Doğum sonrası psikolojim bozuldu

MeltemRuya .!.:

Yaaa ben hamileyken hiç umursamadim doğumu eninde sonunda gelecek her türlü acıyı cekicem Candan can çıkıyor diye çok salladım. Çok kafam rahattı tabi doğumun gerçekliğiyle karşılaşınca hop noluyoruz bu ne lan dedim herkesin doğumu aynı değilmiş ama konuşmaları okuduysaniz eğer içinizi ferah tutun doktorunuzu güzel seçin tek bir doktora gitmeyin hastaneyi güzel araştırın. Ben 4 5 tane hastane gezdim demek ki azmış daha çok gezmem gerekiyormuş siz mutlaka gezin. Ben almadım salaklık ettim doğum eğitimi alın kesinlikle bir çok konuda bilgi sahibi olursunuz umarım. Inşallah iyi insanlarla karşılaşırsiniz ve cok kolay doğumunuz olur

Genişletmek için tıkla...

Acquaa .!.:

Bu konuyu okuduktan sonra normal doğumdan tırstım ve sezeryanla doğum yaptım neyse şaka bir yana sizin durumunuz iş bilmez sağlık çalışanları ve sistemin kötülüğü. Bence çok iyi bir doktorla 2. Çocuğu düşünebilirsiniz. Ben benim doktorumla ikinciyi dusunebilirim ama sıkıntılı bir evliliğim olduğu için çocuğum tek kalacak

Genişletmek için tıkla...

MeltemRuya .!.:

Aynı kaderi yaşıyoruz herhalde benim de kızım tek çocuk olarak kalacak. Yapacak birsey yok hayırlısı buymus. Zaten istemiyordum istememe de gerek kalmadı

Genişletmek için tıkla...

Acquaa .!.:

Şimdi okudum o konudaki yorumunuzu hakkımızda hayırlısı

Genişletmek için tıkla...

Melek_melek11 .!.:

Sizin yaşadığınızın kat be kat fazlasını 12 sene önce yaşadım ilk kızımda ne olacağını bilmeden gittim ve 16 saat boyunca beni hastaneden çıkarmadılar hemde yattığım yerden hiç kaldırmadılar o şekilde sancı çektirdiler hem sürekli muayene yapıyorlardı hemde azarlıyorlardı bağırıyorum diye o gün öldüm ama ölmedim gibi birşey oldu ve zorla doğum yaptırdılar bana kızım doğuduğunda mosmordu ve hastane dosyamızda zor doğum yazıyor çok sağlık sıkıntıları çektik kızımla halada kadındoğuma gidip gidip gelirim yıllardır doktorların söylediği epizyotomi bile değil yaptıkları karnıyarık gibi yırtılmış her yanım ve 20 dikişim vardı rahim ağzın çok parçalanmış dedi doktor ve şuan hem vajina içinde fıtık gibi bir durumum var hemde basur kaldı aşırı ıkınmaktan ben hayatım boyunca böyle bir işkence yaşamadım ve 1 sene deli gibi gezdim ortalarda psikolojim bozuldu benim, 2 çocuğum daha var ama onları sezaryen ile doğum yaptım aynı şeyleri bir daha yaşarsam sonum ruh sağlığı hastanesi olurdu heralde herkesin psikolojisi ve bünyesi aynı değil kızkardeşimm aşırı kolay bir doğum yaptı mesela yine olsa yine normal yaparım diyor ben asla diyorum size de çok geçmiş olsun sizi o kadar iyi anlıyorum ki yalnız değilsiniz

Genişletmek için tıkla...

MeltemRuya .!.:

12 sene geçmesine rağmen hala etkisi var sizde de belli ki. Benim bir sene oldu hemen unutmam mümkün değil. Çok şükür ki benim yirtiklarim ve sağlık problemimiz olmadı. Bana sadece girdiğim şok zarar verdi hayatımda ilk defa şoka girdim tarif edemedim kimseye de bu duyguyu zaten. Yaşayan anlayabilir. Sancıdan şoka girdim elimde olmadan. Geçmiş olsun yerinizde olsaydım o acının üstüne bir de sağlık sorunu yaşasaydım daha büyük bir travma yaşıyor olabilirdim. Siz bu olaydan sonra çocuğunuza karşı hisleriniz nasıl oldu annelik duygus ne zaman geldi?

Genişletmek için tıkla...

