Aileye maddi yardım

Merhabalar!
Forumda henüz yeniyim. Eşimin ailesiyle maddi anlamda birtakım sıkıntılarım var ve ben bunları kimseyle paylaşamıyorum. Bir buçuk yıllık evliyim, çalışıyorum, bir kızımız var ve evlenirken her şeyimizi (takılar dahil) eşimle birlikte aldık ve bir de konut kredisine girdik. Tam biraz rahatladık derken eşimin ailesinin maddi sıkıntıları başladı. Gecekonduda oturuyorlardı ve evleri birkaç haftaya kadar yıkılacak. Kendileri de bu durumu birkaç yıldır bekliyordu zaten. Bir şekilde kiralarına veya başka ihtiyaçlarına yardım etmemiz gerekecekti çünkü kayınpederimin kısıtlı bir bütçesi var ve hiçbir birikimi yok. Biz de kendi evimize yakın bir yerden ikinci bir ev aldık (tabi yine krediyle). Açıkçası paramız boşa gideceğine biraz sıkıntı çeksek de en azından üzerimize bir ev daha olur, ileride çocuğumuza yarar diye düşünüp eşime destek oldum.
Üst üste iki konut kredisi ve bir ihtiyaç kredisi, kredi kartı taksitleri olunca sanırım epey bir zorlanacağız. Ben evlat olarak imkanlarımızı zorladığımızı düşünüyorum. Helal hoş olsun. Ama kayınpederimin geleceğini zerre kadar düşünmeyişi, biz bunca sıkıntıya girmişken nakliye ücreti, ev için gerekebilecek diğer masraflar gibi birtakım ödemeleri dahi yapacak üç kuruş parayı bir kenara ayırmamış olması kanıma dokunuyor. Zaten gençliğinde de öyle kayda değer bir çalışma hayatı olmamış. Benim ailem de emekli. Gelirleri ancak kendi geçimlerine ve ödemelerine yetiyor. Şu durumda babam bize yardım edebilmek için kredi çekmeyi, eksiye düşmeyi göze alıyor ama eşimin ailesi söz konusu olunca, biraz üstüne gidince "Ne yapsınlar, nasıl ödesinler, ellerinde bir şey yok ki, ben ne yapayım" diyip kestirip atıyor. Eşimin üzerine gidip de evdeki huzurumuzun bozulmasını istemiyorum ama şimdi içime dert oluyor: Ya taşınacakları evde yok badanadır, tadilattır, eşyadır diyip daha da masraf olmalarından korkuyorum. Eşime açıkça söyledim: "Benim de çocuğum var, onun geleceğini, eğitimini düşünmek zorundayım. Lütfen ailenle konuş, bu evin borcunu ödeyeceğiz ama onun dışında başka masraflar çıkarmasınlar." dedim.
Çok endişeliyim, bundan sonrasında nasıl bir tutum sergilemeliyim lütfen fikir verin... :18:

eşin ne dedi peki
sen yapman gerekeni yapmışsın fazlada taviz verirsen yarın hiç bişey yapmamış olursun
eşine karşı kesin tavrını koy
nerdeyse aynılarını biz yaşadık ev almadık ama ev parası kadar borcunu ödedi eşim ailesinin
bu kışı nasıl geçirdiğimizi biz biliyoruz kimsenin umrunda olmadı
ki şimdi hamileyim evime yeni taşındım birsürü eksik var
kara kara düşünüyoruz nasıl yapıcaz diye ki imkan varken

ilaydahey .!.:

eşin ne dedi peki
sen yapman gerekeni yapmışsın fazlada taviz verirsen yarın hiç bişey yapmamış olursun
eşine karşı kesin tavrını koy
nerdeyse aynılarını biz yaşadık ev almadık ama ev parası kadar borcunu ödedi eşim ailesinin
bu kışı nasıl geçirdiğimizi biz biliyoruz kimsenin umrunda olmadı
ki şimdi hamileyim evime yeni taşındım birsürü eksik var
kara kara düşünüyoruz nasıl yapıcaz diye ki imkan varken

Genişletmek için tıkla...

Eşim de ailesini bu konuda eleştiriyor aslında. Ailesinin, özellikle babasının çok hataları var ve bunun bedelini şu anda biz ödüyoruz, o da bunun farkında. Kayınpederim neredeyse hiç çalışmamış, ekmek elden su gölden yaşamış. Eşim inanılmaz maddi sıkıntılar ve şiddet içinde büyümüş. Kayınpederimin sigortasının bile dede yatırmış: "Bundan bir halt olmaz, bari sigortası yatsın ileride emekli olsun da eline maaş geçsin." demiş. Eşim annesini düşündüğünü söyledi. Aslında daha önce demişti: "Ben elimden geleni yapmaya çalışırım ama sonuçta kendi ailemi düşünmek zorundayım, baksınlar başlarının çaresine." dedi. Ama sanırım ben konuşunca biraz ağrına gitti. Ben de dayanamadım ne yapayım. Bu kış da gelecek yaz da bizim için çok zor geçecek, üstelik bebeğim var. Çok kızıyorum ya, öyle böyle değil.
Eşimin biz evlenmeden önce yaklaşık üç yıllık düzenli bir çalışma hayatı vardı zaten. O zaman çok rahat bir ev alabilirler, kenara köşeye üç beş kuruş koyabilirlerdi. Ama kayınvalidemin söylediği: "Ne yapayım kızım, ben yıllarca çektim. Oğlum dedi ev alalım diye ama ben şu saatten sonra sıkıntıya girmek istemedim." Oldu... Ama ben şu anda sıkıntının dibindeyim. Üstelik geleceğini hazırlamakla sorumlu olduğum bir de evladım var. Korkum, yarın öbür gün elimiz biraz rahatlayınca beklentilerinin devam etmesi. Bence aile evladına destek olmalı, ha imkanları yoktur, olamıyordur, anlarım. Ama o zaman yük olmamalı. Bir de nedir bu çalışan gelinlerin hali? Sanki her şeyi oğulları tek başına yapıyor.