Akıl verin lütfen...

matgzntp

Guru
Kayıtlı Üye
14 Mayıs 2013
227
22
Sevgili kadınlar ben 34 yaşındayım . 31 yaşında bir evlilik geçirdim fakat malum pandemi şartları , düğün vs olmadı. Farklı sehirlerdeydik benim tayinim olunca onun olduğu yere gittim . 6 ayda işkencenin her türlüsünü gördüm . Güvenlik mazereti ile şu an bulunduğum şehire ani bir şekilde tayinim çıktı .
Yani başıma gelmeyen kalmadı anlayacağınız . O sırada sen ne yapıyorsun diye sahip çıkan bir anne,baba , abi ,dayı da olmadı.
Geldim bu hiç bilmediğim şehire ,geçmişten tanıdığım bir arkadaşımı bana ev bulmakta yardımcı olması için aradım. Çok mutlu oldu sesimi duyunca o da zor bir süreçten geçiyormuş , babasını kaybetmiş birkaç ay önce . Sevgilisi terketmiş vs.
Geçmişte olduğu gibi yaralarımızı sardık. Gezdik ,tozduk ,kahve içtik ,sinemaya gittik
O bana aşık olduğunu söyledi . Ben istemedim. Onun zor zamanlarimda bana destek çıkan çok değer verdiğim bir arkadaşım olarak kalmasını istedim. 1 sene hiç bikmadi usanmadi. Geldi , gitti.
En önemli kısım şu ki bu adam 45 yaşında ve hiç evlenmedi. Hiç doğru dürüst bır ilişkisi olduğunu duymadım 10 senede.
Bana geldiğinde söyledim .ben bugün iyi değilim ama bir gün iyi olduğumda bir ailem olsun , bir çocuğum olsun istiyorum biz çok farklıyız dedim. Evleniriz dedi. ben kimseyi senin gibi sevmedim dedi.
Güzel de sevdi 2 sene boyunca Allah var. İncitmedi. Ne istersem yaptı. Kocamla gezmedigim kadar onunla gezdim. Kocamla yemedigim yemeğiol onunla yedim, gitmedigim sinemaya onunla gittim. Her hafta cam kavanozlara yemek yapıp sağlıklı besleneyim diye getirdi . Depremzede aileme sahip çıktı maddi manevi yanımda oldu.
Tüm bunların sonunda ben artık evliliğe hazır olduğumu söyledim .
Ne dedi biliyor musunuz ?
Sen yanımda kal gitme diye yalan söyledim.
Seni seviyorum kaybetmek istemiyorum ama ben evlilik adamı değilim
Zaten aynı evde bana ne kadar katlanabilir sin ki dedi.
Ben ilk gün bana bunu söyleseydi onunla bu yola hiç çıkmayacağımı söyledim , biliyordum dedi .
Gitme dedi ,bırakma dedi. 80 yaşına kadar sevgili olup farklı evlerde kalabilirmişiz.
Bıraktım tabi . Ugrasamam dedim . Sabah günaydın yazmış cevap vermedim ve bugün 1 hafta oldu
Kendime soruyorum evlilik şart mı diye, aslında delice istediğim bir şey değil. Yani dese ki seneye olsun bir bahane söylese tamam derdim. Ne bileyim gerçekten evim güzel, hayatım güzel evet evlilik şart değil . Ama diğer tarafımda madem evlilik yok yolun sonunda ne diye yıllarını vereceksin diyor.
Siz ne düşünüyorsunuz ? Bu ayrılık sürecini nasıl yönetmeliyim. Küt diye konuyu açarak yanlış mı yaptım ? Terk ederek doğru mu yaptım ? Bugünden sonra ne olmalı...
 