Melek_melek11 .!.:

Ben doğuma girdiğimde çocuğuma kavuşacağımın sevincini duyarken ilerleyen saatlerde bitsin bu azap alın şunu yada beni öldürün moduna girdim ağlamaktan gözlerim şişmiş kapanmıştı, doğumun sabahı eve geldiğimde hissiz bir ölü gibiydim anne olmanın sevinci yoktu üzerimde ve o andan sonra 1 ay boyunca şiddetli depresyon yaşadım her gün ağlıyordum her Allahın günü istisnasız, bebek sanki bana yükmüş gibi geliyordu eski hayatımı istiyordum suçluluk duygusu çok kötüydü sanki bebek gelmişte hayatımızı alt üst etmiş gibi geliyordu bana zaten üzüle üzüle sütümde 1 ay içinde kesildi ve evladımı emziremedim malesef ama 1 ay sonrasında alıştım ve kafama dank etti annelik, sonrasında sıkı sıkıya bağlandım, o an insan hiç geçmeyecek sanıyor ama geçiyor çok şükür ki, birde dediğiniz gibi üzerinden 12 sene geçti ama bende izi büyük hala her dk sını yaşıyorum hatırıma gelince oradaki çalışanlara ve doktorada hakkımı helal etmiyorum bedenimi de psikolojimide mahvettiler benim

Genişletmek için tıkla...

strawberry_cake .!.:

Oğluma doğum yaptığımda bende böyle travma yaşadım. 12 saat boyunca çektiğim sancılarin haddi hesabı yoktu. Lavman yaptılar suyumu patlattılar doğum önlüğünü giydirdiler. İkidebir alttan muayene yapıyorlar sancın var ama acilman yok diye. Ben oluyordum artık 12 saat boyunca sancı çektim ama acilmam bir santimde kaldı. Yapılan muamelede cabası bir sürü kadın aynı yerde doğum sancısı çekiyor herkese senin dediğin gibi kurbanlık kasap muamelesi yapılıyor. Ağladım kendi doktoruma götürün beni dedim (eşim annesinin baskısıyla beni sırf para gitmesin diye ozeldeki kendi doktoruma goturmedi devlete goturmuslerdi, zaten muayenem özelde diye hamileliğimde burnumdan getirdi). Eşimi eve göndermisti kaynana olacak mahluk aradım ağlayarak ne olur gel götür beni burdan dayanamiyorum diye. Bağırdı üstüme babamı aramak zorunda kaldım. Babam geldi gerçi esimde dayanamayıp geldi ama ben o haldeyken bana bagirmasini ömrüm boyunca unutmayacagim. O sancılarin icinde doğum önlügumu çıkarıp üstümü giyindim hastanenin duvalarina turuna tutuna çıktım hastaneden özel hastaneye gittik. Ordaki ebede açılmamın 8 santim olduğunu soyledi ıkin dedi iki saat boyunca ıkindım ama yok oglum çıkamıyor bir türlü. O sırada kendi doktorum geldi ebe de doktora yeteri kadar ikinmiyor bebek bu yüzden cikmiyor dedi. Doktorum bağırdı ebeye bu kadın normal doğum yapamaz bebeğin kafası sıkışmış gormuyormusun dedi. Ben o sırada çığlık atıyorum öldürün beni dayanamıyorum artık diye. Apar topar sezeryana aldılar oğlum çok sukur sağlıklı doğdu ama doğum kafası doğum esnasında sıkıştıgi için iki ay boyunca kafatasinda yumurta büyüklüğünde şişlik vardı. Doğumumu mahvettiler halbuki daha önce yapılan muayenelerde (hamilelikten önce) normal doğum yapamazsın rahim agzin çok dar demislerdi. Doğumun ertesi günü doktorum yanıma geldiğinde normal doğuma devam etseydin senide bebeğinide yoğun bakıma almak zorunda kalırdık dedi. Beni en çok sinirlendiren özel hastaneye geldiğimizde ebe doğuma aldığında kaynanamın alttan eşimi yine tembihlemeye çalışmiş olması burdada normal doğum yapacaksa niye getirdik tekrar devlet Hastanesi'ne götürelim boşuna para verme demiş annemde ordaydi ve bağırmış üstüne sende kadınsın kadınlığindan utan demiş. Beni asil mahveden doğumdan sonra bana yasattiklari. Kocasıyla beraber kırk gün gelip evime coreklendiler eşimle beraber bir olup herşeyi burnumdan getirdiler. Özelde doğum yaptım diye kin beslediler bana söyledikleri sözlerin haddi hesabı yok. Bebeğimi emzirirken az ağlamadım basinda. Kafasindaki şişliği her gordugumde içim yaniyordu. Öbür dunyada iki elimde yakalarinda olacak. Sizin anınızı okuyunca yaşadıklarım geldi aklıma göz yaşlarıma hakim olamadım yine. Cahil ve cimri insanlarin içine düşmüş olmamin ceremesini en çok doğum ve sonrasında çektim.

