- 28 Mayıs 2016
- 7
- 5
- 86
- 37
- Konu Sahibi Melisalisa
-
- #1
Merhaba kizlar.
Bu konuyu okurken belki kiminiz kafa sallayacak, buda dert mi diye, kiminizde güleceksiniz. Muhtemelen çoğunuzda çok toy, ergen bir kız olduğumu düşüneceksiniz. Ama öyle değil işte.
Ben 28 yaşında, ailemden farklı bir şehirde yalnız yaşayan bir muhasebeciyim. Üç yıldır yalnız yaşıyorum işim dolayısı ile. Aynı zamanda aileme aşırı bağlıyım ve yaklaşık her hafta sonunu onların yanında geçiriyorum. Ailemle aramızda yaklaşık 45 dakikalık bir mesafe var, ama onlar ilk günden beri bunun geçici olduğundan, ve onların yanına döneceğimden emin.
Şimdi gelelim bahsi geçen sevgiliye. Bir iş seyahatinde tanıştım onunla. 25 yaşında, sigortacı, başarılı ve çok ama çok efendi biri. Onu herşeyden çok, kendimden çok sevmem 6 ay aldı, ve şu anda bir sonraki aşamaya geçmek istiyoruz. Ama sorun şu ki, o aileme 4 saatlik mesafe olan bi yerde yaşıyor ve eğer evlenirsek orda yaşamamız en mantıklısı, özellikle iş imkanları açısından. Ama ben şu anda gerçekten çıkmaza girdim, kendimi ergen bir kız çocuğu gibi hissediyorum. Ayrıca ablamda kısa bir süre önce sevgilimin yaşadığı şehirden biriyle nişanlandı, ve bu benim işimi dahada zorlaştırdı. Şimdi bana sürekli dön artık, bak birtek sen kaldın yanımızda falan diyorlar. Ben şimdi karşılarına çıkıp nasıl bende yanınızda olmayacağım gelecektede dıyebilirim? Anneme nasıl kırmadan, dökmeden anlatırım sevgilimi?
Bu konuyu okurken belki kiminiz kafa sallayacak, buda dert mi diye, kiminizde güleceksiniz. Muhtemelen çoğunuzda çok toy, ergen bir kız olduğumu düşüneceksiniz. Ama öyle değil işte.
Ben 28 yaşında, ailemden farklı bir şehirde yalnız yaşayan bir muhasebeciyim. Üç yıldır yalnız yaşıyorum işim dolayısı ile. Aynı zamanda aileme aşırı bağlıyım ve yaklaşık her hafta sonunu onların yanında geçiriyorum. Ailemle aramızda yaklaşık 45 dakikalık bir mesafe var, ama onlar ilk günden beri bunun geçici olduğundan, ve onların yanına döneceğimden emin.
Şimdi gelelim bahsi geçen sevgiliye. Bir iş seyahatinde tanıştım onunla. 25 yaşında, sigortacı, başarılı ve çok ama çok efendi biri. Onu herşeyden çok, kendimden çok sevmem 6 ay aldı, ve şu anda bir sonraki aşamaya geçmek istiyoruz. Ama sorun şu ki, o aileme 4 saatlik mesafe olan bi yerde yaşıyor ve eğer evlenirsek orda yaşamamız en mantıklısı, özellikle iş imkanları açısından. Ama ben şu anda gerçekten çıkmaza girdim, kendimi ergen bir kız çocuğu gibi hissediyorum. Ayrıca ablamda kısa bir süre önce sevgilimin yaşadığı şehirden biriyle nişanlandı, ve bu benim işimi dahada zorlaştırdı. Şimdi bana sürekli dön artık, bak birtek sen kaldın yanımızda falan diyorlar. Ben şimdi karşılarına çıkıp nasıl bende yanınızda olmayacağım gelecektede dıyebilirim? Anneme nasıl kırmadan, dökmeden anlatırım sevgilimi?