Ailesi yüzünden ayrılmak...(İçimi döktüm)

Perimasali3737 .!.:

Canım benm eşimin ailesine öyle ama esin seni sevdik ten sonra hersey hallolur

Genişletmek için tıkla...

Perimasali3737 .!.:

Ben kendimden örnek veriyim eşimin ailesi çok çektirdi çok aşamalardan geçtik ama ben vazgeçemedim tam mutluluğa ulaştık dedm şimdide çocuğumuz olmuyor ve 23 yaşındayım daha tup bebek tek care sevmek evlenmekle bütün sorunlar bitmiyor iste

Genişletmek için tıkla...

oscarandthewolf .!.:

canım acıyor. bir yanda hayalkırıklığı, bir yanda çaresizlik, bir yanda da öfkem. gözyaşları gözlerime hucüm ediyor ama ağlamak istemiyorum artık. gamsız olmak istiyorum, boşvermek istiyorum çabucak. ailesini ikna etmeye uğraşmadı, başta olumsuzluğu görüp mücadele bile etmedi. benimle bir gelecek göremediğini söyleyip çekildi aradan..


şöyle anlatayım size; ben iyi bir üniversitede iyi bir bölüm okuyan biriyim. amacım öncelikle okulumu bitirmek, işe girip düzenimi kurmak ve sevdiğim adamla evlenmekti. fakat karşımdaki lise mezunuydu ve şuan askerliğini yapıyor. 1 sene boyunca çok istedi beni. uğraştı, kendini sevdirmeye çalıştı. hayata bakış açımız zıt olmasına rağmen arkadaşlığını, yanımda oluşunu, verdiği güveni seviyordum. zamanla bende onu sevdim. ilk zamanlar sevgim onunki kadar kuvvetli değildi ama ilişkimizin sürdüğü süre zarfında ben de çok sevdim. geçmişimde kimseye yapmadığım şeyleri yaptım, fedakarlıklar yaptım. çok sevdik. çok şey yaşadık birlikte. yine de hiç vazgeçmedik. birbirimize daha sıkı tutunduk, bağlarımız giderek güçlendi. benimle evlenmek istediğini söyledi. ama bir yanda ailelerimiz bir yanda biz.. acemi birliğini yaparken babası bir arayıp emekli olacağını, bir kaç aya istanbuldan taşınacaklarını ve memleketleri samsuna yerleşeceklerini, onu da götüreceklerini, ona orada bir hayat sunacaklarını ve istedikleri kızla evlendireceklerini anlatmıştı. o da karşı çıkmış telefonda benim sevdiğim biri var ben onunla evlenicem demiş bağırmış çağırmış ama babası dinlememiş bile. sonrasında beni aradı, baktım çaresiz üzgün ağlıyor. seni bırakamam dedi. o akşam ona destek oldum, umudumuzu kaybetmeyelim dur bi bakalım daha askerliğin bitmedi dedim. o akşam bu konuyu geçici olarak kapatmıştık. sonra usta birliği şemdinliye çıktı. o askerdeyken sevgimiz daha da arttı. herşeyini bana anlatırdı. geçtiğimiz mayıs ayında 2 kere üzücü bir olay yaşadı orada. 2 kere içinde bulunduğu cobra aracı mayının üzerinden geçti ve patladı. psikolojisi bozuldu biraz, kendine gelemedi bir müddet. daha sonra psikiyatristi, hastaneydi derken hava değişim izni verildi. tabi bana söylemedi öyle bi ihtimal var sadece dedi. bir gün beni arayıp sana bi hediye gelecek spor çıkışı salondan ayrılma bekle işte arkadaşım getirecek dedi. ben de bekledim bir araba yanaştı sonra. arabadan inen bizzzat kendisiydi. eve bile gitmeden havaalanından çıkar çıkmaz yanıma gelmişti. bu kadar detaylı anlatmamın sebebi onun sevgisini biraz olsun size anlatma isteğimden.. Ve tabi bir de yazasım geliyor böyle, lütfen mazur görün.