Genişletmek için tıkla...

MeltemRuya .!.:

Ben doğumumu asla unutamam. Bir gün önceden sancı çekmeye başladım evde sabaha kadar uyuyamadım kasılmalar oluyordu ama adet sancısı gibi, çok şiddetli değil. Yalancı sancidir dedim tahmin etmedim doğum yapacağımı.

Nişan geldi ben de acaba nişan mı yoksa kan mı kötü birsey olabilir diye hastaneye gittim özele. Direkt yatisimi yaptılar 3 cm aciklik var dediler. Çatı muayenesi filan yapmadılar hiç. Yatışimi yaptılar. Ben nasıl mutluyum ama doğum o kadar kolay ki Güle oynaya bebeğim doğacak sonunda kavusucam diye girdim odaya.
Lavman yaptılar. Sonra suni sancı için geldiler ben de istemiyorum dedim. Hemşire ikna etti böyle günlerce sancı cekersin gel bir kaç saatte doğur dediler ben de kabul ettim ama hiç niyetim yoktu. Keşke dinlemeseydim. Taktilar. Yaklaşık yarım saat içinde bana bir sancılar girmeye başladı. Zaten çok zayıfım yaşım küçük diye basaramam kafasıyla girmiştim ama çocuk benim kararimi bekler mi geldi işte.

Gelen muayene ediyor giden muayene ediyor alttan insan rahatsız oluyor ama inanır misiniz o kadar büyük bir sancı vardı ki hiç birşey hissetmiyordum.
Idrarı bosalttilar bebeğin gelişini engellemesin diye ben böyle birşeyin yapıldığını bilmiyordum kimse de anlatmadı bana psikolojim bozulmuştu. Idrar deliğine cubuk gibi birsey sokuyorlar. Hala ne olduğunu bilmiyorum araştırmak bile istemiyorum.Üstümde önlük altımda yetişkin bezi kurbanlık koyun gibiyim. Bi odama bi dogumhaneye muayene için.

Ben zannediyorum bebek suyla birlikte gelecek. Doktorum baktı sonra o da cubuk gibi birsey soktu benim suyu patlattı mı. Ben kızdım ona neden bana sormadan yapıyorsun diye. Bebek daha hızlı gelirmiş. Ama insan bi bilgilendirir zaten sancı yüzünden şok geçiriyordum. Sanci 30 saniye sürüyor. 50 saniye nefes alabiliyordum. Dakika bile değil dinlenme sürem. Ve 7 saat sürdü. Her bir dakikası benim için ölüm gibiydi kendimden geçmiştim gözlerim kayiyordu artık. Sezaryene alın diye yalvardim ama bebek geliyor az kaldı diye diye almadılar.
En son dogumhaneye indim doktor geldi. Ikın diyor gözüm öyle korktu ki o sancidan ikinmaya cesaretim yok canım aciyacak diye daha fazlasını kaldiramazdim. Meğer hissetmiyormuşsun zaten bebeğin çıktığını. Sancı gelince Ikın dedi geliyordu yapamiyordum en sonunda ebeler bastırdı tepeden karnima allah nefessiz kaldım. Nefes alınca bebek geri kaciyormus. Ben de zannediyordum bebegi ittiriyorlar nerden bileyim nefesimin kesilecegini gozlerim portledi resmen nefessiz kalmaktan beynim patlayacak gibi oldu. Gözlerim karardı cekildiler derin nefes aldim ve en son dediğim nolur beni kurtarın oldu. Hayatimin en guzel gununde kabus
yaşadım.
Sonra doktor iğne yapmış vajinaya kesmek için. Igneyi hissetmedim bile zannettim beni canlı canlı kesti. Kesmesiyle bir daha bastırdılar tepeden dedim meltem tamam sonun geldi. Derken Kızım doğdu.
Ben kaç ay heyecanla beklediğim Bebeğimi görünce korkudan tir tir titredim bana bu acıyı çektiren bu muydu diye. Lütfen yargılamayın kafayı yedim desem yeridir. Eminim sezaryen de çok zordur ama en azından insan kendi yavrusundan da Korkmaz yani. Öyle bir aciydi ki asla unutamam. Biraz unutmuş olabilirim şiddetini ama hatırlıyorum beni o hale soktuysa herkesi de sokmuştur.