Sevgili kadınlar ben 34 yaşındayım . 31 yaşında bir evlilik geçirdim fakat malum pandemi şartları , düğün vs olmadı. Farklı sehirlerdeydik benim tayinim olunca onun olduğu yere gittim . 6 ayda işkencenin her türlüsünü gördüm . Güvenlik mazereti ile şu an bulunduğum şehire ani bir şekilde tayinim çıktı .
Yani başıma gelmeyen kalmadı anlayacağınız . O sırada sen ne yapıyorsun diye sahip çıkan bir anne,baba , abi ,dayı da olmadı.
Geldim bu hiç bilmediğim şehire ,geçmişten tanıdığım bir arkadaşımı bana ev bulmakta yardımcı olması için aradım. Çok mutlu oldu sesimi duyunca o da zor bir süreçten geçiyormuş , babasını kaybetmiş birkaç ay önce . Sevgilisi terketmiş vs.
Geçmişte olduğu gibi yaralarımızı sardık. Gezdik ,tozduk ,kahve içtik ,sinemaya gittik
O bana aşık olduğunu söyledi . Ben istemedim. Onun zor zamanlarimda bana destek çıkan çok değer verdiğim bir arkadaşım olarak kalmasını istedim. 1 sene hiç bikmadi usanmadi. Geldi , gitti.
En önemli kısım şu ki bu adam 45 yaşında ve hiç evlenmedi. Hiç doğru dürüst bır ilişkisi olduğunu duymadım 10 senede.
Bana geldiğinde söyledim .ben bugün iyi değilim ama bir gün iyi olduğumda bir ailem olsun , bir çocuğum olsun istiyorum biz çok farklıyız dedim. Evleniriz dedi. ben kimseyi senin gibi sevmedim dedi.
Güzel de sevdi 2 sene boyunca Allah var. İncitmedi. Ne istersem yaptı. Kocamla gezmedigim kadar onunla gezdim. Kocamla yemedigim yemeğiol onunla yedim, gitmedigim sinemaya onunla gittim. Her hafta cam kavanozlara yemek yapıp sağlıklı besleneyim diye getirdi . Depremzede aileme sahip çıktı maddi manevi yanımda oldu.
Tüm bunların sonunda ben artık evliliğe hazır olduğumu söyledim .
Ne dedi biliyor musunuz ?
Sen yanımda kal gitme diye yalan söyledim.
Seni seviyorum kaybetmek istemiyorum ama ben evlilik adamı değilim
Zaten aynı evde bana ne kadar katlanabilir sin ki dedi.
Ben ilk gün bana bunu söyleseydi onunla bu yola hiç çıkmayacağımı söyledim , biliyordum dedi .
Gitme dedi ,bırakma dedi. 80 yaşına kadar sevgili olup farklı evlerde kalabilirmişiz.
Bıraktım tabi . Ugrasamam dedim . Sabah günaydın yazmış cevap vermedim ve bugün 1 hafta oldu
Kendime soruyorum evlilik şart mı diye, aslında delice istediğim bir şey değil. Yani dese ki seneye olsun bir bahane söylese tamam derdim. Ne bileyim gerçekten evim güzel, hayatım güzel evet evlilik şart değil . Ama diğer tarafımda madem evlilik yok yolun sonunda ne diye yıllarını vereceksin diyor.
Siz ne düşünüyorsunuz ? Bu ayrılık sürecini nasıl yönetmeliyim. Küt diye konuyu açarak yanlış mı yaptım ? Terk ederek doğru mu yaptım ? Bugünden sonra ne olmalı...
Bu adama güvenmeyin bence başta evlilik vaadi verip güven kazandıktan sonra evlilik istemediğini söylemiş. Güvenilmez yalancı bir tip. İnsan sevdiğine değer verdiğine bu konuda yalan söylemez samimiyetsiz geldi biraz bana
 
Adam bana çok dengesiz geldi. Evlilik şart değil ama bekarlık da şart değil.

