeri çıktı seni kafaya taka taka bir ara dedi. Ama olayları her defasında bu raddeye getiren o oldu ve hep biz hakliyken gene dayanamayip gidip barışan ben oldum. Annem gibi anne olmamaya ben hep söz verdim kendime. Ve ben artık konuşmak görüşmek istemiyorum kızlar o kadar yoruldum ki kendimi annelikte yetersiz bile hissediyorum. Sizin görüşlerinize çok ihtiyacım var.
Biraz karışık yazmışta olabilirim kusura bakmayın lütfen ilk konum ❤
 
Bu konunun aynısını ben daha önce okudum. İki üyeliğiniz mi var?
Merhaba kızlar biraz uzun olacak ama psikolojik olarak ben çok yıprandım.
Biz eşimle annemin çalıştığı yerde tanıştık. Annem de o zamanlar onay veriyordu yanlız iş yerinde kızsa sinirlense gelip benim telefonumu alıyor eşime de artik sana vermiyorum diyordu. Eşim annemin gönlünü alır geri öyle herşey yoluna girerdi. Ve annemden habersiz gizli buluşmamıza izin vermezdi. Annem çok diktatör ve çok baskıcı bir kadındır. Gene böyle yapınca annem bizde kaçarak evlendik. Ailemle 6 7 ay sonra barıştım ama bu süre içinde annem çok rahatsız ediyordu beni evime gelip hakaretler küfürler ediyordu Eşim hakkında iftira atıyor beni doldurup ayırmaya çalışıyordu. Neyse biz barıştık ettik sonra ben oğluma hamile kaldım. Hamile kaldığımı duyunca benimle 1 ay konuşmadı ondan sonra kendiliginden gene konuşmaya başladı. Ben 7 8 aylık hamileyken başka şehirden teyzemler gelmişti annem de kalmaya gitmiştik. Ben hamile olduğum için 11 12 ye kadar zor dayanıp duruyordum sonra uyumaya gittim. O gün sabaha kadar teyzeme işte 9 10 tane çocuğu olsa da boşatıcam işte mafya tutucam gibi gibi şeyler anlatmış teyzem çok karşı çıkmış çok kızmış tabi ben bunu çok sonradan öğrendim. Neyse bu süreçte kayinvalidemle eşim aralarında tartışma olduğu için küstük taki oğlum 3 aylık olana kadar. Oğlum 3 aylıkken kayinvalidem kapima geldi ve barışmak istedi barıştık. Biz barıştık diye benim annem kavga kıyamet çıkardı. Evime geldi 3 aylık oğlumun yanında bana küfürler hakaretler aşağılayıcı sözler söyleyip eve götürmeye çalıştı. Umduğunu bulamayınca eşimin iş yerine gitti orda eşimin arkadaşlarının patronlarının yanında küfürler hakaretler etti. Eşim ağzını açıp şimdiye kadar kötü bir şey dememiş insandır anneme karşı. Sonra dedemler falan filan karışınca annemi dinginlediler. Sonra annemin yaptığı çok olaylar oldu ortalık karıştırdığı yani. Aradan 1 sene geçtikten sonra ben gene dayanamayıp allahtan korktuğum için annemle barışmaya gittik barıştıkta ama gene de arada iğneleyici lafları oldu taki şu zamana kadar. Şuan oğlum 2 buçukta yaşında kızlar olduğumuz şehirde iş imkanları kalmadığı için eşimde kendi mesleğinden başka şehirde iş bulup oraya gitme kararı aldık. Annem bunu duyunca tabiki karşı çıktı. İşte sen safsın yarim akıllısın şöylesin böylesin aşağılayıcı küçük düşürücü ifadeler. Neyse Eşim önden gitti evimizi falan ayarlamak için. Bu süreçte annem hiç arayıp bir şeye ihtiyacın varmı yada harçlığın var mı torunumun bir şeyi eksikmi gibi cümleler kurmadı yani hiç aramadı bile. Anneannem bize geldiğinde annemi de çağırdı annemin dediği şey şu oldu dediğimi yapacaksa gelirim boşu boşuna gelemem. Dediği de şu kızlar Eşim başka şehirde calisacakmis bende annemin yanına yerlesecekmisim o bana ordan para gönderecekmis tabi ki de kabul edilmesi söz konusu olmayan bir istek. Ve gelmedide o gün evime. Sonra Eşim aldı bizi geldik yaşayacağımız yere. Ve kızlar eşimle 4 yıllık evliyiz kendi aramızda sorunlarımız bile olmadı aileler dışında. Evine bana çocuğuna düşkün bir adamdır çok şükür. Ve annem hic bir zaman evine cocuguna bakiyor kimseye muhtaç etmiyor kızım mutlu olsun ben karışmayayım demedi hiç bir zaman. Gerçi ben bekarlıkta da öyleydi. Sürekli küfür hakaret dayakla büyüdüm. Ve benim özgüvenimi bile Eşim bana geri sağladı. Hiç bir zaman arkamda duran beni destekleyen bir annem olmadı. Hep başka anne kız ilişkilerini kıskandım. Şuan da konuşmuyoruz yani hala aramaya tenezzül etmiyor Gerçi arasa da açmayı düşünmüyorum çünkü ruhen psikojik çok yıprandım yoruldum. Geçen de anneannem arayıp annenin tansiyonu şekeri çıktı seni kafaya taka taka bir ara dedi. Ama olayları her defasında bu raddeye getiren o oldu ve hep biz hakliyken gene dayanamayip gidip barışan ben oldum. Annem gibi anne olmamaya ben hep söz verdim kendime. Ve ben artık konuşmak görüşmek istemiyorum kızlar o kadar yoruldum ki kendimi annelikte yetersiz bile hissediyorum. Sizin görüşlerinize çok ihtiyacım var.
Biraz karışık yazmışta olabilirim kusura bakmayın lütfen ilk konum ❤
 