Doğum sonrası çok hızlı toparlandım ama dedigim gibi psikolojim bozuldu o olayda ve Karnımı da inik gördükçe çok ağladım Bebeğimi benden aldılar diye. Sanki yanimdaki bebek başkasının bebeği de alıp gidecekler ben de uykuma kaldığım yerden devam edecekmisim gibi geliyordu. Çok zor oldu alışmam. Evde cekseydim sancıyı daha kolay geçerdi eminim. Son raddede o suni yi almış olsaydım bu kadar kötü olmayacaktim. Kendimi çok geç anne gibi hissetmeye başladım. Hamileyken resmen anne olmuştum. Doğumdan sonra bütün hayallerim suya düştü.
Kime sorsam kendini anne gibi hissediyor musun diye tabi ki öyle saçmalık mi olur diye tepki aldım kimseye anlatamadım ben çok abartiyorum Candan can çıkıyor tabi zor olacak diyorum ama yok bir yandan da unutamiyorum. Allahtan zamanla geçti ama ben o kafada kalsaydım belki hiç atlatamayacaktim. Kendi kendime toparlanmaya çalıştım kendimi dibe suruklemeyi sevmem. Aslinda hala aklima geldikce kotu oluyorum. Kızımın kardeşi olsun çok isterdim ama sanırım tek çocuk olarak kalacak. Ikinci üçüncü çocuğu yapabilenleri cesaretinden öpesim geliyor. Buraya yazmayı düşünmüyordum ama çok baktım benim gibi birsey yaşayan var mı diye de bulamadım yazmak istedim.
Benim gibi doğumdan korkan ve kendini toparlayamayan oldu mu? Kendinizi nasıl toparladiniz ne kadar sürdü toparlanma süreciniz? Paylaşırsanız çok sevinirim❤

Genişletmek için tıkla...

mihroo .!.:

Sizinle benzer bir dogum yaşamışız bende öğleden akşama kadar evde sancı çekip sonra hastaneye gittim gece 12 den saat sabah 9 buçuğa kadar sancı cektim o an ölmek istiyorum diye bağırıyordum çok kötüydü gelen giden alttan elini sokup muayene ediyordu canım o kadar yanıyordu ki sancim popoma vuruyordu uzanamiyordum oturamiyordum popomun üstüne en son zor bi doğum yaptım dikiş attıklarını hep hissettim dogumdan sonra ayağa kalkamadım günlerce asla yerimden kimildayamiyordum bebeğimi kendim emziremiyodum sonra dikislerim enfeksiyon kaptı hastaneye yatirdilar beni dikislerim hep açıldı bi daha dikmediler covid oldum kizim da sarılık oldu başka hastaneye yatisini verdiler oda kovid oldu çok zor şeyler yaşadık aylarca zorluk cektim oturup kalkamadım bacaklarimi açamadım psikoloji alt üst hergun ağlıyordum dogumda o kadar ikinmisim ki makatim da çatlak oluştu onun ağrısı tarif edilemez daha yazacak çok şey var kısa kesiyorum bi daha asla normal dogum yapmam diye düşünüyorum şimdi kizim 1 bucuk yaşında o günler zamanla unutuyormus kizim için hersey değer sizde unutacaksınız buna emin olun fazla takilmayin

Genişletmek için tıkla...

Aryayusuf .!.:

