- 25 Aralık 2020
- 5.990
- 21.565
- 298
- 41
ailesinin hırsız, katil vs. olduğunu herkesin bildiği çocuklar gayet evlendi (memleketimden bahsediyorum)
hatta kendisi katil kuzenlerim bile evlendi çatır çatır da düğün yaptı
ama
benim kendi dayımın çocukları hele hele kızları babalarını hep böyle engel gördüler
dayım (rahmetli oldu artık) yer içer gezerdi içki kumar vardı aldatıyordu ama rezil rüsva bir hayat yani öyle pavyon meyhane filan değil, onlar lüks bir yeme içme ve aldatmadır öyle diyeyim
ortalıkta olmazdı gider, bi 3-5 sene eve köye gelmezdi, ayak basmazdı.
kızları "baba ortada bile yok kimden isteyecekler bizi" dedi (hepsi köyde o zamanlar, sonra okuyanlardan giden oldu tabi) acaip önemli çünkü onları kafasında babanın arkanda olması istemeye gelecek olanın babayı muhatap alması vs. + bir de işte köyde ekip biçecek hayvana tarlaya bakacak ırgat lazımdı , köyde iş görüyorlardı. özellikle evlenme kafasına girmeyenlerin değişik bir "babamın ocağı mı kapansın, anneme kim bakacak, malımız hayvanımız ne olacak" düşüncesi vardı (belki evlenseler bunlara da başka çareler bulanacaktı ama hiç o aşamaya gelinmedi.)
bir de kendileri anlaşsa biriyle atıyorum, ben evlenecem dese, bizde kimse "vay sen nasıl evlenirsin" filan demezdi ha. hatta "aman iyi etti kız gitsin kurtulsun bu ortamdan" bile derlerdi. biraz kendi kendilerinin girdiği kafalardan çıkamadılar. ha evlenmemekte bir şey yok ben de bekarım. kendi evimde kendi başıma yaşıyorum ama. bu ise değişik bir kafa.
neticede dayımın evde olduğu o ender zaman aralıklarına denk getirip istenip düğünü yapan evlendi diğerleri evlenmedi (bizde çocuk sayıları yüksek mesela 3 tane evlenen varsa 4 tane de evlenmeyen var, gibi)
neyse kısacası bunu mesele haline getirip hayata öyle bakıp kendini ezik görürsen anne babanı işini/işsizliğini, fiziğini, şuyunu buyunu her türlü şeyi kendinde kusur görebilirsin. sen kusur görmezsen kimsenin görüşü umrunda olmaz.
hatta kendisi katil kuzenlerim bile evlendi çatır çatır da düğün yaptı
ama
benim kendi dayımın çocukları hele hele kızları babalarını hep böyle engel gördüler
dayım (rahmetli oldu artık) yer içer gezerdi içki kumar vardı aldatıyordu ama rezil rüsva bir hayat yani öyle pavyon meyhane filan değil, onlar lüks bir yeme içme ve aldatmadır öyle diyeyim
ortalıkta olmazdı gider, bi 3-5 sene eve köye gelmezdi, ayak basmazdı.
kızları "baba ortada bile yok kimden isteyecekler bizi" dedi (hepsi köyde o zamanlar, sonra okuyanlardan giden oldu tabi) acaip önemli çünkü onları kafasında babanın arkanda olması istemeye gelecek olanın babayı muhatap alması vs. + bir de işte köyde ekip biçecek hayvana tarlaya bakacak ırgat lazımdı , köyde iş görüyorlardı. özellikle evlenme kafasına girmeyenlerin değişik bir "babamın ocağı mı kapansın, anneme kim bakacak, malımız hayvanımız ne olacak" düşüncesi vardı (belki evlenseler bunlara da başka çareler bulanacaktı ama hiç o aşamaya gelinmedi.)
bir de kendileri anlaşsa biriyle atıyorum, ben evlenecem dese, bizde kimse "vay sen nasıl evlenirsin" filan demezdi ha. hatta "aman iyi etti kız gitsin kurtulsun bu ortamdan" bile derlerdi. biraz kendi kendilerinin girdiği kafalardan çıkamadılar. ha evlenmemekte bir şey yok ben de bekarım. kendi evimde kendi başıma yaşıyorum ama. bu ise değişik bir kafa.
neticede dayımın evde olduğu o ender zaman aralıklarına denk getirip istenip düğünü yapan evlendi diğerleri evlenmedi (bizde çocuk sayıları yüksek mesela 3 tane evlenen varsa 4 tane de evlenmeyen var, gibi)
neyse kısacası bunu mesele haline getirip hayata öyle bakıp kendini ezik görürsen anne babanı işini/işsizliğini, fiziğini, şuyunu buyunu her türlü şeyi kendinde kusur görebilirsin. sen kusur görmezsen kimsenin görüşü umrunda olmaz.