3 haftadır buradaydı. Birlikte iftarlar yaptık, görüştük, her şey yine çok güzeldi. Yine gözünden sakınan, değerimi daha çok anlamış, özleminden sevgisi daha da artmış biri vardı karşımda. 3 gün önce klima çarptığı için rahatsızlandı yatıyordu ama sonraki benimle konuşmaktan kaçtığını hissettim. O gün içimde öyle bir sıkıntı vardı ki kendimi dışarı alışverişe attım. Mesaj atıyorum dönmüyor, arıyorum açmıyor dedim herhalde uyuyor. İftara yakın döndü bana. Çok kötüyüm ama bu sefer bir tek hastalıktan değil babam konuyu tekrar açtı bayramdan sonra taşınacaklarmış dedi. Baba tamam ne yaparsan yap samsuna taşınalım vs. ama bari sevdiğim kıza fırsat ver demiş. Beni anlatmış, bizden bahsetmiş, karşısında durmuş babasının. Babası tekrar karşı çıkmış bağırmış bir kendine bak bi ona ben üniversite okuyan çalışan gelin istemiyorum benim gelinim okumamış gözü açılmamış misafiri seven bir kız olacak. sen etin ne budun ne o sana fazla gelir istanbulda bi bok yapamazsın ben sana samsuna dükkan açıcam zaten buradaki evin kirası senin, gül gibi yaşayacaksın samsunda yakınımızda olacaksın yaşlanınca bize kim bakacak zaten haber saldım akrabalara askerde olduğunu söyledim ona göre kız araştırıyolar demiş. Yıkılmış bizimki.. olmaz demiş karşı çıkmış ama babasının kendi hakkında söyledikleri ona çok dokunmuş. kendimden utandım dedi bana. okucam dediysem de bu yaştan sonra senin neyine okumak daha liseyi zor bitirdin dediler adam bana güvenmiyor adam yerine koymuyor seni çok seviyorum ama çabalayacak gücüm kalmadı adamın zihniyeti belli inadını ben biliyorum ben senin ailenin karşısına nasıl çıkıcam, gelmez biliyorum dedi. O gün telefonda konuştuk ama ses tonu ve konuşmaları bütün ümidini umudunu kaybetmiş gibiydi. Ben de anladım daha fazla konuşmanın gereksiz olduğunu. Kapattım telefonu.