Okuyunca kendimi yazmaktan alikoyamadim bende iki buçuk ay önce doğum yaptım. Gebeliğimin son zamanı aşırı sıkınti cektm. 32. Haftada 2 cm açılma ve sancı vardi ilaçlarla 35 e kadar durabildik. Hastaneye gittiğimde suyum gelmişti ve 6 cm açılma vardı. Normal yapamazdim zaten biliyorum kendimi hemen sezeryana alın dedim çok şükür ne ağrım oldu ne sızım aynı gün ayaktaydim.ama bı terslik vardi. Sürekli titreme ve ağlama krizi yaşıyordum. İştahım tamamen kesilmişti üç gün içinde 16 kilo verdim. Bebeğe bakmak hala zor gelmiyordu Derken 15. Gün bebeğimin nefesi kesildi. Evin yakınında özel hastane vardı Allah'tan hemen oraya yetiştirdim ama mosmor ve nefes almıyordu ölmüştü. Orda geri dondurduler bir şekilde. Sonra günlerce yoğun bakımda kaldı. Çıkardık çocuğu eve geldik iki gün sonra ateşlendi. Yine yoğun bakıma yattı yeni tip virüs kapmisti. Ordan sonra bende film koptu. Yaşadıklarım öyle ağır gelmeye başladı ki kafayı siyirdim. Ne yiyor ne uyku uyuyordum sadece kızın boş beşiğine elimde hastanede verdikleri kokusu sinmiş kıyafetlerle akşama kadar boş boş bakınıyordum. Eşimle de sıkıntılar baslamisti. Son raddede saçlarımı falan kestim. Rahatlatacak birşeyler arıyordum ama hicbisey kafamı dağıtmadi. En son intiharı düşünmeye başladım.bunu nasıl yapcam diye planlayıp duruyordum kafamda ama O sırada bebek çıktı hastaneden. Ondan sonrası daha korkunçtu. Çocuk birdaha asla beni emmedi. Bebek sanki benim değildi sürekli ağlıyordu heryeri mosmor belli hastanede çok canı yanmış anne olarak ben susturamadim sanki başkasının bebeği gibi gelmeye başladı. Evde tek kalamamaya başladım çocuğu kucağıma bile almıyordm artk. Kafayı siyirdigim için bana bırakmak istemediler zaten. İyice koptuk bebekle. Annem hergun gelip bebege bakmaya gece uyutup gitmeye basladi. Derken kardeşim doğum yaptı annem mecburen onun yanına geçti. Bebeğimle öyle kötü günler geçirdik ki aglamya başladığında kendimi tokatlayip saclarimi yoluyordum.tahammul denen bişey kalmamıştı bende. Bebek sanki ağrı dagi gibi gozumde büyüdükçe büyüdü.Şuan biraz toparlandım ama hala sarsintilar içindeyim. Hayatımda hiç bu kadar kötü bir dönem gecirmedim. 71 günlük oldu şuan dünya guzeli kizim. O deli hallerim kırkım çıkınca yavaş yavaş azaldı ama Bir daha bebek dusunebilecegimi sanmıyorum. Hayatımın en berbat tecrübesi bu dönem. Allah tüm annelere

Genişletmek için tıkla...

MeltemRuya .!.:

Amin inşallah sizin konunuzu okumuştum sanırım hastaneden çıktı yazmistiniz allah size bagislasin yavrusunu. Anne olmak çok zor

Genişletmek için tıkla...

MeltemRuya .!.:

Amin inşallah sizin konunuzu okumuştum sanırım hastaneden çıktı yazmistiniz allah size bagislasin yavrusunu. Anne olmak çok zor

Genişletmek için tıkla...

Aryayusuf .!.:

Aynen öyle

Hastaneden çıktı ama birdaha emmedi beni, huyu suyu değişti tamamen bağırsak florasını bozmuş verdikleri ilaçlar birde mama eklenince kabızlık gaz sorunu reflü . Gece gündüz basbas bağırıyor. Çok zor gerçekten anne olmak. Umarım ilerde bu günleri hatirlamayiz hiç

Genişletmek için tıkla...

wMasalw .!.:

Çok geçmiş olsun özel hastanede mi yaptınız doğumu? Bağırsak florası için prebiyotik kullanabilirsiniz, o aylarda biogaia kullanıyordum ben, iyi geliyordu antibiyotik florayi bozuyor maalesef

Genişletmek için tıkla...

MeltemRuya .!.:

Ben doğumumu asla unutamam. Bir gün önceden sancı çekmeye başladım evde sabaha kadar uyuyamadım kasılmalar oluyordu ama adet sancısı gibi, çok şiddetli değil. Yalancı sancidir dedim tahmin etmedim doğum yapacağımı.

Nişan geldi ben de acaba nişan mı yoksa kan mı kötü birsey olabilir diye hastaneye gittim özele. Direkt yatisimi yaptılar 3 cm aciklik var dediler. Çatı muayenesi filan yapmadılar hiç. Yatışimi yaptılar. Ben nasıl mutluyum ama doğum o kadar kolay ki Güle oynaya bebeğim doğacak sonunda kavusucam diye girdim odaya.
Lavman yaptılar. Sonra suni sancı için geldiler ben de istemiyorum dedim. Hemşire ikna etti böyle günlerce sancı cekersin gel bir kaç saatte doğur dediler ben de kabul ettim ama hiç niyetim yoktu. Keşke dinlemeseydim. Taktilar. Yaklaşık yarım saat içinde bana bir sancılar girmeye başladı. Zaten çok zayıfım yaşım küçük diye basaramam kafasıyla girmiştim ama çocuk benim kararimi bekler mi geldi işte.

