Daha evli değilsiniz, nişanlı değilsiniz, hatta sözlü bile değilsiniz ki, erkek arkadaşım diye söz ediyorsunuz. Bir gün önce bütün günü zaten beraber geçirmişsiniz, zaten kahvaltı günü de babanızla buluşacakmışsınız.
Üstelik, sizi aile kahvaltısına davet eden zaten kayıvalide adayınız, siz onun davetlisi olarak ordasınız. Ben bir saat için bunca yolu gelmiş oldum diyerek, kadına da ayrıca ayıp ediyorsunuz, duyan şehirlerarası yol gittiniz zanneder. Bir anda emrivaki oldu dediğiniz şey de, kan bağları olan kanser bir insana ziyaret, hemen o anda orada karar verilmiş olsa bile, konu bile edilemeyecek bir şeyden trip atıyorsunuz, üstelik bir de adamın 30 yıllık ağabeyine laf söylüyorsunuz.
Ben o ağabey olsam, ya da o kayınvalide olsam, böyle bir durumda attığınız tripten haberdar olsam, döner, oğlum / kardeşim gel bir daha düşün, bugün bu kaprisleri yapan, yarın bir de iş resmiyete binince neler yapmaz derdim. Değer vermeden, "hırslanarak" değer görmeyi değil, değer bilmeyi deneyin bir de.