Gerçekten seven adamlar soluğu nikah masasında alıyor. Beklemek yok. Cünkü gördüm biliyorum. Evliliğe en uzak tipler bile ... bu adam bence sizi gerçekten sevmiyor.
 
niye evlilik şart değil?
Bilmiyorum , kendimi bildim bileli hiç evlilik hayalleri kuran biri olmadım . Aslında içimden veya bulunduğumuz hayat şartlarından dolayı çocuk sahibi olmak bile gelmiyor. Kendi ayaklarım üzerinde duruyorum , en zor gunlerimi yalnız atlattim. E o zaman niye açıldı bu evlilik konusu derseniz , sanırım kendimi güvende hissetmek istedim. Biri de çıksın ömür boyu yanımda kalacak gibi laflar söylesin istedim . Yalnız ölmek istemedim sanırım depremde başımıza gelenlerden sonra toparlanamadım...
 
niye evlilik şart değil?
Bilmiyorum , kendimi bildim bileli hiç evlilik hayalleri kuran biri olmadım . Aslında içimden veya bulunduğumuz hayat şartlarından dolayı çocuk sahibi olmak bile gelmiyor. Kendi ayaklarım üzerinde duruyorum , en zor gunlerimi yalnız atlattim. E o zaman niye açıldı bu evlilik konusu derseniz , sanırım kendimi güvende hissetmek istedim. Biri de çıksın ömür boyu yanımda kalacak gibi laflar söylesin istedim . Yalnız ölmek istemedim sanırım depremde başımıza gelenlerden sonra toparlanamadım
 
Niye evlenmeyip 80 yaşına kadar birlikte yaşayacakmışsınız? Adam ölse cenazesini alamazsın, yıllarını verirsin ne mirasını alırsın, ne tazminat. Evlilik bir güvencedir, bu güvenceye germek istemeyeni şutla
 
Bilmiyorum , kendimi bildim bileli hiç evlilik hayalleri kuran biri olmadım . Aslında içimden veya bulunduğumuz hayat şartlarından dolayı çocuk sahibi olmak bile gelmiyor. Kendi ayaklarım üzerinde duruyorum , en zor gunlerimi yalnız atlattim. E o zaman niye açıldı bu evlilik konusu derseniz , sanırım kendimi güvende hissetmek istedim. Biri de çıksın ömür boyu yanımda kalacak gibi laflar söylesin istedim . Yalnız ölmek istemedim sanırım depremde başımıza gelenlerden sonra toparlanamadım...
o halde sorun yok,zaten evlilik düşünmüyorsanız, keyfinize bakın,adam da keyfine bakıyor nasıl olsa.
sorun nerde anlamadım
 
Cocuk yoksa evlilik sart degil diye dusunuyorum ben de.

Hele ki belli yastan sonra biriyle her seyimi paylasma fikri pek cazip gelmiyor, birikim ev araba gibi maddi seylerden bahsediyorum. Manevi olarak paylasim hala yuksek tutulabilir.
Aynen böyle düşünüyorum . Ama sonra maaşımın yarısı kadar olan kira aklıma geliyor. Evimden çıkarken bağcıklarını bağlamadan komşular görmeden çıkıp gidiyor o da zoruma gidiyor . Güya beni düşünüyor . Çevremdeki herkes veli, ben öğretmenim . Zor duruma düşürmek istemiyormuş ama ben kendimi yasak aşk yaşıyor gibi, metres gibi hissediyorum ... Ne yazık ki toplum işte ...
Sonra diyorum ki 1 imza hepi topu , seviyorsan atar geçersin . Yine düğün yapma yine bir sürü tören yapma , geç bir evde sevdiğin insanla dilediğin gibi yaşa
Onunla vakit geçirmeyi de sevdim. En yakın arkadaşım oldu. Bilmiyorum bu kararı söyledim ve resti çektim . Artık zaten tükürüğümü yalamak da doğru olmaz
 
o halde sorun yok,zaten evlilik düşünmüyorsanız, keyfinize bakın,adam da keyfine bakıyor nasıl olsa.
sorun nerde anlamadım
Sorun ne yapmak istediğimi bilmememde .
İnsan kendisine doğru düzgün bir cevap veremiyor. Tanımadığım insanlar kendisine göre doğru olanı söylerse belki kemdimi ikna eder yine yanlışların içinde kaybolmam diye umuyorum. Gariban tesellisi yani
 