Gelen muayene ediyor giden muayene ediyor alttan insan rahatsız oluyor ama inanır misiniz o kadar büyük bir sancı vardı ki hiç birşey hissetmiyordum.
Idrarı bosalttilar bebeğin gelişini engellemesin diye ben böyle birşeyin yapıldığını bilmiyordum kimse de anlatmadı bana psikolojim bozulmuştu. Idrar deliğine cubuk gibi birsey sokuyorlar. Hala ne olduğunu bilmiyorum araştırmak bile istemiyorum.Üstümde önlük altımda yetişkin bezi kurbanlık koyun gibiyim. Bi odama bi dogumhaneye muayene için.

Ben zannediyorum bebek suyla birlikte gelecek. Doktorum baktı sonra o da cubuk gibi birsey soktu benim suyu patlattı mı. Ben kızdım ona neden bana sormadan yapıyorsun diye. Bebek daha hızlı gelirmiş. Ama insan bi bilgilendirir zaten sancı yüzünden şok geçiriyordum. Sanci 30 saniye sürüyor. 50 saniye nefes alabiliyordum. Dakika bile değil dinlenme sürem. Ve 7 saat sürdü. Her bir dakikası benim için ölüm gibiydi kendimden geçmiştim gözlerim kayiyordu artık. Sezaryene alın diye yalvardim ama bebek geliyor az kaldı diye diye almadılar.
En son dogumhaneye indim doktor geldi. Ikın diyor gözüm öyle korktu ki o sancidan ikinmaya cesaretim yok canım aciyacak diye daha fazlasını kaldiramazdim. Meğer hissetmiyormuşsun zaten bebeğin çıktığını. Sancı gelince Ikın dedi geliyordu yapamiyordum en sonunda ebeler bastırdı tepeden karnima allah nefessiz kaldım. Nefes alınca bebek geri kaciyormus. Ben de zannediyordum bebegi ittiriyorlar nerden bileyim nefesimin kesilecegini gozlerim portledi resmen nefessiz kalmaktan beynim patlayacak gibi oldu. Gözlerim karardı cekildiler derin nefes aldim ve en son dediğim nolur beni kurtarın oldu. Hayatimin en guzel gununde kabus
yaşadım.
Sonra doktor iğne yapmış vajinaya kesmek için. Igneyi hissetmedim bile zannettim beni canlı canlı kesti. Kesmesiyle bir daha bastırdılar tepeden dedim meltem tamam sonun geldi. Derken Kızım doğdu.
Ben kaç ay heyecanla beklediğim Bebeğimi görünce korkudan tir tir titredim bana bu acıyı çektiren bu muydu diye. Lütfen yargılamayın kafayı yedim desem yeridir. Eminim sezaryen de çok zordur ama en azından insan kendi yavrusundan da Korkmaz yani. Öyle bir aciydi ki asla unutamam. Biraz unutmuş olabilirim şiddetini ama hatırlıyorum beni o hale soktuysa herkesi de sokmuştur.

Doğum sonrası çok hızlı toparlandım ama dedigim gibi psikolojim bozuldu o olayda ve Karnımı da inik gördükçe çok ağladım Bebeğimi benden aldılar diye. Sanki yanimdaki bebek başkasının bebeği de alıp gidecekler ben de uykuma kaldığım yerden devam edecekmisim gibi geliyordu. Çok zor oldu alışmam. Evde cekseydim sancıyı daha kolay geçerdi eminim. Son raddede o suni yi almış olsaydım bu kadar kötü olmayacaktim. Kendimi çok geç anne gibi hissetmeye başladım. Hamileyken resmen anne olmuştum. Doğumdan sonra bütün hayallerim suya düştü.
Kime sorsam kendini anne gibi hissediyor musun diye tabi ki öyle saçmalık mi olur diye tepki aldım kimseye anlatamadım ben çok abartiyorum Candan can çıkıyor tabi zor olacak diyorum ama yok bir yandan da unutamiyorum. Allahtan zamanla geçti ama ben o kafada kalsaydım belki hiç atlatamayacaktim. Kendi kendime toparlanmaya çalıştım kendimi dibe suruklemeyi sevmem. Aslinda hala aklima geldikce kotu oluyorum. Kızımın kardeşi olsun çok isterdim ama sanırım tek çocuk olarak kalacak. Ikinci üçüncü çocuğu yapabilenleri cesaretinden öpesim geliyor. Buraya yazmayı düşünmüyordum ama çok baktım benim gibi birsey yaşayan var mı diye de bulamadım yazmak istedim.
Benim gibi doğumdan korkan ve kendini toparlayamayan oldu mu? Kendinizi nasıl toparladiniz ne kadar sürdü toparlanma süreciniz? Paylaşırsanız çok sevinirim❤

