- Konu Sahibi Endoplazmik1kulum
-
- #1
Annem özünde çok iyi bir kadın,çok fedakar abim ve benim için tabiri caizse saçını süpürge etti.Bekarken ben de ailemin maddi manevi yanında oldum birbirimize çok bağlı bir aileydik her zaman şimdi evliyim bir evladım var. Annem sağ olsun bebeğim küçük olduğu için farklı şehirde oldukları halde babamla beraber gelip ilgileniyor bir kaç gün yardım edip gidiyor derdin ne o zaman diyeceksiniz. Derdim annemin kendimi bildim bileli bana beddua etmesi,sevdiğini söylediği halde davranışlarında bunun zerresini göstermemesi,eşimin yanında da bu olumsuz davranışlarına devam etmesi.Annemi arkadaş ortamıma da götürdüm bekarken tüm arkadaşlarımla tanıştırdım,hediyeler aldım,hiç birşey esirgemedim(hala öyleyim).Ne yaparsam yapıyım davranışları değişmiyor.Çok sinirli bir yapıya sahip ben de sabır taşı değilim cevap veriyorum sabrım taştığında.Babamla aramızın iyi olması da mutlu etmiyor annemi,babam rahatsız onu benim hastalandırdığımı iddia ediyor.Eşim annemle ilgili en ufak laf etse kavga çıkarıyorum annemle ilgili konuşamazsın diyorum.Gardrobub üzerindeki tozu çalışan ve bebeği olan kadınlar her gün mü temizliyor eşimin yanında bundan bahsedip benim temiz titiz olmadığımı ima ediyor.Arkadaşlarım yemek,temizlik hiç birşeyden anlamıyor bakıyorum onları anneleri yere göğe sığdıramıyor.Ben bir dakika oturmuyorum evimle,eşimle,çocuğumla ilgileniyorum üstüne bir de kusur aramaya çalışıyor.Övülmeyi beklemiyorum ama yermesinden de çok yoruldum.O benim canım ama eşimin yanında bu şekilde davranması çok üzüyor.Babamın üzüldüğünü görmek de beni kahrediyor.Her gelip gittiklerinde ağlıyorum.Keşke az daha sabırlı olsam cevap vermeseydim diye,ama olmuyor.Bana yaptığı yardımları ettiği bir lafla bitiriyor.Sürekli kırılıyorum,Doğumdan geldiğim gün bile kırdı beni.Annemin onayladığı benim de aşık olduğum adamla evlendim,ciddi anlamda hiç üzmedim ailemi.
Sadece ben mi bu durumdayım yoksa her aile mi böyle.
Sadece ben mi bu durumdayım yoksa her aile mi böyle.