Ay tövbe tövbe bir de oğlu olsa dünyayı iyice zindan eder gelinine oğluna 😱 Çok yormuş çok suistimal etmiş duygularınızı bence içinizdende gelmiyorsa görüşmeyi kesin.En azından eşinle huzurun olur
Bu konular yüzünden kendimi hiç huzurlu mutlu hissetmiyorum 😔 sürekli takıntılı kafama fazla takan insan haline geldim psikolojimi baya çok etkiledi
 
Hayatımda beni sürekli aşağı çeken kişilerle görüşmedim ben olsam ailem bile olsa.. sizinde bir aileniz var ve bunu bozmak istiyor karşı taraf..anne dediğin evladının yuvasını bozmak istemez. üvey annem var huzurum için dua eder hep Allah ondan razı olsun..
Başka insan olsa arkama bakmam. Ama insanın annesi yapınca çok zor oluyor kaldıramıyorum bazen sırf Allah rızası için gidiyorum görüşüyorum ama kaldıramıyorum laflarını hakaretlerini çocukluğumdan beri çok mutsuzum aile konusunda
 
Bu konular yüzünden kendimi hiç huzurlu mutlu hissetmiyorum 😔 sürekli takıntılı kafama fazla takan insan haline geldim psikolojimi baya çok etkiledi
Şimdi başka bir şehre taşınmışsınız.Emin olun bu bile bişeydir.Bulunduğunuz yeri keşfedin korona bitince kurslara başlayın tadını çıkarmaya çalışın.
 
Başka insan olsa arkama bakmam. Ama insanın annesi yapınca çok zor oluyor kaldıramıyorum bazen sırf Allah rızası için gidiyorum görüşüyorum ama kaldıramıyorum laflarını hakaretlerini çocukluğumdan beri çok mutsuzum aile konusunda
Benim de kızlarım var, onlar üzerinde hakkım olduğu kadar onların da üzerimde hakkı var. İlk önce anne baba çocuğuna hakkını verir. Hakkını vermeyenin hakkını gözetme, bundan daha doğal birşey olamaz. Merak etme, Allah ilk önce ona soracak. Böyle anne ile görüşme zorunluluğun yok.
 
