Merhabalar ,
Ne zamandır yazmak istiyordum ama asla güç bulamadım.Yaşamaya olan gücü bile çok zor buluyorum orası ayrı.
Şimdi dönüp yazdıklarımla bakıyorum da hala sancılı süreçlerden geçsem de ; o ağrılardan kurtulduğum için binlerce kez şükürler olsun.Antidepresan konusunu asla es geçmeyin , ben oldukça pişmanım ilk zamanlarda kullanmadığım için ancak kendime de hak veriyorum çok ağrılarım olduğu için korkuyordum. 1 yıldır yazmamışım bu süreçte geceleri nefes nefese kaldım,beynimin içinden sesler geldi,kafayi yiyormuş gibi oldum ,beynim döndü,ışıktan dolayı binlerce kez anksiyete atağı geçirdim.O geceler gündüz olacak mı yarına çıkacak mıyım Allah’ım diye defalarca kez düşündüm.Her an öleceğim diye düşündüğüm zamanlar oldu ancak ölmüyormussunuz yalnızca acı ve korku duyguları sizi süründürüyormuş.Kelimelere dökemeyeceğim kadar kötü anlarım oldu beynimin içinde savaş çıkmış gibi anlarım oldu.İlk zamanlara kıyasla %30 daha iyi sayılırım.
Yaşadığım şey hayattan tamamıyla yabancılasma,yokmuş gibi hissetme,hiçbir şey hissetmemek ,hiçbir şeyden zevk alamamak .Aklınıza gelebilecek her şey yabancı geliyor ilk başta kendim aynadaki gördüğümü tanıyamıyorum.Sanki ben ben değilim başkası benı kontrol ediyor .Derealizasyon ,depersonalizasyon diye geçiyor tıpta .
Derealizasyon ise kişinin dış dünyayı gerçek dışı, sisli ya da rüya gibi algılamasıdır. Çevredeki her şey tanıdık olmasına rağmen garip, yabancı veya yapay hissedilir.
Yaşanabilecek belirtiler:
- Çevrenin rüya gibi, yapay ya da bulanık görünmesi
- İnsanların ya da nesnelerin “gerçek” olmadığını hissetme
- Zamanın çok yavaş ya da hızlı akıyor gibi hissedilmesi
- Seslerin boğuk veya uzak gelmesi
- Sanki bir camın arkasından dünyayı izliyormuş gibi hissetme
Hepsini yaşıyorum su an yazarken bile bogulacakmıs gibi hissediyorum.İşin en ironik noktası ise bu acıya bağışıklık kazanmak artık ne kadar korkunç dipte hissedilse bile alışıyorsun .Bu korkuncluk benim için hayatımı bir parçası haline geldi.
Çok doktor değiştirdim en mantıklı açıklamada en son doktorum bulundu:
Hormonlar değişince algıda 2d-3d gelgitmeler olabilir diye.
Aslinda sinir sistemime de hak veriyorum 5 yıl boyunca bir serefsizi adam sanip birlikte oldum kendi canımdan malımdan verdim aşk diye bir şey var zannediyordum.Defalarca kez aldatıldım .Annemi kaybettikten sonra bile hakaretler işittim .Haluki gerçek aşk iyileştirdi .Ama hayatımın kazıgını yedim ,rahatsızlandıktan sonra sevgimi beni daha fazla sömüremediği için Eylül ayında aldatıldım üstüne ki hastalığımı tetikledi iyice .Güncel olarak o sapıklıklarına eğlencesine devam ederken .Senelerce geceden gündüzlere kadar ağladığımdan yıpranan sinirlerimin , kendimi perişan etmenin acısını ben çekiyorum.Her an her saniye .
Şuanda 4 antidepresan içiyorum . Bir gün düzeleceğime inanarak hayatımı devam ettirmeye çalışıyorum.Bunu okuyan herkes lütfen hiçbir Allah’ın kulu için kendinizi asla üzmeyin .Kendi Canımızdan da sorumluyuz önce kendinizi sevin.Kendimizi yıpratınca acısı böyle çıkıyor