Sevgili kadınlar ben 34 yaşındayım . 31 yaşında bir evlilik geçirdim fakat malum pandemi şartları , düğün vs olmadı. Farklı sehirlerdeydik benim tayinim olunca onun olduğu yere gittim . 6 ayda işkencenin her türlüsünü gördüm . Güvenlik mazereti ile şu an bulunduğum şehire ani bir şekilde tayinim çıktı .
Yani başıma gelmeyen kalmadı anlayacağınız . O sırada sen ne yapıyorsun diye sahip çıkan bir anne,baba , abi ,dayı da olmadı.
Geldim bu hiç bilmediğim şehire ,geçmişten tanıdığım bir arkadaşımı bana ev bulmakta yardımcı olması için aradım. Çok mutlu oldu sesimi duyunca o da zor bir süreçten geçiyormuş , babasını kaybetmiş birkaç ay önce . Sevgilisi terketmiş vs.
Geçmişte olduğu gibi yaralarımızı sardık. Gezdik ,tozduk ,kahve içtik ,sinemaya gittik
O bana aşık olduğunu söyledi . Ben istemedim. Onun zor zamanlarimda bana destek çıkan çok değer verdiğim bir arkadaşım olarak kalmasını istedim. 1 sene hiç bikmadi usanmadi. Geldi , gitti.
En önemli kısım şu ki bu adam 45 yaşında ve hiç evlenmedi. Hiç doğru dürüst bır ilişkisi olduğunu duymadım 10 senede.
Bana geldiğinde söyledim .ben bugün iyi değilim ama bir gün iyi olduğumda bir ailem olsun , bir çocuğum olsun istiyorum biz çok farklıyız dedim. Evleniriz dedi. ben kimseyi senin gibi sevmedim dedi.
Güzel de sevdi 2 sene boyunca Allah var. İncitmedi. Ne istersem yaptı. Kocamla gezmedigim kadar onunla gezdim. Kocamla yemedigim yemeğiol onunla yedim, gitmedigim sinemaya onunla gittim. Her hafta cam kavanozlara yemek yapıp sağlıklı besleneyim diye getirdi . Depremzede aileme sahip çıktı maddi manevi yanımda oldu.
Tüm bunların sonunda ben artık evliliğe hazır olduğumu söyledim .
Ne dedi biliyor musunuz ?
Sen yanımda kal gitme diye yalan söyledim.
Seni seviyorum kaybetmek istemiyorum ama ben evlilik adamı değilim
Zaten aynı evde bana ne kadar katlanabilir sin ki dedi.
Ben ilk gün bana bunu söyleseydi onunla bu yola hiç çıkmayacağımı söyledim , biliyordum dedi .
Gitme dedi ,bırakma dedi. 80 yaşına kadar sevgili olup farklı evlerde kalabilirmişiz.
Bıraktım tabi . Ugrasamam dedim . Sabah günaydın yazmış cevap vermedim ve bugün 1 hafta oldu
Kendime soruyorum evlilik şart mı diye, aslında delice istediğim bir şey değil. Yani dese ki seneye olsun bir bahane söylese tamam derdim. Ne bileyim gerçekten evim güzel, hayatım güzel evet evlilik şart değil . Ama diğer tarafımda madem evlilik yok yolun sonunda ne diye yıllarını vereceksin diyor.
Siz ne düşünüyorsunuz ? Bu ayrılık sürecini nasıl yönetmeliyim. Küt diye konuyu açarak yanlış mı yaptım ? Terk ederek doğru mu yaptım ? Bugünden sonra ne olmalı...
deli mi ne millet kafayı yemiş O nasıl adam kız kurtulmuşsun bırak büyük yalancı
 
Adamın evli olmadığına emin misiniz? Bir konuda yalan söyleyen her konuda söyleyebilir.

