Ben 8 senelik evliyim ve bir kızımız var. Eşimle sorunlarımız var. Ben çalışıyorum. Eşimle maddi problemler yaşıyoruz. Eşim bencil ve cimri. Ev ile alakası yok çocukla alakası yok. Evi otel gibi kullanıyor desem yeri. Ben eşime yapması gerekenleri defalarca söyleyerek yaptırıyorum. Çocuğuyla ilgilenmesi gerektiğini ben söylüyorum. Çocuğa eve alması gerekenleri bile zorla alıyor. Yani her şeyi ben yapsam iyi maddi olarak evin yükü olarak. Ailem de durumu biliyor ve ayrılmak istiyorum. Ayrılmayı düşünüyorum fakat hiç destek olmuyorlar. Olmadıkları gibi sürekli yok iste sen ayrılırsan biz hasta oluruz. Şu kadın işte çocuğu ayrıldıktan sonra kalp krizi geçirdi. Ben ayrilcam dedim bir seferinde annemin tansiyonu yükselmişti o dönem de. Herkes iste sen ayrilcam dedin diye annen bu hale geldi. Yok yengen hasta olduysa gelinleri boşandı diye hasta oldu. Beni o kadar psikolojik baskı altına alıyorlar ki. Boşanma fikrini at artık kafandan. Takma sende biraz. Eşin ne isterse yapsın. O almazsa sen alıver. O yapmazsa sen yapıver. Ailelerimiz yakin mahallede oturuyor. Iste sen ayrılırsan kaç aile birbirine küser biliyor musun. Yok etrafta herkesi kendine güldürcen oh dedirtcen. İnanın o kadar çok bunaldım ki anlatamam. Dertleşecek kimsem yok hal veren kimse yok hatta ayrılmak istiyorum diye eşim dahil herkes beni suçluyor ailem kardeşlerim. Bencil olan ben miyim Allah aşkına. Bazen diyorum ki tayinini iste uzak bir yere çek git. Hiç kimse de gelip de ya sen ne yaşadın da bu hale geldin ne yapıyor bu adam sana demiyor.