Karışık yazmışım Şubat ayında düğün tarihi seçildi. Benim 38 hafta olacağım güne karar verdiler ve bana fikrimi sormadan beni dahil edip şehir dışı yolculuk ve kalma planı yaptılar. Ben de o durumda yolculuk yapamayacağımı ve evde rahat olamayacağımı (misafir gelen giden telaş malum düğün evi) söyleyip yaşadığım ülkeye geri döndüm.
Aynı şeyi eşimin ailesi yapsa görümcemin düğünü ertelemesini beklemezdim orda eş ailesi vs farklı dinamikler olabilir ama bu öz ve öz kendi kardeş ve anne baba olunca seni de düşünmelerini bekliyorsun. Bir de olayın iç yüzünü biliyorum. O yüzden affedemiyorum. Karakterler de değişmiyor eşim kırgın davetiye atılmadığı için dediğim halde annem de geçen gün telefona gelip bizimle konuşmadı biz de ona kırılırız o zaman diyor. Babamın aradığı saat gece 1. Hep bir inatlaşma hiç bir durup düşünme durumları yok. Buraya gelirlerse de sorun çıkaracaklarını düşünüyorum.
Siz şımartılmak istediniz ama onlar aksine çok kırıcı davrandılar. Orta yolu bulmadınız ikiniz de. Şimdi ortada soruna neden olmuş bie hamilelik var. Dolayısıyla cuşkuyla kutlanmıyor.
Ben coşkuyla bekliyorum bebeğimin gelişini ona sahip olmak için 9 ay denedim 9 aydır da karnımda taşıyorum toplam 1 buçuk yıldır bugünlerin hayalini kuruyorum. En ufak kanamada sancıda bir şey mi oldu diye ben düşündüm, üzüldüm. O zamanlarda da en büyük desteği sağolsun eşim verdi. Arkadaşlarıyla halısahaya bile gitmedi düşerim sakatlanırım sana yardım edemem diye bunu ben söylemeden yaptı. Ailemin yokluğunu hissettirmedi ama ailem hiç bir şey olmamış gibi davranıyor. Teşekkür ediyorum.
Ebeveynlerimiz keşke ben hatalıydım affet beni demeyi bilse bence biz çocuklar her zaman onları affetmeye hazırız.
Hatırladım konunuzu. Ben olsam istemezdim gelmelerini. Hem size yaşattıkları yüzünden hemde insan lohusalık döneminde ekstra hassas oluyo. Bana mesela kızkardeşimin iyi niyetle yaptığı bazı şeyler bile batmıştı.Üstelik çok rahat bi lohusalık geçirmiştim. Sizin zaten halihazırda sorunlarınız var bu dönemde daha da artabilir. Eşiniz size yeterince yardımcı oluyo anladığım kadarıyla. Süreci onunla devam ettirmeniz ruh sağlığınız açısından daha iyi olur bence.
Hala düğün gününü söylememişsiniz. Düğün hangi gün oldu
Danıştım tabi ki o zaman gel kızım tabi burda doktorlar daha iyi vs dendi sonra 180 derece dönüş.
20 Mayıs düğün oldu 2 Haziran doğum tarihim
İyi de arada zaman varmış. Siz de sidik yarışına döndürmüşsünüz olayı. Zaten düğünde bebeğin kucağınızda olmasından sa karnınızda olması daha iyi. En kötü senaryoda erken olsa eşiniz yanınızda olacaktı. Boş yere atarlanmışsınız. Bende ailemi 20 gün sonra istemem doğumda isterim yanımda o konuda haklısınız
Sidik yarışına döndüren ben değilim durumun farkında olan kardeşim ve ona ses etmeyen aile bireyleri. Şu anda da eşim yanımda ve konu düğünün yanlış planlanması değil öncelikler. Bir yere gitmek istiyorlarsa tatil için öncelik verdikleri diğer kızlarına gidebilirler buna sidik yarışı diyorsanız da diyebilirsiniz.
Onların evinde sizin 1 beşiğinize yer yoksa sizin de evinizde 2 3 kişiye yer olmasın bir zahmet
Ne kadar güzel. Tam da olması gerektiği gibi, sorumluluğunu bilen bir adam. Bebek ikinizin bebeği. Sorumluluk, sevgi ikinize ait. Bence evde doğum yapmanız daha iyi olmuş çünkü bebeğim ilk 3-5 günü hayatlarımızın en güzel günleri. Evet çok zor oluyor doğum, yara, uykusuzluk, meme sıkıntısı falan ama duygusal olaral öyle güzel bir doyum ki, eşinizin bundan mahrum kalmadığına sevindim.Ben coşkuyla bekliyorum bebeğimin gelişini ona sahip olmak için 9 ay denedim 9 aydır da karnımda taşıyorum toplam 1 buçuk yıldır bugünlerin hayalini kuruyorum. En ufak kanamada sancıda bir şey mi oldu diye ben düşündüm, üzüldüm. O zamanlarda da en büyük desteği sağolsun eşim verdi. Arkadaşlarıyla halısahaya bile gitmedi düşerim sakatlanırım sana yardım edemem diye bunu ben söylemeden yaptı. Ailemin yokluğunu hissettirmedi ama ailem hiç bir şey olmamış gibi davranıyor. Teşekkür ediyorum.