Evlilik ve imza önemli mi bence önemli. Nikah kadını ve çocukları korumak adına önemli. Adamla kırk sene yaşa, kahrını çek, donunu yıka sonra mirasını bile alama. Çocuk olsa kimlik işi problem.
 
Sorun ne yapmak istediğimi bilmememde .
İnsan kendisine doğru düzgün bir cevap veremiyor. Tanımadığım insanlar kendisine göre doğru olanı söylerse belki kemdimi ikna eder yine yanlışların içinde kaybolmam diye umuyorum. Gariban tesellisi yani
orası belli ..
yani aslında evlenmek istiyorsunuz bence ama o istemediği için siz de kendinizi evlenmek istemediğinize ikna etmişsiniz gibi.
yoksa iki taraf da keyfine bakıyorsa sorun olmaması lazım
 
Sevgili kadınlar ben 34 yaşındayım . 31 yaşında bir evlilik geçirdim fakat malum pandemi şartları , düğün vs olmadı. Farklı sehirlerdeydik benim tayinim olunca onun olduğu yere gittim . 6 ayda işkencenin her türlüsünü gördüm . Güvenlik mazereti ile şu an bulunduğum şehire ani bir şekilde tayinim çıktı .
Yani başıma gelmeyen kalmadı anlayacağınız . O sırada sen ne yapıyorsun diye sahip çıkan bir anne,baba , abi ,dayı da olmadı.
Geldim bu hiç bilmediğim şehire ,geçmişten tanıdığım bir arkadaşımı bana ev bulmakta yardımcı olması için aradım. Çok mutlu oldu sesimi duyunca o da zor bir süreçten geçiyormuş , babasını kaybetmiş birkaç ay önce . Sevgilisi terketmiş vs.
Geçmişte olduğu gibi yaralarımızı sardık. Gezdik ,tozduk ,kahve içtik ,sinemaya gittik
O bana aşık olduğunu söyledi . Ben istemedim. Onun zor zamanlarimda bana destek çıkan çok değer verdiğim bir arkadaşım olarak kalmasını istedim. 1 sene hiç bikmadi usanmadi. Geldi , gitti.
En önemli kısım şu ki bu adam 45 yaşında ve hiç evlenmedi. Hiç doğru dürüst bır ilişkisi olduğunu duymadım 10 senede.
Bana geldiğinde söyledim .ben bugün iyi değilim ama bir gün iyi olduğumda bir ailem olsun , bir çocuğum olsun istiyorum biz çok farklıyız dedim. Evleniriz dedi. ben kimseyi senin gibi sevmedim dedi.
Güzel de sevdi 2 sene boyunca Allah var. İncitmedi. Ne istersem yaptı. Kocamla gezmedigim kadar onunla gezdim. Kocamla yemedigim yemeğiol onunla yedim, gitmedigim sinemaya onunla gittim. Her hafta cam kavanozlara yemek yapıp sağlıklı besleneyim diye getirdi . Depremzede aileme sahip çıktı maddi manevi yanımda oldu.
Tüm bunların sonunda ben artık evliliğe hazır olduğumu söyledim .
Ne dedi biliyor musunuz ?
Sen yanımda kal gitme diye yalan söyledim.
Seni seviyorum kaybetmek istemiyorum ama ben evlilik adamı değilim
Zaten aynı evde bana ne kadar katlanabilir sin ki dedi.
Ben ilk gün bana bunu söyleseydi onunla bu yola hiç çıkmayacağımı söyledim , biliyordum dedi .
Gitme dedi ,bırakma dedi. 80 yaşına kadar sevgili olup farklı evlerde kalabilirmişiz.
Bıraktım tabi . Ugrasamam dedim . Sabah günaydın yazmış cevap vermedim ve bugün 1 hafta oldu
Kendime soruyorum evlilik şart mı diye, aslında delice istediğim bir şey değil. Yani dese ki seneye olsun bir bahane söylese tamam derdim. Ne bileyim gerçekten evim güzel, hayatım güzel evet evlilik şart değil . Ama diğer tarafımda madem evlilik yok yolun sonunda ne diye yıllarını vereceksin diyor.
Siz ne düşünüyorsunuz ? Bu ayrılık sürecini nasıl yönetmeliyim. Küt diye konuyu açarak yanlış mı yaptım ? Terk ederek doğru mu yaptım ? Bugünden sonra ne olmalı...