Genişletmek için tıkla...

buglemkaya .!.:

Yorumunuzu okudum evet çok zorlanmışsınız ikinciyi kolay getirirsiniz emin olun ben aile zoruyla 16 yaşında evlendim 16 yaşımı bitirmeden doğum yaptım benim ki sezaryan oldu hiç sancı görmedim yaşım küçük olduğu için özel hastane de doğuma alındım bebeğim ters olduğu için direk sezeryanla alındı idar hortumu takıldı damar yolu açıldı beni sedyeyle ameliyat haneye götürdüler ama nasıl bir korku anlatamam sırtıma bir iğne batırdılar hemen uzan dediler saate baktık solumda 08 sabah başımda bir erkek hemşire bekledi benimle konuşmaya çalışıyordu hep soru sordu neden küçük yaşta evlilik yaptın ailem evlendirdi dedim eşini seviyor musun dedi evet dedim anne olmaya hazırmısın dedi hazır olmasam dünyaya gelmiyecekmi dedim erkek heşireye bana baktı gözleri doldu bir an uykuya dalmak istiyordum okadar biden bulanıyordu ki narkoz etkisi sonra saate baktım 08 15 geçe bebeğim doğdu ilk sesini duydum sonra yanıma getirdiler bak dediler baktım yaşım küçük olmasına rağmen nasıl güzel bir histi allahım nasıl güzel bir mucize dedim içimden sen daha 2 saat önce karnımdaydın dedim sonra bebeği eşime götürdüler beni de dikmeye başladılar sonra odaya aldılar ameliyat öncesi 24 açtım ameliyat sonrası da 6 saat aç ve benimki şimdi başlıyor hemşire gidip gelip dikişli karnıma basıyor kananama bakıyor 15 dj bir ameliyat dikişkeriyle yürüyüş yapmak zorundasınız resmen 1 hafta işkenceydi gündüzleri ayrı geceleri ayrı ama hepsi unutuluyor ben ikinciyi de getirdim şimdi biri 7 yaşında biri 5 yaşın çok güzel oynuyorlar geçiniyorlar ikinciyi getirmekten korkuyorsanız özelden ameliyat olun

Genişletmek için tıkla...

MeltemRuya .!.:

Ben doğumumu asla unutamam. Bir gün önceden sancı çekmeye başladım evde sabaha kadar uyuyamadım kasılmalar oluyordu ama adet sancısı gibi, çok şiddetli değil. Yalancı sancidir dedim tahmin etmedim doğum yapacağımı.

Nişan geldi ben de acaba nişan mı yoksa kan mı kötü birsey olabilir diye hastaneye gittim özele. Direkt yatisimi yaptılar 3 cm aciklik var dediler. Çatı muayenesi filan yapmadılar hiç. Yatışimi yaptılar. Ben nasıl mutluyum ama doğum o kadar kolay ki Güle oynaya bebeğim doğacak sonunda kavusucam diye girdim odaya.
Lavman yaptılar. Sonra suni sancı için geldiler ben de istemiyorum dedim. Hemşire ikna etti böyle günlerce sancı cekersin gel bir kaç saatte doğur dediler ben de kabul ettim ama hiç niyetim yoktu. Keşke dinlemeseydim. Taktilar. Yaklaşık yarım saat içinde bana bir sancılar girmeye başladı. Zaten çok zayıfım yaşım küçük diye basaramam kafasıyla girmiştim ama çocuk benim kararimi bekler mi geldi işte.

Gelen muayene ediyor giden muayene ediyor alttan insan rahatsız oluyor ama inanır misiniz o kadar büyük bir sancı vardı ki hiç birşey hissetmiyordum.
Idrarı bosalttilar bebeğin gelişini engellemesin diye ben böyle birşeyin yapıldığını bilmiyordum kimse de anlatmadı bana psikolojim bozulmuştu. Idrar deliğine cubuk gibi birsey sokuyorlar. Hala ne olduğunu bilmiyorum araştırmak bile istemiyorum.Üstümde önlük altımda yetişkin bezi kurbanlık koyun gibiyim. Bi odama bi dogumhaneye muayene için.