Başka insan olsa arkama bakmam. Ama insanın annesi yapınca çok zor oluyor kaldıramıyorum bazen sırf Allah rızası için gidiyorum görüşüyorum ama kaldıramıyorum laflarını hakaretlerini çocukluğumdan beri çok mutsuzum aile konusunda
Bu birazda sizin kişiliğiniz le ilgili dediğim gibi ben olsam görüşmem iyi niyetli yapılmış olsa affeder insan ama bile bile yapılan kötülükten Allah'ta razı gelmez...ailemizi biz secemiyoruz malesef çokta takmamaya çalışın sizinde bir aileniz var bazıları anne baba olmayı haketmiyor malesef benimde içimde yaradır aile benimde sınavım ailemmis der geçerim 🤷
 
Benim de kızlarım var, onlar üzerinde hakkım olduğu kadar onların da üzerimde hakkı var. Hakkımı vermeyenin hakkını gözetmem, bundan daha doğal birşey olamaz. Merak etme, Allah ilk önce ona soracak. Böyle anne ile görüşme zorunluluğun yok.
Evet haklısın. Beni sevsin aramız çok iyi olsun diye o kadar çok şey yaptım ki. Evinde ne eksik görsem alırdım dayanamayıp çarşıya gitsem ufak bir hediye almadan gelmezdim. Aynı şekilde eşim de arada çiçekler hediyeler gönderirdi. Annemin arkadaşları özenir kıskanırdı bizimkiler yapmıyor diye ama sırf mutlu olsun diye yaptık. Ben hep anne sevgisi aradım ama bulamadım bulamıyorum
 
Bu birazda sizin kişiliğiniz le ilgili dediğim gibi ben olsam görüşmem iyi niyetli yapılmış olsa affeder insan ama bile bile yapılan kötülükten Allah'ta razı gelmez...ailemizi biz secemiyoruz malesef çokta takmamaya çalışın sizinde bir aileniz var bazıları anne baba olmayı haketmiyor malesef benimde içimde yaradır aile benimde sınavım ailemmis der geçerim 🤷
Ailesi için de yara olanlar kolay kolay mutlu olamazlar ben bunu biliyorum size de sabır diliyorum 😐
 
Merhaba kızlar biraz uzun olacak ama psikolojik olarak ben çok yıprandım.
Biz eşimle annemin çalıştığı yerde tanıştık. Annem de o zamanlar onay veriyordu yanlız iş yerinde kızsa sinirlense gelip benim telefonumu alıyor eşime de artik sana vermiyorum diyordu. Eşim annemin gönlünü alır geri öyle herşey yoluna girerdi. Ve annemden habersiz gizli buluşmamıza izin vermezdi. Annem çok diktatör ve çok baskıcı bir kadındır. Gene böyle yapınca annem bizde kaçarak evlendik. Ailemle 6 7 ay sonra barıştım ama bu süre içinde annem çok rahatsız ediyordu beni evime gelip hakaretler küfürler ediyordu Eşim hakkında iftira atıyor beni doldurup ayırmaya çalışıyordu. Neyse biz barıştık ettik sonra ben oğluma hamile kaldım. Hamile kaldığımı duyunca benimle 1 ay konuşmadı ondan sonra kendiliginden gene konuşmaya başladı. Ben 7 8 aylık hamileyken başka şehirden teyzemler gelmişti annem de kalmaya gitmiştik. Ben hamile olduğum için 11 12 ye kadar zor dayanıp duruyordum sonra uyumaya gittim. O gün sabaha kadar teyzeme işte 9 10 tane çocuğu olsa da boşatıcam işte mafya tutucam gibi gibi şeyler anlatmış teyzem çok karşı çıkmış çok kızmış tabi ben bunu çok sonradan öğrendim. Neyse bu süreçte kayinvalidemle eşim aralarında tartışma olduğu için küstük taki oğlum 3 aylık olana kadar. Oğlum 3 aylıkken kayinvalidem kapima geldi ve barışmak istedi barıştık. Biz barıştık diye benim annem kavga kıyamet çıkardı. Evime geldi 3 aylık oğlumun yanında bana küfürler hakaretler aşağılayıcı sözler söyleyip eve götürmeye çalıştı. Umduğunu bulamayınca eşimin iş yerine gitti orda eşimin arkadaşlarının patronlarının yanında küfürler hakaretler etti. Eşim ağzını açıp şimdiye kadar kötü bir şey dememiş insandır anneme karşı. Sonra dedemler falan filan karışınca annemi dinginlediler. Sonra annemin yaptığı çok olaylar oldu ortalık karıştırdığı yani. Aradan 1 sene geçtikten sonra ben gene dayanamayıp allahtan korktuğum için annemle barışmaya gittik barıştıkta ama gene de arada iğneleyici lafları oldu taki şu zamana kadar. Şuan oğlum 2 buçukta yaşında kızlar olduğumuz şehirde iş imkanları kalmadığı için eşimde kendi mesleğinden başka şehirde iş bulup oraya gitme kararı aldık. Annem bunu duyunca tabiki karşı çıktı. İşte sen safsın yarim akıllısın şöylesin böylesin aşağılayıcı küçük düşürücü ifadeler. Neyse Eşim önden gitti evimizi falan ayarlamak için. Bu süreçte annem hiç arayıp bir şeye ihtiyacın varmı yada harçlığın var mı torunumun bir şeyi eksikmi gibi cümleler kurmadı yani hiç aramadı bile. Anneannem bize geldiğinde annemi de çağırdı annemin dediği şey şu oldu dediğimi yapacaksa gelirim boşu boşuna gelemem. Dediği de şu kızlar Eşim başka şehirde calisacakmis bende annemin yanına yerlesecekmisim o bana ordan para gönderecekmis tabi ki de kabul edilmesi söz konusu olmayan bir istek. Ve gelmedide o gün evime. Sonra Eşim aldı bizi geldik yaşayacağımız yere. Ve kızlar eşimle 4 yıllık evliyiz kendi aramızda sorunlarımız bile olmadı aileler dışında. Evine bana çocuğuna düşkün bir adamdır çok şükür. Ve annem hic bir zaman evine cocuguna bakiyor kimseye muhtaç etmiyor kızım mutlu olsun ben karışmayayım demedi hiç bir zaman. Gerçi ben bekarlıkta da öyleydi. Sürekli küfür hakaret dayakla büyüdüm. Ve benim özgüvenimi bile Eşim bana geri sağladı. Hiç bir zaman arkamda duran beni destekleyen bir annem olmadı. Hep başka anne kız ilişkilerini kıskandım. Şuan da konuşmuyoruz yani hala aramaya tenezzül etmiyor Gerçi arasa da açmayı düşünmüyorum çünkü ruhen psikojik çok yıprandım yoruldum. Geçen de anneannem arayıp annenin tansiyonu şekeri çıktı seni kafaya taka taka bir ara dedi. Ama olayları her defasında bu raddeye getiren o oldu ve hep biz hakliyken gene dayanamayip gidip barışan ben oldum. Annem gibi anne olmamaya ben hep söz verdim kendime. Ve ben artık konuşmak görüşmek istemiyorum kızlar o kadar yoruldum ki kendimi annelikte yetersiz bile hissediyorum. Sizin görüşlerinize çok ihtiyacım var.
Biraz karışık yazmışta olabilirim kusura bakmayın lütfen ilk konum ❤
Kararından dönme, artık bir ailen var ve bu ailenin içinde huzurlu olmayı eşine ve evlatlarına borçlusun, huzurunu bozacak herkese karşı tavrın net olsun
 