Yani zaten arkadaş ayağına adam senelerce evli gibi sahip çıkmış size sizde kabul etmişsiniz.
Adam açıkca evlilik istemiyorum diyincemi koydu?
Eğer böyle şeyler yaşamak istemiyorsanız insanlarla gereksiz samimiyet kurmayacaksınız.
Maalesef filmlerde yaşamıyoruz. Hangi erkek karşılıksız birine yardımcı olur?
Ya böyle dost hayatını kabul edeceksiniz yada görüşmeyeceksiniz.
 
Adam başta bal çalmış ağzınıza. Zaten 45 yaşında olup doğru düzgün hiçbir ilişki içinde bulunmamış insanda bir halt vardır. Yalandır o hatta direkt. Entel dantel olacam diye şaşırmış. 80 yaşında bir tarafının kılları ağarmış aramızda resmi hiçbir şey olmayan adamın altını mı temizleyeceğim ? Hem de ayrı evlerde yaşayarak ? Kumda pipisi ile oynasın yallah.
 
Adamın evli olmadığına emin misiniz? Bir konuda yalan söyleyen her konuda söyleyebilir.

Evlilik ve imza önemli mi bence önemli. Nikah kadını ve çocukları korumak adına önemli. Adamla kırk sene yaşa, kahrını çek, donunu yıka sonra mirasını bile alama. Çocuk olsa kimlik işi problem.
Tabi ki eminim . 10 senedir tanıyorum 2 senedir hayatımda . Bütün iliskilerini bilirim . Hiçbiri 3 ay sürmedi . Muhtemelen kızlara en başta evlilik istemediğini söyledi ve gittiler.
Zaten ilk kez bana sözler verdiğini söylüyordu , o da yalanmış
 
Şey bu ya ıssız adam hafiften. Ama bu başta evlilik lafı açmış. Siz hayır diyince elde etme hırsına girmiş. Bakmış siz zamanla okeylediniz egosunu tatmin etmiş bence. Ben bunun flört versiyonunu yaşayıp kendime gelememiştim. Çok toydum çünkü. Hiç geriye dönüp bakmayın.
 
