Merhaba herkese,
Yaklaşık bir 10gündür bende akşamları aşırı duygusallık, hayati sorgulama, ölümü düşünme gibi şeyler başladı ( şunuda eklemeliyim hapi biraktim ve düzenli adet görmeye başladım, geçtiğimiz hafta adetliydim ondan gelen bir duygusallik mi bilmiyorum sizde oldumu hiç?).
Virüs filan derken herkes gibi bende dünyanın gidişatından endişeliyim yinede bunuda atlatiriz neler atlatilmadi diye kendimi teskin etmeye çalışıyorum.
31 yaşındayım iki çocuğum var, anne olunca daha düşünceli ve duygusal olmakla beraber belkide yaşın ilerlemesi ile gereksiz bir ölüm ve sevdiklerimi kaybetme korkusu başladı - ki ben hayat dolu herseye olumlu bakmaya calisan civil civil biriyim.
Son bir sene içinde bir kaç kişinin ani vefatıyla ve benim derinden etkilenmemle alakali olabilir mi diyorum...
Kusura bakmayin biraz detayli anlattim ama cogu akşam sanki kalbim hizli carpiyormus gibi oluyor(nabzimi ölçtümüzde normaldi halbuki) ve/veya koşmuşumda nefesim darlanmis gibi hissediyorum, şöyle durup derin nefes alma ihtiyaci hissediyorum rahatlamak istiyorum.
Ölüm var elbette engel olamayız ama benim düşüncelerimin bir çıkmazsa girmesi herkesde olduğu gibi bir yerdemi yoksa abartimi... gündüzleri koşuşturmacadan olmuyor ama aksam manasiz bir hüzün gözlerim nemli.
Not: evi, eşimi, çocuklarımı okulumu bence iyi idare ediyorum, yani isteksiz depresif bir halde de değilim. Bir yerde akşam kendini gösteren bir depresyon cesitinden bahsedilmisti ama bilemedim...
Yaklaşık bir 10gündür bende akşamları aşırı duygusallık, hayati sorgulama, ölümü düşünme gibi şeyler başladı ( şunuda eklemeliyim hapi biraktim ve düzenli adet görmeye başladım, geçtiğimiz hafta adetliydim ondan gelen bir duygusallik mi bilmiyorum sizde oldumu hiç?).
Virüs filan derken herkes gibi bende dünyanın gidişatından endişeliyim yinede bunuda atlatiriz neler atlatilmadi diye kendimi teskin etmeye çalışıyorum.
31 yaşındayım iki çocuğum var, anne olunca daha düşünceli ve duygusal olmakla beraber belkide yaşın ilerlemesi ile gereksiz bir ölüm ve sevdiklerimi kaybetme korkusu başladı - ki ben hayat dolu herseye olumlu bakmaya calisan civil civil biriyim.
Son bir sene içinde bir kaç kişinin ani vefatıyla ve benim derinden etkilenmemle alakali olabilir mi diyorum...
Kusura bakmayin biraz detayli anlattim ama cogu akşam sanki kalbim hizli carpiyormus gibi oluyor(nabzimi ölçtümüzde normaldi halbuki) ve/veya koşmuşumda nefesim darlanmis gibi hissediyorum, şöyle durup derin nefes alma ihtiyaci hissediyorum rahatlamak istiyorum.
Ölüm var elbette engel olamayız ama benim düşüncelerimin bir çıkmazsa girmesi herkesde olduğu gibi bir yerdemi yoksa abartimi... gündüzleri koşuşturmacadan olmuyor ama aksam manasiz bir hüzün gözlerim nemli.
Not: evi, eşimi, çocuklarımı okulumu bence iyi idare ediyorum, yani isteksiz depresif bir halde de değilim. Bir yerde akşam kendini gösteren bir depresyon cesitinden bahsedilmisti ama bilemedim...
Son düzenleme:
ama az kaldı biz de onu bitirecez inşallah bu aralar o kadar ölüm hastalık lafı var ki kimle konuşsak yok şu ölmüş yok bu yoğun bakımda yok ekonomi bitti yok gençlere de bulaşıyor işsizlik hat safhada vs vs duya duya heleki bir anne olarak anksiyete gelişmesi normal yalnız olmadığınızı ve çözümün sizin elinizde olmadığını hatırlatın kendinize. Sevgiler
