bunu söölemkten bile utanıorm, kendi içimde yaşadığım depremi anlatamm ama akla ihtiyacım var. eşim izmir de okumuş ve orda bildiğinz üniversite gençleri olarak gayet raat bi öğrencilik hayatı yaşamış. hayatına giren çıkan insanlar olmş. biz tanışdıktan sora o hala izmirdeydi ama tabii çalışıodu. sık sık birbirimize ziyarete gelir giderdik, ben de antalya da yaşıorm bu arada. bir keresinde gittiğimde beni arkadaşlarıyla tanşıtırdı. sohbet muhabbet konuştuk hepsiyle. zaman içerisnde arkadaşlarıyla olan samimiyetinden dolayı aklımda bi soru belirmeye başladı. eski sevgililerinden birini benmle arkdaşım die tanıştırıp tanıştırmadığını merak etmeye başladım ve geçen gün sordm. tanıştığım arkadaşlarından birisnn eski sevgilisi olduğunu sööledi. o an yıkıldım açıkcası. belki ben abartıorm ama yediremiorm kendime. ben o insanla muhabbet ettim. evde o insan hakkında telde dier arkadaşlrıyla saatlerce konuştular. ve eğer ki ben sormasam kız bigün size gelcem dese gelme demezdi bunu da biliyorm. kafayı yemk üzereym. bi anda koptu içimde bişiler eşime karşı. siz olsaydınız napardınız lütfen akıl verin...
eşin evlenmek için o kızı yada kızları değil, seni seçmiş. öncelikle kendine ve eşinin sana karşı olan hislerine güven.
açıkçası eşimin eski sevgilisini evimde istemezdim.
bunuda tatlı bir dille söylerdim.
kendini benim yerime koy, farzet ki benimde eski sevgilim olsun ve sizi tanıştırayım. eve davet edeyim bu hoşuna gider mi? diye empati yaptırabilirsin.
olaya bakış açıları farklı olabiliyo ama benim içim hiç raat diil. biçok insann dediği gibi aramızda bişi yok zaten fln gibi şeyler duyuyorm eşimin ağzından. beni üzen arasında bişi olma olasılığı diil ki. evet beni seçti benmle evlndi, isteseydi onnla evlenirdi ama beni bu kadar yaralayan bu durumun bence aşağılayıcı olması. 'benm hiçbişeyden haberim yokken bi zamanlar belki de bana baktığın gözle baktığın başka biriyle beni nası muhattap edersin ve bunu dier arkdaşlarnn yanında yapp beni nası küçürr düşürrsün ' düşüncesinden başka bişi geçmio aklımdan. yemek yiyemiorm, uyuyamıorm, konuşmak bile istemiorm konuşamıyorm da zaten. duyduğumdan beri yannda da yatmıorm, içimden gelmio. haketmediğimi düşünüorm...
bunu söölemkten bile utanıorm, kendi içimde yaşadığım depremi anlatamm ama akla ihtiyacım var. eşim izmir de okumuş ve orda bildiğinz üniversite gençleri olarak gayet raat bi öğrencilik hayatı yaşamış. hayatına giren çıkan insanlar olmş. biz tanışdıktan sora o hala izmirdeydi ama tabii çalışıodu. sık sık birbirimize ziyarete gelir giderdik, ben de antalya da yaşıorm bu arada. bir keresinde gittiğimde beni arkadaşlarıyla tanşıtırdı. sohbet muhabbet konuştuk hepsiyle. zaman içerisnde arkadaşlarıyla olan samimiyetinden dolayı aklımda bi soru belirmeye başladı. eski sevgililerinden birini benmle arkdaşım die tanıştırıp tanıştırmadığını merak etmeye başladım ve geçen gün sordm. tanıştığım arkadaşlarından birisnn eski sevgilisi olduğunu sööledi. o an yıkıldım açıkcası. belki ben abartıorm ama yediremiorm kendime. ben o insanla muhabbet ettim. evde o insan hakkında telde dier arkadaşlrıyla saatlerce konuştular. ve eğer ki ben sormasam kız bigün size gelcem dese gelme demezdi bunu da biliyorm. kafayı yemk üzereym. bi anda koptu içimde bişiler eşime karşı. siz olsaydınız napardınız lütfen akıl verin...
olaya bakış açıları farklı olabiliyo ama benim içim hiç raat diil. biçok insann dediği gibi aramızda bişi yok zaten fln gibi şeyler duyuyorm eşimin ağzından. beni üzen arasında bişi olma olasılığı diil ki. evet beni seçti benmle evlndi, isteseydi onnla evlenirdi ama beni bu kadar yaralayan bu durumun bence aşağılayıcı olması. 'benm hiçbişeyden haberim yokken bi zamanlar belki de bana baktığın gözle baktığın başka biriyle beni nası muhattap edersin ve bunu dier arkdaşlarnn yanında yapp beni nası küçürr düşürrsün ' düşüncesinden başka bişi geçmio aklımdan. yemek yiyemiorm, uyuyamıorm, konuşmak bile istemiorm konuşamıyorm da zaten. duyduğumdan beri yannda da yatmıorm, içimden gelmio. haketmediğimi düşünüorm...
Peki böyle devam ederseniz, evliliğinizin geleceğini görebiliyor musunuz?
zetan yavaş yavaş bişilerin biteceğini düşünüorm, hiç istemesem de. bu kadar geniş olması beni de o derece genişletmeye çalışmasını aklım almıo. bitek özür bile dilemedi bi de bu yönü var. sadece zaten bitmiş bişi, o benm kaç yıllık okul arkadaşım açıklamsı yaptı; bu da oturuo içime.
şuan hazmedemiorm hiç bi şekilde. sonucu ne olacak, sonucunn bize etkisi ne olacak bunu bilmiorm. ne yapmm gerekir onu da bilmiorm. birisi şunu yap dese şu durmda içimden gelir de yapabilir miyim orası da meçhul. zaman gerekio sanırım.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?