Sevgili kadınlar ben 34 yaşındayım . 31 yaşında bir evlilik geçirdim fakat malum pandemi şartları , düğün vs olmadı. Farklı sehirlerdeydik benim tayinim olunca onun olduğu yere gittim . 6 ayda işkencenin her türlüsünü gördüm . Güvenlik mazereti ile şu an bulunduğum şehire ani bir şekilde tayinim çıktı .
Yani başıma gelmeyen kalmadı anlayacağınız . O sırada sen ne yapıyorsun diye sahip çıkan bir anne,baba , abi ,dayı da olmadı.
Geldim bu hiç bilmediğim şehire ,geçmişten tanıdığım bir arkadaşımı bana ev bulmakta yardımcı olması için aradım. Çok mutlu oldu sesimi duyunca o da zor bir süreçten geçiyormuş , babasını kaybetmiş birkaç ay önce . Sevgilisi terketmiş vs.
Geçmişte olduğu gibi yaralarımızı sardık. Gezdik ,tozduk ,kahve içtik ,sinemaya gittik
O bana aşık olduğunu söyledi . Ben istemedim. Onun zor zamanlarimda bana destek çıkan çok değer verdiğim bir arkadaşım olarak kalmasını istedim. 1 sene hiç bikmadi usanmadi. Geldi , gitti.
En önemli kısım şu ki bu adam 45 yaşında ve hiç evlenmedi. Hiç doğru dürüst bır ilişkisi olduğunu duymadım 10 senede.
Bana geldiğinde söyledim .ben bugün iyi değilim ama bir gün iyi olduğumda bir ailem olsun , bir çocuğum olsun istiyorum biz çok farklıyız dedim. Evleniriz dedi. ben kimseyi senin gibi sevmedim dedi.
Güzel de sevdi 2 sene boyunca Allah var. İncitmedi. Ne istersem yaptı. Kocamla gezmedigim kadar onunla gezdim. Kocamla yemedigim yemeğiol onunla yedim, gitmedigim sinemaya onunla gittim. Her hafta cam kavanozlara yemek yapıp sağlıklı besleneyim diye getirdi . Depremzede aileme sahip çıktı maddi manevi yanımda oldu.
Tüm bunların sonunda ben artık evliliğe hazır olduğumu söyledim .
Ne dedi biliyor musunuz ?
Sen yanımda kal gitme diye yalan söyledim.
Seni seviyorum kaybetmek istemiyorum ama ben evlilik adamı değilim
Zaten aynı evde bana ne kadar katlanabilir sin ki dedi.
Ben ilk gün bana bunu söyleseydi onunla bu yola hiç çıkmayacağımı söyledim , biliyordum dedi .
Gitme dedi ,bırakma dedi. 80 yaşına kadar sevgili olup farklı evlerde kalabilirmişiz.
Bıraktım tabi . Ugrasamam dedim . Sabah günaydın yazmış cevap vermedim ve bugün 1 hafta oldu
Kendime soruyorum evlilik şart mı diye, aslında delice istediğim bir şey değil. Yani dese ki seneye olsun bir bahane söylese tamam derdim. Ne bileyim gerçekten evim güzel, hayatım güzel evet evlilik şart değil . Ama diğer tarafımda madem evlilik yok yolun sonunda ne diye yıllarını vereceksin diyor.
Siz ne düşünüyorsunuz ? Bu ayrılık sürecini nasıl yönetmeliyim. Küt diye konuyu açarak yanlış mı yaptım ? Terk ederek doğru mu yaptım ? Bugünden sonra ne olmalı...
sanırım yeni biri var,evlilik şart değil ama vaatler verilince tutulmalı oyle havada kalmamalı,ben evlenecek adam değilim ben şöyleyim ben böyleyim sevgisiz insanların bahanesi,evliliğe inanmıyorum ben öyle bağlanamam vs. hiç inanmayın sevince öyle bir evlenmek bağlanmak istiyorlarki kaybetmemek için yapamicakları şey yok,ilk başta belliki yoğun duygular varmış ve evlenmek istedigini söylediğnde kabul etseydiniz muhtemelen şimdi evli olacaktınız,kalmanız için fln söylemiş vs. hikaye bunlar,sonu görünmeyen bir ilişki her zaman risk,uzun vadeli düşünmek lazım,bizim ülkemizde millet evlilik delisi,yaş kotası var gibi,bende aynı şeyi yaptım ordan biliyorum,sırası gelen gidiyor,yarın öbür gün yaş ilerleyince bekar insan bulmak gormek zor,başka bir ülkede olsa akışına bırakmak mantıklı olabilir ama sağa dönüyorum evli sola dönüyorum evli,mubarek hepmi evlendiniz😂yapacak bişe yok akım buysa garantili birliktelik en makulu yoksa kalırız el elde baş başta,taş atarız geçen çiftlere,arabaların sileceklerini kaldırır temiz temiz kafayı yeriz yalnızlıktan😂yalnızlık yaşlanınca dahada zor diyorlar benim en çok korktuğum şeyde bu,adamın biri için değermi bu kadar fedakarlığa bilemem.
 
X