Ben zannediyorum bebek suyla birlikte gelecek. Doktorum baktı sonra o da cubuk gibi birsey soktu benim suyu patlattı mı. Ben kızdım ona neden bana sormadan yapıyorsun diye. Bebek daha hızlı gelirmiş. Ama insan bi bilgilendirir zaten sancı yüzünden şok geçiriyordum. Sanci 30 saniye sürüyor. 50 saniye nefes alabiliyordum. Dakika bile değil dinlenme sürem. Ve 7 saat sürdü. Her bir dakikası benim için ölüm gibiydi kendimden geçmiştim gözlerim kayiyordu artık. Sezaryene alın diye yalvardim ama bebek geliyor az kaldı diye diye almadılar.
En son dogumhaneye indim doktor geldi. Ikın diyor gözüm öyle korktu ki o sancidan ikinmaya cesaretim yok canım aciyacak diye daha fazlasını kaldiramazdim. Meğer hissetmiyormuşsun zaten bebeğin çıktığını. Sancı gelince Ikın dedi geliyordu yapamiyordum en sonunda ebeler bastırdı tepeden karnima allah nefessiz kaldım. Nefes alınca bebek geri kaciyormus. Ben de zannediyordum bebegi ittiriyorlar nerden bileyim nefesimin kesilecegini gozlerim portledi resmen nefessiz kalmaktan beynim patlayacak gibi oldu. Gözlerim karardı cekildiler derin nefes aldim ve en son dediğim nolur beni kurtarın oldu. Hayatimin en guzel gununde kabus
yaşadım.
Sonra doktor iğne yapmış vajinaya kesmek için. Igneyi hissetmedim bile zannettim beni canlı canlı kesti. Kesmesiyle bir daha bastırdılar tepeden dedim meltem tamam sonun geldi. Derken Kızım doğdu.
Ben kaç ay heyecanla beklediğim Bebeğimi görünce korkudan tir tir titredim bana bu acıyı çektiren bu muydu diye. Lütfen yargılamayın kafayı yedim desem yeridir. Eminim sezaryen de çok zordur ama en azından insan kendi yavrusundan da Korkmaz yani. Öyle bir aciydi ki asla unutamam. Biraz unutmuş olabilirim şiddetini ama hatırlıyorum beni o hale soktuysa herkesi de sokmuştur.

Doğum sonrası çok hızlı toparlandım ama dedigim gibi psikolojim bozuldu o olayda ve Karnımı da inik gördükçe çok ağladım Bebeğimi benden aldılar diye. Sanki yanimdaki bebek başkasının bebeği de alıp gidecekler ben de uykuma kaldığım yerden devam edecekmisim gibi geliyordu. Çok zor oldu alışmam. Evde cekseydim sancıyı daha kolay geçerdi eminim. Son raddede o suni yi almış olsaydım bu kadar kötü olmayacaktim. Kendimi çok geç anne gibi hissetmeye başladım. Hamileyken resmen anne olmuştum. Doğumdan sonra bütün hayallerim suya düştü.
Kime sorsam kendini anne gibi hissediyor musun diye tabi ki öyle saçmalık mi olur diye tepki aldım kimseye anlatamadım ben çok abartiyorum Candan can çıkıyor tabi zor olacak diyorum ama yok bir yandan da unutamiyorum. Allahtan zamanla geçti ama ben o kafada kalsaydım belki hiç atlatamayacaktim. Kendi kendime toparlanmaya çalıştım kendimi dibe suruklemeyi sevmem. Aslinda hala aklima geldikce kotu oluyorum. Kızımın kardeşi olsun çok isterdim ama sanırım tek çocuk olarak kalacak. Ikinci üçüncü çocuğu yapabilenleri cesaretinden öpesim geliyor. Buraya yazmayı düşünmüyordum ama çok baktım benim gibi birsey yaşayan var mı diye de bulamadım yazmak istedim.
Benim gibi doğumdan korkan ve kendini toparlayamayan oldu mu? Kendinizi nasıl toparladiniz ne kadar sürdü toparlanma süreciniz? Paylaşırsanız çok sevinirim❤

Genişletmek için tıkla...