Biraz sakinleştikten sonra son bir mesaj attım son kez göreyim bir daha göremem bu şekilde ayrılmayalım diye. Hemen geldi, bi müddet sustuk sonra konuştuk. Duygularımızla değil mantığımızla bakarsak olamayacağını sen de göreceksin ben seni bu ailenin içine sokmak istemiyorum seni mutsuz ederler olmaz ben zaten kendimden herşeyden umudu kestim kafama sıkıp kurtulsam diye düşünüyorum benim hayatım bitmiş tek dayanağım sendin seni de alıyorlar benden yapamayız ona karşı gelemem gelsem neyimle gelicem ona da saygısızlık etmek istemiyorum fikrinin değişeceğine bilsem inan bir dakika düşünmez devam ederdim ama yok ben bundan sonra ot gibi bir hayat yaşıcam biliyorum evlendirecekler bir tane kızla ama aklımdan da kalbimden de sen hiç çıkmayacaksın dedi. İkimizde ağlamaya başladık kalktık. Arabasının yanına geldiğimizde son kez binicem öyle mi bu arabaya dedim yine ağladık çok ağladık sarıldık son kez alnımdan öptü ama bir türlü kopamadık. saat epey geç olmasına rağmen o arabaya binip basıp gidemedik. tekrar tekrar sarıldık, ayrılmasak mı bile dedik ama boşaydı. ilk kez öpüştüğümüz yerde son kez öpüştük ağlaya ağlaya. daha sonra beni eve bıraktı. halimi gören annem ısrarla sordu herşeyi anlattım. annem bilmiyordu bizi. her zaman önce okulunu bitir zaten olur sevgilin, evlilik derdi. ama o gün annem benimle öyle güzel konuştu ki beni cesaretlendirdi, bırakma çocuğu daha askerliği bitmemiş kafayı yer orda dedi. dur bakalım ailesinin fikri ilerde değişebilir pes etmeyin dedi. o öyle dedikçe daha çok ağladım ama biraz düşündükten sonra ona mesaj attım. sabahın 4üydü. ben annemle konuşmalarımı anlatırken cama çıksana dedi baktım aşağıda oturmuş kaldırıma bana bakıyor. o şekilde 6 ya kadar durdu konuştuk ve sabah tekrar buluştuk. Tekrar birlikteydik işte. Bin yıldır görmemişiz gibi bi hasretle sarıldık, güldük, konuştuk. İkimizde hiç uyumamıştık. 11e doğru beni eve bıraktı. Herkes işine giderken biz daha yeni yatmaya gidiyorduk. İçimdeki umut filizleri yeniden yeşermişti sanki. Onun gözünde de görmüştüm bir anlığına. O akşam iftara misafirlerimiz vardı. Onunla konuştuk güzelce gece sahile gidiyoruz biz arkadaşlarla demiş. Ben de çok yorulmuştum cevap verip yattım. Bugün bakıyorum attığım mesajlar mavi tık olmuyor. Herhalde dedim geç geldi uyuyor. Saat 4 oldu yok 5 oldu yok. 1 saat önce günaydınn yazdı sadece. ne aşkım ne hayatım bir şey yok. Ne oldu dedim. benim içimden gelmiyor böyle dedi. Sana karşı heyecanım kalmadı sanki böyle bakıyorum yok yanındayken farklı ama seni bıraktıktan sonra eski inancım kalmıyor yine karamsarlıklara kapılıyorum dedi. Bu şekilde nereye kadar dedi. Ben de korkaksın mücadele etmekten kaçıyorsun dedim. Ben de biliyordum böyle olacağını ama inandım sana güvendim bize güvendim sevginin önünde hiçbir şey duramaz kimi imkansızlıklar imkanlıya dönüşüyor aileler kabulleniyor dediysem de baktım o çoktan bitirmiş. Yolun açık olsun inşallah mutlu olursun ve pişman olmazsın dedim. Pişman olucam hala pişmanım ama yapacak bir şey yok ben bu riske giremiyorum benim enerjimi aldılar kendime olan güvenimi kaybettim bundan sonra da mutlu olamam bari sen mutlu ol böyle bir ailenin içine seni sokamam, zaten ben herşeyimi sana harcadım sevgimi, umudumu, herşeyimi.. bundan sonra biri olsun diye çabalamam bulucaklar bana birini evlenicem. şimdi devam etsek nereye kadar okulunun bitmesine kadar sürse ve yine ayrılsak hiç dayanamayız. bu şekilde ben sanki seni oyalıyomuşum gibi hissediyorum dedi ve ben bu yazdıklarını sadece bildirim panelinde okudum.

Geri dönse bile istemiyorum artık ama o kadar canım acıyor ki. Hiç uğruna ayrıldık, benim annem bile destek olmuşken o ilerisini görmeden pes etti. Sözde adam gibi adam.. Onu da suçlamak istemiyorum sonuçta ailesi diyorum ama bilmiyorum ya. Bir hışımla bütün herşeyini sildim. Şimdi elimde kıyafetleri, aldığı şeyler, yazdığı mektuplar, onun için tuttuğum defter, çıkarttığımız fotoğraflarımız, yolladığı asker kepi ve hediyeleri kaldı. Bir umut görsem atmayacağım ama yok işte. Ne yapayım kızlar? Ben ilk kez birinden ayrılmıyorum ama ilk kez böyle bir durumun içinde ayrılıyoruz. Seve seve ayrılıyoruz resmen..

Edit: Olay daha çok taze. O yüzden ne yapacağımı bilmiyorum. Tavsiyeleriniz neler? Onu hatırlatan her şeyi atmak istiyorum. Numaramı değiştirmek istiyorum ama bu nasıl olacak, yani şuanki numaramla kayıt olduğum, işlem yaptığım her şey yanacak mı?

Genişletmek için tıkla...