Evet haklısın. Beni sevsin aramız çok iyi olsun diye o kadar çok şey yaptım ki. Evinde ne eksik görsem alırdım dayanamayıp çarşıya gitsem ufak bir hediye almadan gelmezdim. Aynı şekilde eşim de arada çiçekler hediyeler gönderirdi. Annemin arkadaşları özenir kıskanırdı bizimkiler yapmıyor diye ama sırf mutlu olsun diye yaptık. Ben hep anne sevgisi aradım ama bulamadım bulamıyorum
Tecrübe eden biri olarak söylüyorum, yapmayın. Görüşmez ve onu hediyelere boğmazsanız sizden kıymetlisi olmaz. Bi kudurur iki kudurur. En sonunda yerini bilir. Seni doğurdu diye canına okuma hakkı yok. O da belki ya anadan babadan ya kocadan görmedi. Senden istiyor. Sen kimden isteyeceksin? İyi bir anne olmak istiyorsan kimseye kendini maddi manevi sömürtme. Enerjini çocuğuna sakla
.
 
Ailesi için de yara olanlar kolay kolay mutlu olamazlar ben bunu biliyorum size de sabır diliyorum 😐
bir sıfır yenik başlıyor insan hayata ailesi olmayınca .. mutsuzluk değilde hissettiğim, herşeyde karşına çıkması çekilmez olan.. yeni tanistigin biri bile ilk aileni kardeşlerini soruyor varmı diye. küçükken leylekler getirdi seni yalanı keşke gerçek olsaydı..😊 sizde çok takılmayın ..ne güzel kendi ailenizi kurmussunuz mutluluğu kendi yuvanizda aramaya çalışın..
 
X